เรื่องนี้โดยรวมๆต้องบอกว่า เป็นละครธรรมดาเรื่องนึง
บท หรืออื่นๆในเรื่องก็ทั่วๆไป เป็นละครที่ดูก็ได้ไม่ดูก็ไม่เสียหายอะไร

แต่อยากจะชื่นชมการแสดงของพระเอกที่รับบทโดยคุณหลุ๊ยส์สก๊อตครับ
ผมว่าเค้าเป็นคนที่เสน่ห์ทางด้านการแสดงคนหนึ่ง
ก่อนนี้เคยดูเค้าเล่นอยู่2-3เรื่อง ซึ่งก็ไม่ได้โดนใจอะไร
ยังคิดอยู่ว่าหมอนี่ไม่เหมาะกับงานแสดงซะละม้าง
แต่เรื่องนี้ ผมเผอิญเปิดมาดูโดยบังเอิญ
สนใจการแสดงแบบปล่อยให้ฟีลมันโฟลไปเรื่อยๆแบบที่เค้าทำครับ บทพูดธรรมดาที่มันก็ธรรมดานี่ล่ะ เค้าเล่นได้ลื่นไหลดี คือ แบบ มันธรรมชาติน่ะครับ
ดูแล้วก็อินไปกับเรื่องราวบางเบาสลับกับดราม่าแปลกๆ5555
ไม่ว่าจะซีนธรรมดา ซีนที่ต้องพูดยาวๆ ซีนกุ๊กกิ๊ก หรือซีนที่ต้องอาศัยทักษะทางด้านการแสดงแบบซีนดราม่า
เค้าเล่นได้เป็นธรรมชาติดี
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คนที่เล่นรับส่งบทกันก็ต้องเล่นดี อันนี้ขอชื่นชมน้องจ๊ะจิตตาภาด้วยครับ แอ็กติ้งกับรีแอ็กติ้งที่ดี เป็นสิ่งที่ทำให้บทพูดของเรื่องนี้(เฉพาะในส่วนของพระนาง)ออกมาเป็นธรรมชาติ

ผมไม่ค่อยได้ดูละครหลังข่าวมากนัก ส่วนใหญ่จะชอบดูหนังมากกว่า
แต่ถ้าจะให้พออุปไมยล่ะก็...
คุณเคยมั้ยล่ะครับ ฉากพระนางคุยกันแบบธรรมชาติๆที่ส่วนใหญ่มักจะเห็นแต่ในภาพยนต์
ฉากชายหนุ่มคุยกับหญิงสาวในกวนมึนโฮ เหมือนเพื่อนในชีวิตจริงเค้านอนคุยกันอยู่ตรงนั้น ไม่มีเสลด ไม่มีบทที่ถูกเขียนขึ้นมา มีแค่คนสองคนคุยกัน
แล้วเผอิญกล้องมันก็ดันไปจับบทสนทนาที่เค้าคุยกันนั้น เอามาฉายให้คนทั้งประเทศดู
ฟีลนั้นที่ผมเคยรู้สึก ก็มารู้สึกอีกครั้งกับบทสนทนาของพระนางคู่นี้ครับ

ละครเรื่องนี้ รวมๆแล้วก็ไม่มีอะไรพิเศษนัก

แต่สิ่งที่ดีที่สุดของเรื่อง ก็คือ..
หลุ๊ยส์ จ๊ะ และซีนสนทนาของคนทั้งคู่ครับ