ถ้าคิดจะทำบุญ แค่ใจเป็นกุศล ผมคิดว่ามันไม่เพียงพอครับ
เราต้องรู้ด้วยว่า เงินที่เราบริจาคไปนั้น มันไปอยู่ในส่วนไหน มันไปสร้างประโยชน์หรือโทษให้กับประเทศชาติ
การให้เงินขอทาน เงินส่วนนี้ ผมถือว่าเป็นการทำลายประเทศชาติครับ
เพราะพอขอทานคนหนึ่งได้เงิน ก็จะมีคนที่ "ขี้เกียจทำมาหากิน" อีกจำนวนมาก มายึดอาชีพขอทานเพื่อหาเลี้ยงชีพ เพราะรู้ว่ามันหาเงินได้
ต่อให้พิการซ้ำซ้อนซักปานใด ก็ไม่ควรมาขอทานครับ คนพิการ "ถ้าใจสู้ สมองคิด" ก็สามารถหาเลี้ยงชีพได้ โดยไม่ต้องมาขอทาน

---

คนพิการกลุ่มหนึ่ง ใช้ความน่าสงสารของตัวเอง หากินกับความใจอ่อน ความมีเมตตาของคนไทย
ในขณะที่คนพิการอีกกลุ่มหนึ่ง ไม่คิดเช่นนั้น แต่พวกเขาเลือกที่จะสู้ชีวิต โดยไม่ขอใครกิน
และนี่คือตัวอย่างครับ

1. ยายตาบอด ขายก๋วยเตี๋ยวเลี้ยงชีพ


2. หนุ่มตาบอด ขายเครื่องสำอางค์


3. ขาขาด แต่ใจสู้



ขอทานในกรุงเทพ มีทั้งคนพิการที่มาขอทานด้วยตัวเองจริงๆ (ซึ่งก็ไม่ได้น่ายกย่องชื่นชมแต่อย่างใด)
และก็มีทั้งคนที่มาขอทานร่วมกับกลุ่มกระบวนการค้ามนุษย์ (พวกนี่ยิ่งหนัก น่าตำหนิและดำเนินคดีเป็นที่สุด)
การขอทานในเมืองใหญ่ๆ จะมีรายได้วันละ 500-1000 บาท (เดือนละ 15000-30000 บาท) เยอะมั้ยหละท่าน ป.ตรี ป.โท ยังอาย

และคลิบต่อไปนี้ คือรายละเอียดครับ

รายงาน..ปัญหาขอทานในเมือง


หยุดทำบุญบนธุรกิจบาป


และมีคลิบต่างๆอีกมากมาย เมื่อค้นหาคำว่า "ขอทาน ค้ามนุษย์" ใน youtube

---

คนกลุ่มหนึ่งเลือกที่จะขอ
แต่คนกลุ่มหนึ่งเลือกที่จะสู้

คนกลุ่มหนึ่งเลือกที่จะนั่งนิ่งๆ เพื่อรอเงินเข้ามา
แต่คนกลุ่มหนึ่ง ยอมทำงานหนักกว่าคนปกติ เพื่อให้ตนเองมีเงินเลี้ยงชีพ

คนกลุ่มหนึ่ง เป็นปัญหาสังคม
แต่คนอีกกลุ่มหนึ่ง เป็นแรงบรรดาลใจให้กับสังคม