ช่วงนี้กระแสแยกประเทศมาแรง แน่นอนหลายจังหวัดคนค้านก็เยอะ เอาป้ายแยกประเทศไปติดก็โดนทำลาย (ยกเว้น จว. ที่เป็นฐานที่มั่นของ "ท่านผู้นั้น" และ จว. ใกล้เคียง ที่กระแสอาจจะแรงหน่อย ถึงขนาดเอาชื่ออาณาจักรเก่าของตัวเองมาตั้งเป็นชื่อประเทศใหม่เลยทีเดียว)

ทำให้นึกได้เรื่องนึง นับตั้งแต่สมัย ร.5 มาจนถึงยุคหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง รัฐบาลไทยกลาง (สยาม) พยายามรวบรวมหัวเมืองต่างๆ เข้าเป็นประเทศไทยแบบที่เราเห็นกันในปัจจุบัน

- ทางการเมือง เช่นการเปลี่ยนการปกครองจากเมืองประเทศราชเป็นจังหวัด (ผู้ว่าฯ ส่วนกลางแต่งตั้ง แทนเจ้าเมืองเดิม)

- ทางเศรษฐกิจ เช่นการจัดโครงสร้างภาษีใหม่ งบประมาณเก็บเข้าส่วนกลางหมดแล้วจึงแบ่งให้กับ จว. ต่างๆ (ตอนนี้กำลังต่อรองสัดส่วนระหว่างส่วนกลางกับท้องถิ่น ว่าจะเป็นแบบส่วนกลางเป็นใหญ่ 70/30 แบบกลางๆ 50/50 หรือสุดโต่งไปทางท้องถิ่น 30/70)

- ทางสังคม เช่นการศึกษา ให้คนไทยทุกภาคพูด อ่าน เขียน เป็นภาษาไทยกลางทั้งหมด (ส่วนถ้าคุยกันเองกับคนบ้านเดียวกัน ใครจะอู้เหนือ เว่าอีสาน แหลงใต้ ก็ตามสบาย แต่ภาษาราชการคือไทยกลางเท่านั้น) เพื่อปลูกฝังความเป็นชาติเดียวกัน

ดูเหมือนแนวคิดนี้จะได้ผลครับ ทุกวันนี้ไม่ว่าใครจะเคยเป็นล้านนา ล้านช้าง นครศรีธรรมราช พิษณุโลกสองแคว ฯลฯ ต่างกลายเป็นคนไทยทั้งหมด ไม่เว้นกระทั่งคนจีนคนแขก อพยพมาอยู่ไทย พอรุ่นลูกรุ่นหลานก็ลืมความเป็นแขกเป็นจีน กลายเป็นคนไทยกันหมด

ยกเว้นที่เดียว คือ 3 จว. ชายแดนภาคใต้ ที่ๆ กลุ่มชนมลายู เป็นประชากรส่วนใหญ่ ไม่ว่ารัฐบาลกลางของไทยจะทำยังไง ทั้งไม้อ่อน ไม้แข็ง แต่ก็ไม่สามารถลบความเป็นมลายูได้ ไม่สามารถแม้กระทั่งจะลดความเข้มข้นทางวัฒนธรรมของพวกเขาได้ด้วยซ้ำ

-------------------------

สงสัยว่าทำไม รัฐบาลไทย (สยาม) ไม่สามารถทำให้มลายูเป็นเหมือนภาคอื่นๆ จังหวัดอื่นๆ ที่กลมกลืนกันไปหมดได้ครับ

~Siam Shinsengumi~