สวัสดีครับ ขอพูดก่อนเลยครับว่าผมเป็นคนที่มีชีวิตในปัจจุบันที่ปกติดี แต่แปลกที่หลายครั้งที่ผมเองก็งงว่าทำไมถึงไปคิดถึงอดีตเก่าๆที่เคยผ่านมา ทั้งๆที่ปัจจุบันของผมเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรถึงตรงนี้ผมคงต้องขอเล่าถึงเรื่องราวในอดีตสักเล็กน้อย   ผมเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายและพูดตรงๆเลยคือจีบผู้หญิงไม่เป็น หน้าตาผมก็บ้านๆไม่ได้หล่ออะไรคนจีนใส่แว่นออกเนิ้ดๆด้วยซ้ำ ผมจากบ้านจากเมืองหลวงมาเรียนต่อที่เชียงใหม่ ตอนอยุ่มัธยมก็ไม่เคยจะได้เข้าสังคมกับเพื่อนต่างเพศเท่าไหร่นักก็เพราะว่าอยู่แต่รรชายล้วนมาตลอด พอได้มาเรียนมหาลัยที่เชียงใหม่ก็ตื่นเต้นเพราะผู้หญิงกว่าครึ่งในคณะ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งคือบอกตรงๆเลยว่า ไม่ได้เจตนาจะรู้จักกันเลย คือพอดีไปส่งเพื่อนใต้หอแล้วเลยเจอเธอคนนี้ ยังจำได้แม่นว่า ตอนนั้นเห็นเธอทำหน้าเศร้าๆ คล้ายเพิ่งร้องไห้มา ผมก็เห็นว่าเป็นคนในคณะเลยแอบแซวไป (คือตอนนี้เริ่มปรับตัวกับผู้หญิงได้ละ) ผมเลยแซวไปว่ามีไรป่าว เราพร้อมฟังนะแบบว่า อาจจะไม่รู้จักกันแต่ยินดีจะฟังนะ ก็แค่นั้น เธอเงยหน้ามาแบบคุยทีเล่นกะเราว่า จริงหรอ แล้วไปๆมาๆแบบว่า อ่าวตรูแอบส่ง เมสเซสไปหาแล้ว 555  งง เหมือนไปจีบเค้า แต่ยอมรับว่าตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร  หลังจากนั้นเราก็เริ่มทำความรู้จักกัน ผมงงมากเพราะเธอยอมที่จะออกไปกินข้าว ซ้อนมอเตอไซด์ผมเที่ยวรอบคูเมือง ไปๆมาๆมารู้ตัวอีกทีคือแบบว่า อ่าวตรูแอบชอบเค้าป่าววะ งงวะ555 สุดท้ายก็ขอเค้าเป็นแฟน เอิ่ม งง เลย เด็กเนิ้ดอย่างเรามีแฟนวะ งงงสุดๆๆ เราคบกัน3ปี. คือเป็นช่วงที่ทั้งสุขและทุกข์ เวลาสุขทีคือแบบว่าอยากจะสร้างครอบครัวด้วยกันเลย เวลาทุกข์ทีก็แบบกินไม่ได้ เจ็บปวดแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน เคยเลิกกัน2-3 ครั้งด้วยเหตุผลว่าเธอกลับไปหาแฟนเก่า บอกตรงๆ ผมเองมันโง่ 555 ไม่รู้ยอมไปได้ไง คงเพราะเค้าคือรักแรกของผม และผมก็ดันทุ่มเทให้กับมันมากจนเกินไป ผมเคยอยากลาอกระหว่างเรียนเพียงเพราะเราเลิกกับเค้า แย่มากอะ สงสารแม่เราเอง อุตส่าบินมาหาเราเลย สุดท้ายแม่เราก็สอนให้รักตัวเองและสู้เพื่อแม่. ผมเลยกลับมาได้ กลับมาเรียนจนจบได้เกียรตินิยมเบย 555  ประเด็นของเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดคือ ผมยังคิดถึงเค้าอยู่ คือคิดถึงช่วงเวลา คำพูดดีๆๆที่เราและเค้าเคยมีให้กัน และเรื่องไม่ดีมันก็ดันจำได้แม่นลืมไม่ลง งง จำได้ว่า เธอเคยไปสาบานว่าจะมีเราคนเดียว รักเราคนเดียวแต่สุดท้ายก็กลับไปหาแฟนเก่า อันนี้ที่เจ็บมาก เหมือนโดนโกหก ทุกวันนี้ยังอยากรูว่าเพราะอะไร เราขาดอะไรไป แต่ก็นะทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว ใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่มีบ้างที่อยุ่ดีๆก็ฝันถึงเค้าขึ้นมา สรุปเลยคือ จิตใต้สำนึกเราเองยังคงมีเค้าตลอดเวลา ถามว่าเจ็บมั้ย บอกเลยเจ็บมากก ถามว่าคิดถึงมั้ย ตอบเลยคิดถึงและหวังให้เค้ามีชีวิตที่ดีตลอดดด ผมไม่รู้ว่าใครเคยเป็นแบบผมบ้าง ทำไงให้หลุดพ้นกับความรู้สึกนี้ ผมอยากมีรักใหม่ รักที่ผมจะได้ไม่ต้องกลัวมันอีก ยอมรับนะว่าเธอคนนี้สอนผมให้รู้จักกับความรัก. นี่ก็ผ่านมา6ปี ละ แต่ก็ยังไม่ลืมซะที เคยเห็นเค้าตอนไปวิ่งออกกำลังกาย ใจมันแบบแป้วๆๆๆๆบอกไม่ถูก หัวมึนไปหมด. อยากจะพูด อยากจะถามสารทุกข์สุขดิบแต่ก็ไม่กล้า เฮ้อ ใครมีคำแนะนำดีๆๆๆช่วยผมได้บ้างอะครับ ผมอยากมีรักใหม่ที่ไม่ต้องมายึดติดกับรักเก่าแบบนี้.