(คำเตือน: ผู้ที่เป็นแฟนละครคิวบิก ย้ำ!
ละคร อาจจะรู้สึกหงุดหงิดได้กับกระทู้นี้)
ขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเป็นแฟนนิยายเรื่องคิวบิกของพี่แบงค์มากๆ เรียกได้ว่าประทับใจกับพล็อตและแนวคิดที่แหวกแนวของเรื่องนี้แบบสุดๆ
พอได้ยินว่ามีการทำเป็นละครและเห็นแคสติ้งนักแสดงแล้วค่อนข้างจะผิดหวังพอสมควร แต่ยังไงก็เป็นเรื่องที่เรารักมากเลยรอชมละครพร้อมทำใจไว้แล้วว่ามันคงจะต้องผิดหวังบ้าง
แต่... ขนาดเตรียมใจไว้แล้วก็ยังต้องช็อคที่มันน่าผิดหวังแบบสุดๆยิ่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก ยูม่าเธอช่างทำกับฉันได้ TT^TT ดูแล้วเครียดจนอยากระบาย
ขอแจงสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่กับละครเรื่องนี้ 3 อย่างนะคะ ก็คือ นักแสดง คาแรคเตอร์ แล้วก็บทละคร
อย่างแรกนักแสดง
ก็อย่างที่รู้กันนานแล้วว่าการคัดตัวนักแสดงของเรื่องนี้นั้นค่อนข้างไม่ตรงกับต้นฉบับในนิยายอย่างแรง มีบ้างที่ตรง แต่สามตัวละครหลักอย่างฤทัยนาค หลินหลานเซ่อ และจงซิน กลับไม่ใช้แบบสุดๆ จากที่ได้ดูการแสดงในวันแรก มิ้นเป็นคนที่ถูกหมายหัวไว้เลยว่าไม่ใช้นาคแบบสุดๆ ให้ตายยังไงก็ไม่มีทางจะเล่นเป็นนาคแบบในนิยายได้ แม้กระทั่งเสียงก็ยังเป็นไม่ได้ ก็แค่คนที่ถูกเรียกชื่อว่านาคเท่านั้น ส่วนบอมนั้น แม้หน้าตาจะไม่ให้แต่การแสดงก็ไม่หลุดมาดของหลานเซ่อไปเท่าไหร่ถึงจะยังแสดงไม่ดีมากนัก ยกเว้นบทพูดที่ต่อว่านาคว่า
"หน้าบ๊องเหมือนเฟอร์บี้" อันที่จริงต้องน่าจะอยู่ในส่วนความผิดพลาดของบทละครเข้าใจว่าต้องการจะสอดแทรกมุกตลก แต่ขอทีเถอะ... ท่านหลินเขามีคลาสเกินกว่าจะมาจิกกัดผู้หญิงเหมือนพวกพระเอกละครพ่อแง่
อนงี่เง่าทั่วไปนะ ส่วนจงซิน... อาจจะเป็นเพราะหน้าพี่ท่านไม่ให้ ถึงจะเก๊กโหดให้ตายยังไงกไม่อินไปด้วยอยู่ดี
อย่างต่อมาคาแรคเตอร์
แค่วันแรกก็พอจะมองออกแล้วว่าละครเรื่องคิวบิกก็แค่ยืมชื่อเรื่อง ชื่อตัวละครและโครงเรื่องจากนิยายเรื่องคิวบิกมายำใหม่เท่านั้น เพราะคาแรกเตอร์ของตัวละครแต่ละตัวเปลี่ยนไปเกือบทั้งหมด ที่น่าเศร้าใจก็คือ คิวบิกหรือฤทัยนาคที่เป็นตัวสำคัญที่สุดนั้นดันเป็นตัวละครที่ถูกปรับลักษณะนิสัยไปจนแทบจะเป็นคนละคน เริ่มจาก การง้องแง้ง โวยวาย หนักสุดคือ
กรี๊ด?! แค่โดนจงซินยกปืนขู่ก็กรีดสลบแล้วยังจะไปหวังอะไรกับฉากหลังๆที่โหดกว่านี้อีกล่ะ สุดท้ายอาจจะต้องลงเอยที่กลายเป็นฝ่ายถูกปกป้องแทน (ก็ได้แต่หวังว่าบทจะไม่ทำร้ายกันแบบนั้น)
อันที่จริงแล้วคาแรคเตอร์ของนาคที่ทำให้นาคเป็นนาคเป็นคิวบิกก็คือความนิ่ง ฉลาด และเป็นผู้ใหญ่เกินวัยแต่จากที่ดูมานาคในละครแทนที่จะกวนบาทาก็ดันออกไปทางกระแดะ ควรที่จะถึกทนดันเห็นแก่ความสบาย บ่นเรื่องตู้คอนเทนเนอร์ (ทั้งที่มันหรูกว่าในนิยายอีกเถอะ) บ่นเรื่องงานกรรมกร (ทั้งที่นาคควรจะต้องเคยทำมาแล้วเพราะถ้าอิงจากนิยายนาคทำงานตั้งแต่กรรมกรไปจนงานบริหาร ซึ่งนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้หลานเซ่อยอมให้นาคลองไปเจรจากับคาลอส [อยากรู้ว่าในละครจะหาเหตุผลอะไรไปขนาดแค่งานกรรมกรยังบ่น]) แค่นี้ก็พอบอกแล้ววว่านาคในละครไม่ใช้คนพิเศษแบบในนิยาย แทบจะไม่ต่างอะไรกับพวกนางเอกละครรักใสๆไร้สมองทั่วไป แล้วยิ่งอาการหนักเข้าไปใหญ่เมื่อนาคในละครดันพูดทำนองว่า
"การเป็นนางบำเรอดีกว่าต้องมานั่งขุดดิน" ทัศนคติป่วยมาก การสร้างคาแรคเตอร์ของนาคให้ซื่อๆง้องแง้งเป็นเด็ก
ไม่รู้ถึงความน่ากลัวของโลก อย่างที่ต้าห่ายในละครว่าเป็นการทำลายเรื่องคิวบิกมากถึงมากที่สุด เพราะที่คิวบิกเป็นคิวบิกก็เพราะนางเอกที่ฉลาด แต่จากที่ดูละครในวันแรก เท่าที่ดูมายังไม่รู้เลยว่านาคในละครใช้
"สมอง" ไปตอนไหน (ทั้งที่อิงกับฉากในนิยายนาคควรได้โชว์พาว์ไปบ้างแล้ว)
ถ้าไร้ "สมอง" แล้วจะเป็นคิวบิกได้ยังไง แล้วสุดท้าย... ยังจะกล้าเรียกเรื่องนี้ว่า "คิวบิก" อีกหรือไง
อาการหนักรองลงมาก็คือ จงซิน พ่อหนุ่มไร้อารมณ์ในนิยาย กลายเป็นผู้คลั่งรักเสียแล้วพลิกแบบสุดกู่ แถมยังจับคุ่กับเหม่ยจิงอีกแต่ก็เอาเถอะ มันไม่ได้ถึงขั้นที่รับไม่ได้เหมือนของนาคก็ต้องรอดูกันไปว่าละครจะวางบทให้เล่นยังไงอาจจะสนุกไปอีกแบบก็ได้หรือไม่เรื่องก็อาจจะเปลี่ยนเป็นดิ่งลงเหวไปเลยก็ไม่รู้ แต่เหม่ยจิงในละครรู้สึกว่าถูกวางให้ออก
อาการอยากจับหลานเซ่อเป็นสามีออกนอกหน้าเกินไปหน่อย ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ทำร้ายกันด้วยการให้เหม่ยจิงเป็นนางร้ายไร้สกุลแบบละครน้ำเน่าล่ะนะ (แอบกลัวนิดๆ)
ที่เหลือที่มีให้หงุดหงิดๆนิดๆหน่อยๆบ้างก็คือ นิสัยคุณหนูเหวี่ยงวีนของนันทกาในตอนต้นๆ อาการหักหน้าหลานเซ่อแบบออกนอกหน้าของเพ่ยจิง (ทั้งที่เพ่ยจิงในนิยายถึงจะอารมณ์ร้อนแต่ก็เกรงหลานเซ่ออยู่บ้าง) อาการหงออย่างกับกระเทยของเหว่ยซาน ในฉากห้องประชุมนี่พอจะโอเคเลย แต่ฉากในห้องน้ำนี่เกินไป เหว่ยซานสุภาพดูอ่อนโยนแต่ไม่เหยาะแหยะเป็นลูกแหง่นะคะ แล้วก็หลานเซ่อที่ เฮ้อ... สีตาพี่ท่านในนิยายเป็นสีน้ำตาล ละครก็เป็นสีเขียว คาแรกเตอร์บางอย่างมันไม่ใช้อ่ะแต่ก็อธิบายไม่ถูกเพราะการแสดงของบอมมันเรียกได้ว่าโชคดีที่ไม่ต้องแอคติ้งมาก โทนเสียงขรึมๆช่วยได้ถึงแม้หน้าจะไม่ให้ แต่ปัญหาก็อยู่ที่มาดนิ่งๆนี่แหละ จะแสดงออกมายังไงให้สื่ออารมณ์ได้ดีไม่ขัดตา ซึ่งเราว่ายังไม่ค่อยผ่าน อาจจะ...ดูเย็นชา นิ่งขรึมได้ไม่สุดละมั้ง (พังเพราะเฟอร์บี้55+) ออ...ลืม แพรตทริก บัตตันไป ก็ถ้าตำรวจสากลจะไร้น้ำยาขนาดนี้ล่ะก็นะ เหอะๆ ฮากับฉาก(พยายาม)บู๊มากอ่ะ
หัวข้อสุดท้าย บทละคร
อันที่จริงข้อผิดพลาดของคาแรคเตอร์ก็มาจากส่วนนี้ล่ะนะ จากที่ดูแล้วละครพยายามปรับบทเรื่องเวลาของเหตุการณ์ต่างๆ อันนี้พอรับได้บ้างแต่บางฉากก็ไม่ต่อกัน มีเพิ่มสถานการณ์ใหม่ๆจากในนิยาย... ฉากพยายามบู๊ของแพรคทริกนี่คือมาเอาฮาหรือไงสำหรับเราแล้วฉากนี้ไม่ค่อยสมเหตุสมผลมากตำรวจสากลเป็นงี้เนี่ยนะ ฉากในห้องประชุมนี่แน่จนะว่ามาเฟียประชุมกันอยู่ แถมดันทำให้หลานเซ่อดูไม่มีบรรยากาศของการเป็นผู้นำสูงสุดของฉายหงกรุ๊ปเลย แต่ที่หนักที่สุดเลยคือการพยายามใส่บทตลกเข้าไป มันทำร้ายจิตใจกันมาก เฟอร์บี้นั่นก็ทำลายมาดท่านหลินไปละ ไหนจะการพยายามฮาของนาคที่ทำให้คาแรคเตอร์นาคกลายเป็นพวกยียวนกวนประสาทจนน่าหมั่นไส้คนละแนวกับนิยายไปเลย ในนิยายเรารู้สึกว่านาคมันกวนแบบนิ่งๆซึ่งเป็นอะไรที่เจ๋งดีสำหรับเรา แต่ในละครมันก็นะ... ตามแบบฉบับนางเอกนิยายรักใสๆตามท้องตลาดทั่วไปเอะอะทำอะไรไม่ได้ก็โวยวายเข้าว่า เหอะ
เราเข้าใจว่าการทำบทละครนั้นต้องอิงหลักความป็นจริงมากกว่าในนิยาย แต่แหม... ขนาดว่าเน้นหลักความป็นจริงแล้วนะจับตัวนาคมามัดกันสักนิดก็ไม่มี โอ้...แถมมีจับกดกับโซฟานุ่มๆแทนพื้นด้วย ช่างเป็นมาเฟียมารยาทงามดีแท้ จัดขบวนไปส่งที่พักกันอย่างเด่นอีกเอาเข้าจริงเน้นโพสิชั่นงามแต่ดูหละหลวมมาก มีอะไรอีกหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไปจากนิยายแต่ไม่อยากสาธยายมันเยอะเกิน เดี๋ยวเครียดไป 55+ เอาเป็นว่าจากวันแรกก็พอรู้ว่าคิวบิกฉบับละครบทเปลี่ยนจากนิยายไปเยอะเลย ทำเอาดูแล้วเท้ากระตุกไปหลายที ตอนระหว่างที่ดูผิดหวังกับมันจนน้ำตาร่วง แต่พอมาลองเขียนรีวิวนี้แล้วก็พบว่ามันก็แอบตลกร้ายดีเหมือนกันเหอะๆ เฟอร์บี้นี่ทำไปได้ แต่สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านนิยายมาคงจะสนุกดีละกระมัง
สุดท้ายจริงๆละ... มันมีโมเม้นต์ในละครที่ต้าห่ายจะแอบชมกึ่งหลอกด่าว่านาคสวยแต่แค่ยังไม่เข้าขั้นมันทำให้เรานึกถึงบทสัมภาษณ์ของมิ้นที่บังเอิญได้ไปอ่านก่อนดูละคร จากที่นี่
http://www.innnews.co.th/shownews/show?newscode=506028
สิ่งที่ทำให้เราตะหงิดใจที่สุดเลยก็คือที่มิ้นว่า
"คือในนิยายนางเอกทั้งดำทั้งน่าเกลียด แต่พอมาทำเป็นละคร มิ้นต์มองว่าถ้านางเอกอ้วนดำแล้วจะมีคนอยากดูรึเปล่า" แอบโกรธกับคำพูดนี้นิดๆ นาคไม่ได้น่าเกลียดนะแค่ไม่ได้น่ารักมาก คนอื่นคิดอย่างไรเราไม่รู้แต่สำหรับเราแล้วถึงจะไม่น่ารักจะอ้วนจะดำ แต่ถ้าคนคนนั้นตรงกับนาคเล่นเป็นนาคได้เป็นธรรมชาติไม่ขัดตา เราก็จะดู เพราะสำหรับเราแล้วเราตกหลุมรักเรื่องนี้เพราะนาคและ
เรื่องคิวบิกนางเอกที่ชื่อว่าฤทัยนาคนั้นไม่ได้มีดีที่หน้าตา แต่เป็นสมองที่ชาญฉลาดและจิตใจที่เข้มแข็งของเธอ จริงๆแล้วการที่หน้าตานาคหน้าตาดีเกินไปจะเป็นสิ่งที่ทำร้ายใจความของเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ(จิ้นไม่ออก ดูแล้วไม่อิน) ให้ถามหลินหลานเซ่อว่ารักนาคที่ตรงไหนแน่นอนว่าท่านต้องบอกว่า
ตรงที่นาคเป็นนาค ต้องเป็นนาคเท่านั้น ดังนั้น... ละครคิวบิกที่นาคไม่ใช้นาคที่เราชอบแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องคิวบิกที่เราประทับใจเหมือนกัน
//จริงๆถ้าจะว่ามิ้นก็ต้องว่าถึงบอมด้วยล่ะนะ หน้าตาไม่ให้ท่านหลินเลยแม้แต่น้อยดูแล้วจิ้นไม่ขึ้นเหมือนกันแต่ก็ยังพอรับได้บ้าง แต่กับบทนาคของมิ้นนี่เรารับไม่ได้จริงๆ หน้าไม่ให้ เสียงไม่ให้ การแสดงยิ่งไม่ให้ เขียนบทนางเป็นงี้ได้ไงTT^TT//
//รอโดนแฟนคลับมิ้นรุมตึ้บ55+//
ความรู้สึกหลังจากชมคิวบิกวันแรก
ขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเป็นแฟนนิยายเรื่องคิวบิกของพี่แบงค์มากๆ เรียกได้ว่าประทับใจกับพล็อตและแนวคิดที่แหวกแนวของเรื่องนี้แบบสุดๆ
พอได้ยินว่ามีการทำเป็นละครและเห็นแคสติ้งนักแสดงแล้วค่อนข้างจะผิดหวังพอสมควร แต่ยังไงก็เป็นเรื่องที่เรารักมากเลยรอชมละครพร้อมทำใจไว้แล้วว่ามันคงจะต้องผิดหวังบ้าง
แต่... ขนาดเตรียมใจไว้แล้วก็ยังต้องช็อคที่มันน่าผิดหวังแบบสุดๆยิ่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก ยูม่าเธอช่างทำกับฉันได้ TT^TT ดูแล้วเครียดจนอยากระบาย
ขอแจงสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่กับละครเรื่องนี้ 3 อย่างนะคะ ก็คือ นักแสดง คาแรคเตอร์ แล้วก็บทละคร
อย่างแรกนักแสดง
ก็อย่างที่รู้กันนานแล้วว่าการคัดตัวนักแสดงของเรื่องนี้นั้นค่อนข้างไม่ตรงกับต้นฉบับในนิยายอย่างแรง มีบ้างที่ตรง แต่สามตัวละครหลักอย่างฤทัยนาค หลินหลานเซ่อ และจงซิน กลับไม่ใช้แบบสุดๆ จากที่ได้ดูการแสดงในวันแรก มิ้นเป็นคนที่ถูกหมายหัวไว้เลยว่าไม่ใช้นาคแบบสุดๆ ให้ตายยังไงก็ไม่มีทางจะเล่นเป็นนาคแบบในนิยายได้ แม้กระทั่งเสียงก็ยังเป็นไม่ได้ ก็แค่คนที่ถูกเรียกชื่อว่านาคเท่านั้น ส่วนบอมนั้น แม้หน้าตาจะไม่ให้แต่การแสดงก็ไม่หลุดมาดของหลานเซ่อไปเท่าไหร่ถึงจะยังแสดงไม่ดีมากนัก ยกเว้นบทพูดที่ต่อว่านาคว่า "หน้าบ๊องเหมือนเฟอร์บี้" อันที่จริงต้องน่าจะอยู่ในส่วนความผิดพลาดของบทละครเข้าใจว่าต้องการจะสอดแทรกมุกตลก แต่ขอทีเถอะ... ท่านหลินเขามีคลาสเกินกว่าจะมาจิกกัดผู้หญิงเหมือนพวกพระเอกละครพ่อแง่อนงี่เง่าทั่วไปนะ ส่วนจงซิน... อาจจะเป็นเพราะหน้าพี่ท่านไม่ให้ ถึงจะเก๊กโหดให้ตายยังไงกไม่อินไปด้วยอยู่ดี
อย่างต่อมาคาแรคเตอร์
แค่วันแรกก็พอจะมองออกแล้วว่าละครเรื่องคิวบิกก็แค่ยืมชื่อเรื่อง ชื่อตัวละครและโครงเรื่องจากนิยายเรื่องคิวบิกมายำใหม่เท่านั้น เพราะคาแรกเตอร์ของตัวละครแต่ละตัวเปลี่ยนไปเกือบทั้งหมด ที่น่าเศร้าใจก็คือ คิวบิกหรือฤทัยนาคที่เป็นตัวสำคัญที่สุดนั้นดันเป็นตัวละครที่ถูกปรับลักษณะนิสัยไปจนแทบจะเป็นคนละคน เริ่มจาก การง้องแง้ง โวยวาย หนักสุดคือ กรี๊ด?! แค่โดนจงซินยกปืนขู่ก็กรีดสลบแล้วยังจะไปหวังอะไรกับฉากหลังๆที่โหดกว่านี้อีกล่ะ สุดท้ายอาจจะต้องลงเอยที่กลายเป็นฝ่ายถูกปกป้องแทน (ก็ได้แต่หวังว่าบทจะไม่ทำร้ายกันแบบนั้น)
อันที่จริงแล้วคาแรคเตอร์ของนาคที่ทำให้นาคเป็นนาคเป็นคิวบิกก็คือความนิ่ง ฉลาด และเป็นผู้ใหญ่เกินวัยแต่จากที่ดูมานาคในละครแทนที่จะกวนบาทาก็ดันออกไปทางกระแดะ ควรที่จะถึกทนดันเห็นแก่ความสบาย บ่นเรื่องตู้คอนเทนเนอร์ (ทั้งที่มันหรูกว่าในนิยายอีกเถอะ) บ่นเรื่องงานกรรมกร (ทั้งที่นาคควรจะต้องเคยทำมาแล้วเพราะถ้าอิงจากนิยายนาคทำงานตั้งแต่กรรมกรไปจนงานบริหาร ซึ่งนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้หลานเซ่อยอมให้นาคลองไปเจรจากับคาลอส [อยากรู้ว่าในละครจะหาเหตุผลอะไรไปขนาดแค่งานกรรมกรยังบ่น]) แค่นี้ก็พอบอกแล้ววว่านาคในละครไม่ใช้คนพิเศษแบบในนิยาย แทบจะไม่ต่างอะไรกับพวกนางเอกละครรักใสๆไร้สมองทั่วไป แล้วยิ่งอาการหนักเข้าไปใหญ่เมื่อนาคในละครดันพูดทำนองว่า "การเป็นนางบำเรอดีกว่าต้องมานั่งขุดดิน" ทัศนคติป่วยมาก การสร้างคาแรคเตอร์ของนาคให้ซื่อๆง้องแง้งเป็นเด็ก ไม่รู้ถึงความน่ากลัวของโลก อย่างที่ต้าห่ายในละครว่าเป็นการทำลายเรื่องคิวบิกมากถึงมากที่สุด เพราะที่คิวบิกเป็นคิวบิกก็เพราะนางเอกที่ฉลาด แต่จากที่ดูละครในวันแรก เท่าที่ดูมายังไม่รู้เลยว่านาคในละครใช้"สมอง" ไปตอนไหน (ทั้งที่อิงกับฉากในนิยายนาคควรได้โชว์พาว์ไปบ้างแล้ว) ถ้าไร้ "สมอง" แล้วจะเป็นคิวบิกได้ยังไง แล้วสุดท้าย... ยังจะกล้าเรียกเรื่องนี้ว่า "คิวบิก" อีกหรือไง
อาการหนักรองลงมาก็คือ จงซิน พ่อหนุ่มไร้อารมณ์ในนิยาย กลายเป็นผู้คลั่งรักเสียแล้วพลิกแบบสุดกู่ แถมยังจับคุ่กับเหม่ยจิงอีกแต่ก็เอาเถอะ มันไม่ได้ถึงขั้นที่รับไม่ได้เหมือนของนาคก็ต้องรอดูกันไปว่าละครจะวางบทให้เล่นยังไงอาจจะสนุกไปอีกแบบก็ได้หรือไม่เรื่องก็อาจจะเปลี่ยนเป็นดิ่งลงเหวไปเลยก็ไม่รู้ แต่เหม่ยจิงในละครรู้สึกว่าถูกวางให้ออกอาการอยากจับหลานเซ่อเป็นสามีออกนอกหน้าเกินไปหน่อย ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ทำร้ายกันด้วยการให้เหม่ยจิงเป็นนางร้ายไร้สกุลแบบละครน้ำเน่าล่ะนะ (แอบกลัวนิดๆ)
ที่เหลือที่มีให้หงุดหงิดๆนิดๆหน่อยๆบ้างก็คือ นิสัยคุณหนูเหวี่ยงวีนของนันทกาในตอนต้นๆ อาการหักหน้าหลานเซ่อแบบออกนอกหน้าของเพ่ยจิง (ทั้งที่เพ่ยจิงในนิยายถึงจะอารมณ์ร้อนแต่ก็เกรงหลานเซ่ออยู่บ้าง) อาการหงออย่างกับกระเทยของเหว่ยซาน ในฉากห้องประชุมนี่พอจะโอเคเลย แต่ฉากในห้องน้ำนี่เกินไป เหว่ยซานสุภาพดูอ่อนโยนแต่ไม่เหยาะแหยะเป็นลูกแหง่นะคะ แล้วก็หลานเซ่อที่ เฮ้อ... สีตาพี่ท่านในนิยายเป็นสีน้ำตาล ละครก็เป็นสีเขียว คาแรกเตอร์บางอย่างมันไม่ใช้อ่ะแต่ก็อธิบายไม่ถูกเพราะการแสดงของบอมมันเรียกได้ว่าโชคดีที่ไม่ต้องแอคติ้งมาก โทนเสียงขรึมๆช่วยได้ถึงแม้หน้าจะไม่ให้ แต่ปัญหาก็อยู่ที่มาดนิ่งๆนี่แหละ จะแสดงออกมายังไงให้สื่ออารมณ์ได้ดีไม่ขัดตา ซึ่งเราว่ายังไม่ค่อยผ่าน อาจจะ...ดูเย็นชา นิ่งขรึมได้ไม่สุดละมั้ง (พังเพราะเฟอร์บี้55+) ออ...ลืม แพรตทริก บัตตันไป ก็ถ้าตำรวจสากลจะไร้น้ำยาขนาดนี้ล่ะก็นะ เหอะๆ ฮากับฉาก(พยายาม)บู๊มากอ่ะ
หัวข้อสุดท้าย บทละคร
อันที่จริงข้อผิดพลาดของคาแรคเตอร์ก็มาจากส่วนนี้ล่ะนะ จากที่ดูแล้วละครพยายามปรับบทเรื่องเวลาของเหตุการณ์ต่างๆ อันนี้พอรับได้บ้างแต่บางฉากก็ไม่ต่อกัน มีเพิ่มสถานการณ์ใหม่ๆจากในนิยาย... ฉากพยายามบู๊ของแพรคทริกนี่คือมาเอาฮาหรือไงสำหรับเราแล้วฉากนี้ไม่ค่อยสมเหตุสมผลมากตำรวจสากลเป็นงี้เนี่ยนะ ฉากในห้องประชุมนี่แน่จนะว่ามาเฟียประชุมกันอยู่ แถมดันทำให้หลานเซ่อดูไม่มีบรรยากาศของการเป็นผู้นำสูงสุดของฉายหงกรุ๊ปเลย แต่ที่หนักที่สุดเลยคือการพยายามใส่บทตลกเข้าไป มันทำร้ายจิตใจกันมาก เฟอร์บี้นั่นก็ทำลายมาดท่านหลินไปละ ไหนจะการพยายามฮาของนาคที่ทำให้คาแรคเตอร์นาคกลายเป็นพวกยียวนกวนประสาทจนน่าหมั่นไส้คนละแนวกับนิยายไปเลย ในนิยายเรารู้สึกว่านาคมันกวนแบบนิ่งๆซึ่งเป็นอะไรที่เจ๋งดีสำหรับเรา แต่ในละครมันก็นะ... ตามแบบฉบับนางเอกนิยายรักใสๆตามท้องตลาดทั่วไปเอะอะทำอะไรไม่ได้ก็โวยวายเข้าว่า เหอะ
เราเข้าใจว่าการทำบทละครนั้นต้องอิงหลักความป็นจริงมากกว่าในนิยาย แต่แหม... ขนาดว่าเน้นหลักความป็นจริงแล้วนะจับตัวนาคมามัดกันสักนิดก็ไม่มี โอ้...แถมมีจับกดกับโซฟานุ่มๆแทนพื้นด้วย ช่างเป็นมาเฟียมารยาทงามดีแท้ จัดขบวนไปส่งที่พักกันอย่างเด่นอีกเอาเข้าจริงเน้นโพสิชั่นงามแต่ดูหละหลวมมาก มีอะไรอีกหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไปจากนิยายแต่ไม่อยากสาธยายมันเยอะเกิน เดี๋ยวเครียดไป 55+ เอาเป็นว่าจากวันแรกก็พอรู้ว่าคิวบิกฉบับละครบทเปลี่ยนจากนิยายไปเยอะเลย ทำเอาดูแล้วเท้ากระตุกไปหลายที ตอนระหว่างที่ดูผิดหวังกับมันจนน้ำตาร่วง แต่พอมาลองเขียนรีวิวนี้แล้วก็พบว่ามันก็แอบตลกร้ายดีเหมือนกันเหอะๆ เฟอร์บี้นี่ทำไปได้ แต่สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านนิยายมาคงจะสนุกดีละกระมัง
สุดท้ายจริงๆละ... มันมีโมเม้นต์ในละครที่ต้าห่ายจะแอบชมกึ่งหลอกด่าว่านาคสวยแต่แค่ยังไม่เข้าขั้นมันทำให้เรานึกถึงบทสัมภาษณ์ของมิ้นที่บังเอิญได้ไปอ่านก่อนดูละคร จากที่นี่ http://www.innnews.co.th/shownews/show?newscode=506028
สิ่งที่ทำให้เราตะหงิดใจที่สุดเลยก็คือที่มิ้นว่า "คือในนิยายนางเอกทั้งดำทั้งน่าเกลียด แต่พอมาทำเป็นละคร มิ้นต์มองว่าถ้านางเอกอ้วนดำแล้วจะมีคนอยากดูรึเปล่า" แอบโกรธกับคำพูดนี้นิดๆ นาคไม่ได้น่าเกลียดนะแค่ไม่ได้น่ารักมาก คนอื่นคิดอย่างไรเราไม่รู้แต่สำหรับเราแล้วถึงจะไม่น่ารักจะอ้วนจะดำ แต่ถ้าคนคนนั้นตรงกับนาคเล่นเป็นนาคได้เป็นธรรมชาติไม่ขัดตา เราก็จะดู เพราะสำหรับเราแล้วเราตกหลุมรักเรื่องนี้เพราะนาคและ เรื่องคิวบิกนางเอกที่ชื่อว่าฤทัยนาคนั้นไม่ได้มีดีที่หน้าตา แต่เป็นสมองที่ชาญฉลาดและจิตใจที่เข้มแข็งของเธอ จริงๆแล้วการที่หน้าตานาคหน้าตาดีเกินไปจะเป็นสิ่งที่ทำร้ายใจความของเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ(จิ้นไม่ออก ดูแล้วไม่อิน) ให้ถามหลินหลานเซ่อว่ารักนาคที่ตรงไหนแน่นอนว่าท่านต้องบอกว่า ตรงที่นาคเป็นนาค ต้องเป็นนาคเท่านั้น ดังนั้น... ละครคิวบิกที่นาคไม่ใช้นาคที่เราชอบแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องคิวบิกที่เราประทับใจเหมือนกัน
//จริงๆถ้าจะว่ามิ้นก็ต้องว่าถึงบอมด้วยล่ะนะ หน้าตาไม่ให้ท่านหลินเลยแม้แต่น้อยดูแล้วจิ้นไม่ขึ้นเหมือนกันแต่ก็ยังพอรับได้บ้าง แต่กับบทนาคของมิ้นนี่เรารับไม่ได้จริงๆ หน้าไม่ให้ เสียงไม่ให้ การแสดงยิ่งไม่ให้ เขียนบทนางเป็นงี้ได้ไงTT^TT//
//รอโดนแฟนคลับมิ้นรุมตึ้บ55+//