เมื่อประมาณ 2 สัปดาห์ที่แล้ว ผมพาลูกชายไอ้ตัวเล็กไปงาน อัมรินทร์ เบบี้ แอนด์ คิดส์ ที่ไบเทคบางนา

ปกติไอ้ตัวเล็กชอบ pretzel dog ของ aunty anne มาก พอมาเจอบูธ aunty anne เลย ซื้อให้ทาน 1 ชิ้น พ่อ 1 ชิ้นเป็น pretzel almond

ตัวพ่อกัดคำแรกรู้สึกแย่มาก เพราะทั้งเย็นชืดและเหนียว ซึ่งคงทำมานานมากแล้ว เริ่มรู้สึกไม่ดี ส่วนไอ้ตัวเล็กเริ่มแทะ pretzel dog อย่างอร่อย

แต่สังเกตุเห็นอะไรแปลกๆ ตรงริมฝีปาก เป็นแป้งขาวๆ หนืดๆ ติดอยู่ที่ปาก เลยเอา pretzel dog มาดูใกล้

อุต๊ะ !!! ข้างในยังไม่สุก ใช่ครับ ข้างในยังไม่สุก เป็นแป้งโดยังเปียกและเหนียว แป้งยังมีติดกับไส้กรอกอยู่เลย แถมเขี่ยหน่อยก็หลุดออกมา

แล้วก็ยังเย็นชืดเหมือนกับ pretzel almond ที่ผมกิน เลยบอกพนักงานไปว่ายังไม่สุกกระมัง พนักงานดูแล้วบอกว่า แบบนี้สุกแล้ว ปกติเป็นแบบนี้แหละ

โอ้พระสงฆ์ !!! ตอบแบบนี้ผมไปไม่เป็น เจ้าของแบรนด์ยืนยันว่าสุก ผมแทบควักโป้ยเซียนมาดมแทบไม่ทัน ถ้าไอ้แป้งด้านในที่ขาวๆ แฉะ เรียกว่าสุก

ผมคงจะไม่ให้ลูกผมกินอยู่ดี เกิดท้องเสีย ติดเชื้อ aunty anne คงไม่รับผิดชอบ เพราะคงบอกว่ามันสุกแล้ว

ท้ายที่สุด ผมยืนนิ่งกะว่าจะทิ้งเลย แต่พนักงานขายน้ำร้านข้างๆ ซึ่งไม่ใช่เจ้าของแบรนด์บอกพนักงาน aunty anne ให้เอาไปเปลี่ยนอันใหม่มาให้

ซึ่งรอซักพักก็ได้มาให้ แป้งสุกทั้งในและนอก แต่ก็เย็นชืดอยู่ดี

เหตุการณ์นี้ผมไม่โทษพนักงานนะครับ อยากโทษที่ตัวบริษัทฯ ที่ขาดความเอาใจใส่ในขั้นตอนการผลิต ขาดการฝึกฝนให้พนักงานรู้จักสินค้าของตัวเอง

แค่เรื่องสุกหรือไม่สุกยังแยกไม่ได้ แถมขาดการฝึกฝนพนักงานให้มีจิตสำนึก ในการรับผิดชอบสิ่งผิดพลาด จนทำให้พนักงานคำนึงแค่เรื่องของการขาย

วันนี้ผมจ่ายไป 150 บาทกว่าๆ บอกตรงๆ ว่ารู้สึกแพง เพราะคุณภาพของอาหารที่ไม่ได้มาตราฐาน

และสิ่งที่ได้จากวันนี้ คือ ผมคงจะไม่ให้ลูกผมทาน aunty anne อีกแล้ว เพราะบอกตรงๆ ว่ากลัวว่าจะโดนเรื่องไม่สุกอีก  และไม่อยากจะเชื่อว่า

แบรนด์ใหญ่ขนาดนี้ เป็นแบรนด์ต่างชาติ แต่ขาดการตรวจสอบคุณภาพอาหาร และจิตสำนึกในการให้บริการ feeling suck

พ่อแม่ท่านอื่นก่อนให้ลูกทานควรจะลองสังเกตุดูด้วยนะครับ เผื่อเจอแบบผม

tag : ห้องก้นครัว เพราะเรื่องอาหาร, ห้องชานเรือน เพราะเรื่องของพ่อแม่ควรระวัง