กรณี ๑)
ภิกษุมีศีลดี แต่สอนคนอื่นถูกในเบื้องต้น ทรามกลาง และที่สุด  <---->   กับภิกษุมีศีลดี แต่สอนคนอื่นถูกในเบื้องต้น ผิดในทามกลาง ผิดในที่สุด
กรณี ๒)
ภิกษุมีศีลดี แต่สอนคนอื่นผิดทาง  <---->   กับภิกษุทุศีล สอนผิดทาง


ถ้าหัวหน้าคือสงฆ์ เกิดขัดกันในหลักคำสอน  แล้วลูกศิษก็อ้างว่าอาจารย์ตนถูก มีการส่งเสริมก็หาหลักฐานมายืนยัน(อาจจริง หรือเท็จก็ทราบได้อยาก)
ดังนั้น การกระทำเช่นนี้ จะเข้าเกณท์ ยุยงสงฆ์ให้แตกกันหรือไม่คับ?  
คำถาม ๑          หัวหน้าคือสงฆ์นำ ลูกศิษตาม            อันนี้เข้าเกณ์ไหมคับ?
คำถาม ๒          ลูกศิษชงประเด็นก่อน    หัวหน้าอธิบายว่าอันนั้นผิด เกิดกระจายเป็นวงกว้าง อันนี้เข้าเกณท์ไหมคับ?
คำถม ๓        ประเด็นอื่นๆ ที่เป็นประเด็น สุดแล้วแต่จะวิเคราะห์ ขึ้นมา ให้เป็นกรณีศึกษาครับ

ขอบคุณล่วงหน้าครับ