เรามาจากอาชีวแห่งนึงในภาคเหนือ

ฉันเป็นนักศึกษาศิลปกรรมค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าห้องของฉันมีคนที่มีอาชีพอยู่สองสามคน(มีงานทำขณะเรียน) แต่มีผู้หญิงคนนึงค่ะ เป็นนางแบบ ในห้องเธอออกจะหยิ่งๆไม่สุงสิงกับใครและชอบดูถูกคนอื่น จนคนอื่นๆในห้องไม่ชอบเลยกับนิสัยของเธอ

อาจารย์ที่ปรึกษาฉันเป้นผู้ชายอายุ50กว่าๆ ก็เป็นตาลุงพุงพลุ้ยนั่นแหละค่ะ ที่ผ่านมาฉันนับถืออาจารย์มากในฐานะลูกศิษย์คนหนึ่ง แต่กลับต้องมาหมดความนับถือเพียงเพราะเพื่อนในห้องคนเดียว

ห้องฉันได้รับโปรเจคมาทำส่งอาจารย์ที่ปรึกษาซึ่งเป็นผู้สอน แล้วมันปิดเทอมพอดีพวกฉันก็เลยต้องมาที่วิทยาลัยเพื่อทำงานอีก เวลาที่ปิดเทอมจึงอาจน้อยลง มาวันนี้ขณะที่นั่งทำงานกัน เพื่อนบางคนก็เสร็จกันแล้ว  ก็เลยเรียกให้อาจารย์มาดู

สรุปโดนแก้ใหม่กันเป็นแถว แถมยังถูกตะคอกโดนด่า โดนดูถูกอีก ทั้งๆที่ก็ตั้งใจทำ แต่อาจารย์กลับเหยียบย่ำมัน

ทุกคนเปิดประเด็นสงสัยงานของเธอคนนั้น"ผ่าน"เพียงคนเดียว ทั้งๆที่เอามาดูแล้วมันก็ผิดเหมือนกัน!!

ทั้งห้องเริ่มจะไม่ชอบใจแล้วค่ะ เห็นอย่างได้ชัดว่าอาจารย์ลำเอียง

ทุกครั้งที่เธอขาดเรียน ไม่มาเรียนเลย หลายๆคนพยายามเรียกร้อง เพราะอาจเป็นห่วง แต่อาจารย์กลับอ้างๆว่าเธอไปทำตามฝัน (แต่ไม่มาเรียนเนี่ยนะ)
เธอแทบไม่เคยถูกด่าเลย

งานกิจกรรมห้องเธอแทบไม่โผล่มาช่วยเลยถ้าไม่ใช่งานตัวเอง งานส่วนรวมหายเข้ากลีบเมฆเลย อย่างงานโชว์ผลงาน ของเราได้โชว์ วันจัดงานทุกคนก้มาช่วยกันจัดทั้งที่คนถูกโชว์และไม่ได้โชว์ ทุกคนเหนื่อยมากกับการขนของไปมาตามคำสั่งของอาจารย์ แต่ตัวเธอคนนั้นกลับหายไปเลย และมาแสดงตัวในวันเปิดงาน ซึ่งนั่นเป้นสิ่งที่น่าเกลียดมาก! สำหรับทุกคนในห้อง เธอทำไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งที่รู้ตัวว่าเพื่อนคนอื่นเค้าเหนื่อยกัน แต่กลับมายืนเสนอหน้าเตรียมพร้อมจะเล่าผลงานตัวเองให้ประธานพิธีฟังโดยที่ผลงานของเธอ เพื่อนๆคนอื่นๆก็ช่วยกันแบกทั้งๆที่ก็มีของตัวเอง

ทั้งๆที่ขาดเรียน ขาดส่งงาน คะแนนจิตพิสัยของเธอกลับออกมาเยอะที่สุดในห้อง

อาจารย์ที่ไม่เคยบอกว่าลำเอียง กลายเป็นแค่อาจารย์ที่    "ดีแต่ปาก"