คือเราชอบคนหนึ่งค่ะ ชอบมากๆ
เขาก็ชอบๆเราเหมือนกัน
เขาเป็นคนเข้ามาคุยก่อน ก็รับรู้ว่าคำพูดมันมาในเชิงจีบแน่ๆ เราเลยเผลอใจไปเต็มๆ
เขาก็บอกชอบเราค่ะ
ตกลงให้เรา ลองคุยกันดู ,,
ปรากฎว่า การที่เราชอบเขาเร็วไป
กลายเป็นไม่ใช่
มันทำให้เขาอึดอัด เขาต้องการคนที่ดูนานๆ ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ค่อยๆชอบ
(เขาโสดมานานอ่ะค่ะ เหมือนต้องการแน่ใจถ้าจะคบใคร)
เขาขอถอยความสัมพันธ์เป็นเพื่อนกัน
แบบไม่ต้องคิดไรต่อกัน แต่ขอคุยเหมือนเดิม แบบอย่าหายไปเลย << อกหักค่ะ
เราถามว่า แน่ใจใช่ไหม เขาบอก ไม่แน่ใจมากๆ
เราเสียใจมากนะตอนแรก ทำใจนานมาก
เราทะเลาะกับเขา ที่เขาให้ความหวังเรา
(ตอนนั้นผิดหวังมาก เลยเฮิท)
เรากับเขา ก็ห่างหายไปประมาณ 1 สัปดาห์
เราทรมานมาก คิดถึงเขามากๆ คนเคยคุย+กำลังอยู่ในห้วงของความฟิน
เราตัดสินใจทักไปค่ะ (เพื่อนทุกคนห้าม แต่ใจเรามันไม่ไหว) เขาก็ตอบกลับมาดี คุยเหมือนเพื่อนทั่วไป,,
จนมีวันหนึ่งเราคุยกับเขาเรื่องความรู้สึก..
เราถามเขา ถึงความรู้สึกวันวาน
เขาบอกว่า เขาสับสนมากๆ
เราก็บอกว่า เธอก็ตัดสินใจแล้วนี่  
เขาก็บอกว่า ใช่ เมื่อถึงเวลา ก็ต้องตัดสินใจ ช่างมันเถอะ ผ่านมาแล้ว
แล้วเขาก็บอกว่า เขาน้ำตาไหล เหมือนเขาเสียใจ ที่ทำให้เราเสียใจ เราก็ปลอบเขา บอกว่าที่ผ่านมา เรามีความสุขดี
คำพูดเรา เหมือนคนทำใจได้
แต่จริงๆ สถานการณ์
ทำให้เรากลายเป็นคนแอบชอบสะงั้น
เรายังรู้สึกดีๆ กับเขามาก
แล้วชอบมโนไปบ่อยๆ
(เดี๋ยวขอต่อเม้นล่างนะคะ )