ไม่เคยรู้จักออม ไม่เคยซะด้วยซ้ำไปว่ามีนักแสดงชื่อ ออม จนกระทั่งมีเพื่อนช่วนไปดูหนัง...บอกไปดูเป็นเพื่อนหน่อยอยากดู..ตอนนั้นไม่ได้ถามว่าเรื่องอะไรเพื่อนชวนไปก้อไป..จนถึงหน้าโรงหนังเพื่อนบอกอยากดู yes or no ยังหันไปถามเพื่อนจะดูจิงหรา....หญิงรักหญิงเนี้ยนะไม่มีความรู้สึกอยากดูเลย..ออมก้ไม่รู้จัก...ติ๊นาก็ไม่รู้จัก...ไหนก้อไหนไหนขัดเพื่อนมิได้.....พอเข้าไปหนังดู..ภาพที่เห็นภาพแรกคือผู้หญิงตัวเล็กๆๆ..เดินคุยโทรศัพท์กับแม่...มันบอกไม่ถูกเสียงเล็กๆประกอบกับหน้าตาจิ้มลิ้ม..แล้วก็ความหน้ารักที่มันไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเกิดจากอะไร...เนื้อหาของเรื่องก้ไม่ได้ dark จนรับไม่ได้ ออกเป็น feelgood ซะด้วยซ้ำ หนังดูไปอมยิ้มไป..ถึงเวลาเศร้าก้ร้องให้ตามซะงั้น...จนจบเรื่องไม่กล้าบอกเพื่อนเลยนะว่าหลงรัก..นางเอก..เพราะตัวเองก้เป็นผู้หญิง..///ตกลงชั้นเป็นทอมใช่ไหม///..เมื่อมีรอบแรกก้ต้องมีรอบสองๆไปดูกับแฟนนะ(ผู้ชาย)...แฟนยังชมเลยว่าออมน่ารัก...เมื่อสองก็ต้องมีสามตามมาที่นี้แหละ...ขุดประวัติสุชารัตน์ (ณ ตอนนนั้นออมยังไม่เปลี่ยนเป็นสุชาร์...)หนังสือกี่เล่ม google อะไรต่ออะไรมิรู้เต็มไปหมด....จนถึงทุกวันนี้ผลงานน้องกี่เรื่องต่อกี่เรื่อง..แม้กระทั่งรายการที่น้องไปออกเพียงแค่เสี่ยวนาทีก้เก็บหมด...มันเป็นความรู้สึกดี...โดยเฉพาะเวลาน้องยิ้มโลกสดใสมากมาย....ยิ่งออมได้มาเล่น fullhouse ดีใจคิดตั้งแต่แรกแล้วละว่าเรื่องนี้ต้องดัง..เพราะของเก่ามันดังอยู่แล้ว...มันเป็นความเชื่อส่วนตัวจิง......และแล้วความเชื่อของเรามันก้เป็นจิง fulhouse เป็นที่รูจัก...ออมมีคนที่รู้จักมากขึ้น....น้องประสบความสำเร็จเราดีจัย.....ไม่ว่าออมจะเล่นกับใคร...รับได้หมด..แต่ก้ยังว่ามันเป็นช่วงเวลา...เวลานี้ฟินไมค์ออม..ฟุดๆๆ  ณ วันนี้เวลานี้บอกได้เลยนางเอกในดวงใจ...สุชาร์

ปล.อยากจะฝากบอกคนที่เสียสละเวลาอ่านข้อความ...เวิ้นเวอร์ของเรา...ลองเข้าไปดูหนังเก่าๆ..ที่น้องเล่น...แล้วคุณจะรักสุชาร์หมดใจเหมือนเก๊างัย