ตั้งแต่ช่วงเข้ามัธยมต้นเป็นคนกลัวการสอบมากค่ะ อีกอย่างเป็นเด็ก ตจว. มีที่ให้เลือกเรียนไม่มากนัก
แถมบ้านก็อยู่นอกเขต TT
ป.6 ก็รีบซื้อ หนังสือติว นู่นนี่นั่น มากมาย ก็อ่านอย่างตั้งใจ สุดท้ายวันสอบจริง ก็ไม่ได้ไป เข้า ม.1 ร.ร. เดิม

เวลาผ่านไปเร็วมาก จบ ม.3 อีกแล้ว คราวนี้ต้องไปจาก ร.ร.เดิมแล้วล่ะ เพราะมีถึงแค่ ม.3 TT
เราฝ่าฝัน ม.ต้น 5 เทอมมาได้ 3.21 และเกรด ม.3 เทอมสุดท้าย 3.66  แบบเลือดตาไหล ( อาจจะน้อยสำหรับเด็กเรียน แต่เราพยายามสุดๆแล้วค่ะ 555+ )

เราก็กลัวเช่นเดิม และเราชอบอะไรที่สร้างสรรค์ด้วยคอมฯ เลย แอบพ่อแม่ ขอโควตาคอมพิวเตอร์กราฟิกอาชีวะ ซึ่งเกรดเราขอโควตาผ่านค่ะ

เลยบอกแม่ เราขอโควตาอาชีวแล้ว ตอนแรกก็ทะเลาะกับที่บ้าน เพราะตรรกะของครอบครัวเรา ยังคงต้องการสายสามัญ แต่เราก็บอกแม่ ถ้าสอบ มอปลายได้ จะไม่เรียนอาชีวะ

แน่นอนค่ะ วันสอบ ม.ปลายเราไม่ไป *_* ไม่รู้วัน เวลาด้วยซ้ำ ทำให้ขัดใจพ่อแม่ยิ่งๆ

เหตุผลของเราคือ ไปก็ไม่ได้อยู่ดี ความสามารถไม่มี เป็นนักเรียนธรรมดา ...

แต่ตอนนี้ก็เรียน ปวช. อยู่ค่ะ และอยากมีสิทธิ์ต่อ มหาลัยนะ อยากให้พ่อแม่ภูมิใจบ้าง สาขาที่เราเรียน มันจะเป็นที่มั่นคงในอนาคตบ้างได้มั้ยคะ TT

ปล.หากมีคำผิดขออภัยนะคะ พิมพ์แบบเบลอๆ ง่วงๆในมือถือ