วันนี้ผมพึ่งซื้อคลังสยองของลักพิมเล่มล่าสุดมา แล้วเจอเรื่องที่เคย
อ่านมานานมากจนลืมหลายเรื่องเลย หลายๆเรื่องผมว่าสมัยก่อนแม้
ลายเส้นของ อ.อิโต้ จะยังไม่เทพมาก แต่วางเนื้อเรื่องได้สุดยอดมาก
กว่าบางเรื่องในสมัยนี้ซะอีกนะครับ และถ้าสังเกตดีๆ สมัยก่อน อ.อิโต้
มักจะเน้นเรื่องไซไฟมากกว่าแนวผีวิญญาณด้วย เช่นโทมิเอะตอนแรกๆ
นี่ไซไฟเต็มๆเลย แต่หลังๆมาเริ่มมาเน้นแนววิปริตแปลกๆ กับแนวผีๆมากขึ้น

เลยอยากรู้ครับว่าในบรรดา One Shot ของ อ.อิโต้ (ไม่รวมเรื่องยาวพวก
ปลามรณะ, ก้นหอยมรณะ นะครับ) เพื่อนๆชอบเรื่องไหนมาเป็นพิเศษหรือ
เปล่าครับ? ส่วนตัวผมชอบอย่าวที่บอกไปข้างบนว่า ชอบผลงานสมัยแรกๆ
มากกว่านิดๆ เพราะอารมณ์บางอย่างมันสุดกว่า หลังๆผมว่าเพราะภาพที่ดู
แล้วสยองมากกว่าเดิมทำให้มันน่ากลัวขึ้นนะครับ แต่ประเด็นยังไม่ลึกเท่า
ผลงานแรกๆ

เช่น

ตอน เด็กขี้แกล้ง หรือตอน ความทรงจำ สองตอนนี้คือตัวอย่าง
ของแนวสยองจิตวิทยาที่ผมชอบมากๆ ไม่มีผีหรือปีศาจหรืออะไรแหวะๆเลยซักตัว
เดียว แต่เป็นเรื่องของคนและจิตใจที่บกพร่องล้วนๆ แต่สร้างจุดน่ากลัวได้ดีมาก
อย่างน่าเหลือเชื่อเลย

ตอน รา นี่ก็เป็นตอนโปรดของผมอีกตอนเหมือนกัน เป็นการสร้างความสยอง
ในด้านภาพแปลกๆและจินตนาการแปลกๆของสิ่งพื้นๆของ อ.อิโต้ ที่ดีมากๆ อย่าง
ในตอนนี้จะเล่นประเด็นของความรังเกียจเดียดฉันท์ กับ ความสยองแนว Body Horror
จนออกมาสยองแบบแปลกๆ ทั้งภาพทั้งความรู้สึก เพราะแกไม่ได้เปิดฉากความน่ากลัว
เลย แต่ค่อยๆสร้างความสยองแบบทีละนิดๆ

ตอน บ้านที่อยู่ของทหารหนีทัพ, ตรอกมรณะ (ชื่อนี้ป่าวหว่า)
และ ยินยอม อันนี้เล่นเรื่องผีเลย แต่เรื่องวิญญาณหลอนของ อ.อิโต้
ก็ไม่ธรรมดา แต่เล่นกับความรู้สึกได้ดีมากๆ เพราะเล่าออกมาได้สมจริงและเย็น
ยะเยือกขนลุกเลย เพราะหากเป็นเรื่องเพี้ยนๆ อ.อิโต้ จะเว่อร์เต็มที่ แต่หากเป็น
เรื่องพื้นๆแบบนี้ล่ะก็ อ.อิโต้ ก็จะเล่าเรื่องออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ เช่นเรื่องตรอก
นั้นเล่าออกมาได้อย่างเรียบๆเงียบๆเหมือนหนังผีญี่ปุ่นหลายๆเรื่อง, เรื่องทหารหนีทัพ
ก็ทำให้คนอ่านคล้อยไปกับเรื่องได้จนรู้สึกพีคมากๆกับตอนจบ ที่ดูไม่มีอะไรเลย แต่มัน
กลับโคตรจะน่ากลัว...

(ยาวไปมั๊ยนิ 55555+ แค่จะถามว่าชอบเรื่องไหนกันบ้างแค่นั้นเอง XD)