ในตอนแรกผมเองเป็นเด็กหนุ่มทั่วไป ไม่มีสัมผัส ไม่เชื่อเรื่องผี จนเมื่อตอนเรียนมหาลัยผมรู้สึกว่าตนเองมีสัมผัสพิเศษขึ้นมา ในตอนแรกผมก็งงและประหลาดใจ แต่หลังจากที่ผมพบเจอมาเรื่อยๆ คิดและพิจารณาในหลายเหตุการณ์ รวมถึงเริ่มปฏิบัติธรรมมากขึ้นเรื่อยๆและเสมอมา ทำให้รู้ว่าเรื่องที่ผมรับรู้มักเป็นเรื่องจริงที่วิทยาศาสตร์ไม่สามารถตอบได้ว่าผมรู้เรื่องบางอย่าง ความลับหรือเวรกรรมได้อย่างไร ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนผมค่อนข้างเชี่ยวชาญในระดับหนึ่ง

จึงอยากแชร์ประสบการณ์และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นที่ผมเคยเจอให้กับคนอื่นๆได้ฟังบ้าง เพื่อจะเป็นธรรมทาน ช่วยเป็นเครื่องเตือนจิต สะกิดใจ หรือสำหรับคนไม่เชื่อก็ถือเป็นนิทาน นิยาย เรื่องเล่าขำๆที่ช่วยสร้างความสนุกสนานไปล่ะกันนะครับ

เรื่องเล่าผี จากเด็กหนุ่มไฟแรง อายุไม่เกิน 25 เรื่อง กรรมคนฆ่าหมู ญาติผมเองครับ

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่ผมสัมผัสได้เองทั้งหมด เป็นเรื่องจริงที่ไม่มีการต่อเติม ใส่ไข่ หลอกลวง แน่นอนนะครับ ผมยืนยัน
ปล. ชื่อตัวละครเป็นนามสมมตินะครับ แต่มีตัวตนจริง เป็นเรื่องที่นำมาเล่าเพื่อเป็นธรรมทาน ให้เรารู้จักเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่มากก็น้อย เชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ แล้วแต่ รบกวนแสดงความเห็นด้วยนะครับ ดี ไม่ดีอย่างไร ผมจะได้ปรับปรุงตัว เพราะผมตั้งใจเล่าและพิมพ์จริงๆ ขอบคุณครับ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ เดือน ตุลาคม 255ุ6 ที่ผ่านมา ผมและครอบครัวได้ไปเที่ยวหายายพันที่ จังหวัดทางภาคอีสาน เพื่อชมเทศกาลไหลเรือไฟ และขึ้นบ้านใหม่ของยายพันด้วย ซึ่งผมและครอบครัวไม่ได้ไปเที่ยวหายายมากกว่า 10 ปีแล้ว ยายพันยังมีน้องสาวอีก 2 คน คือ ยายตุ้ยและยายคำ

ก่อนวันขึ้นบ้านใหม่ยายพัน ผม แม่ น้องสาว และยายตุ้ย จะไปเที่ยวหายายคำที่อำเภอรอบนอกซึ่งค่อนข้างไกลจากตัวเมืองต้องใช้เวลาเดินทางเกือบหนึ่งชั่วโมง แม่และยายตุ้ยนั่งอยู่หน้ารถ ส่วนผมและน้องสาวนั่งอยู่เบาะหลัง ระหว่างที่เดินทางผมกับน้องสาวก็คุยเล่นกันทั่วไป เล่นเกมส์ในมือถือ ฟังเพลง ไม่ได้พูดถึงเรื่องผีๆอะไรกันเลย จากนั้นก็เข้าตัวอำเภอ แม่ผมก็บอกว่า “เข้าตัวอำเภอที่ยายคำอยู่ละน้า” เท่านั่นเอง ผมก็ได้ยินเสียง และเห็นภาพการฆ่าหมูเกิดขึ้นในหัวของผม ฉากต่างๆที่ผมเคยเห็นจากคลิปโรงฆ่าสัตว์ในยูทูป มีทั้งหมู ลูกหมูร้องอู๊ดอี๊ดอยู่ในหัวผม ตัวผมเองก็งงว่ามีภาพนี้ขึ้นมาได้ไง เรื่องคลิปโรงฆ่าสัตว์ผมก็งงล่ะนะ เพราะผมดูเมื่อนานมาแล้ว 3-4 เดือนก่อนละแน่ะ และในคลิปก็มีสัตว์ตั้งหลายประเภททั้ง ปลา วัว ไก่ ฯลฯ ทำไมถึงต้องเป็นหมู ผมเองก็ไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้ด้วย เพราะกำลังโม้เรื่องเกมส์กับน้องอยู่ งงมาก ผมจึงถามน้องว่าได้ยินเสียงหมูไรมั้ย น้องบอกไม่ได้ยิน เอ่อ ก็คงต้องไม่ได้ยินอยู่แล้วหนิเนอะ เพราะเรานั่งกันในรถ เล่นเกมอยู่ ผมจึงงงต่อไป สงสัยคิดไปเองละมั้ง

ต่อมาก็มาถึงบ้านยายคำ บ้านยายคำใหญ่โตมาก สีชมพูน่ารัก มีบ้านสองหลังติดกัน น่าอยู่ดีครับ เราก็ลงจากรถกัน แล้วแม่ผมก็พูดขึ้นมาว่า “เนี่ย บ้านยายคำ แกเป็นคนขายหมูที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอนี้เลยนะ แกฆ่าหมูส่งทั่วอำเภอเลย รวยมาก”  โอโห้ว พอผมได้ยินเท่านั้นแหละครับ ติดสตั้นไป 3 วินาที (ผมไม่เคยรู้มาก่อน อย่างที่บอกไม่ได้ติดต่อกับยายคำเป็น 10 กว่าปี ไม่รู้เรื่องแกเลย)  “ห่ะ แม่ว่าอะไรนะ ยายเป็นคนขายหมูรายใหญ่สุดของอำเภอนี้ จริงๆหรอ ก็ตะกี้ผมเห็นภาพ ได้ยินเสียง โรงฆ่าสัตว์ หมูถูกฆ่าตอนเข้าตัวอำเภอมาน่ะ” แม่ น้อง ยายตุ้ย ตกใจกับสิ่งที่ผมพูดออกมามาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเขารู้ว่าผมมีสัมผัสพิเศษอยู่แล้ว แต่ก็งงที่ผมเองก็ไม่ได้รู้ว่ายายคำทำอาชีพอะไร เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม แล้วได้ยินเสียงหมูได้ยังไง

ทันใดนั่นเองยายคำก็ออกมาต้อนรับพวกเราด้วยความเป็นกันเอง และความคิดถึง หอมแก้มผมกับน้องฟอดใหญ่เชียว แล้วพาเข้าไปในบ้าน เอากับข้าวกับปลา น้ำอัดลม ผลไม้มาเลี้ยงต้อนรับกันใหญ่ ซึ่งอาหารที่เอามาคือ เมนูหมูทั้งหลาย เช่น เนื้อหมูต้ม หมูทอด หมูนึ่ง ฯลฯ เต็มจานแบบพูนขึ้นมาเลยแหละ คนอื่นก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อยมากเลยครับ แต่สำหรับผม เอิ่ม  เลี่ยนๆหน่อยนึง เพราะผมเห็นภาพฆ่าหมูมาก่อนเนอะ มันก็คงกินได้ลำบาก แล้วเราก็คุยสารทุกข์สุขดิบกันสักพัก ยายตุ้ยกับยายคำ ก็พูดขึ้นว่า “ยายคำลำบากมากเลย ต้องขายหมูเช้ากลับมาเย็นเหนื่อยมาก แล้วยังต้องมาเจอปัญหาโน้นนี่ สารพัด ทุกข์ใจมากเลย เหมือนแบบมีเรื่องวุ่นวายตลอดอยู่ไม่สุข ออกรถมาใหม่ก็ถูกเฉี่ยว ชน และเรื่องอื่นๆให้ปวดหัวตลอด เลยอยากให้ผมช่วยดูดวงให้ยายคำหน่อย ว่าพอจะช่วยอะไรได้บ้างมั้ย” คือ ปกติคนทางอีสานส่วนใหญ่จะเชื่อเรื่องคนทรงมากเลยครับ เรื่องของยายคำไปหาคนทรงเขาก็ช่วยไม่ได้มาก เลยอยากให้ผมที่มีสัมผัสพิเศษมาดูให้บ้าง เผื่อช่วยอะไรได้

โอเคครับ ผมก็เริ่มตั้งสมาธิ ดูยายคำทันที พบวิญญาณเงาดำเต็มหลังยายคำเลย (เงาดำ ซึ่ง ความจริงที่ผมเห็นคือวิญญาณทั้งหลายในรูปมนุษย์ เปรต หรืออะไรต่างๆหลายประเภท ทั้งหญิง ชายและอื่นๆ เป็นวิญญาณที่ห่อหุ้มด้วยสภาพจิตหรืออารมณ์ที่เศร้าหมอง แปรปรวน วิตกกังวล โกรธ อาฆาตแค้น) เด็กทำแท้งอีกสอง แต่ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไร ต่อมาผมจึงขออนุญาตสำรวจบ้านพร้อมกับน้องสาว สภาพบ้านของยายคำนั้นภายในมีฝุ่นและคราบสกปรกค่อนข้างเยอะ กระจกแตก ทั้งมีกลิ่นเหม็นคาวคลุ้งบริเวณบ้าน เนื่องจากหน้าบ้านเป็นโรงฆ่าหมู ที่ไม่ได้ใหญ่มากนะครับ เป็นเพียงหลังคาสังกะสีและมีเครื่องจักรเป็นจุดๆ ก็คือ ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ยายคำแกฆ่าหมูที่หน้าบ้านครับ แต่สองปีหลังเพิ่งย้ายไปที่โรงฆ่าสัตว์ในตัวอำเภอ เพราะต้องทำตามกฎหมายที่ออกใหม่ ต่อมาผมก็เดินออกไปที่ศาลพระภูมิและสวดบทอัญเชิญเทวดา ไหว้เจ้าที่เจ้าทางให้เปิดทางให้ผมได้มีโอกาสสื่อสาร ปรากฏว่า ไม่มีเจ้าที่อยู่ที่ศาลครับ นอกจากนี้เทวดาที่อยู่ภายในศาลก็หันหลังกลับด้วย แปลกมากๆ ผมกับน้องตกใจกันใหญ่เลย เพราะปกติเทวดาต้องหันหน้า อันนี้หันหลัง จากนั้นก็เหมือนมีเสียงมาจากอีกบ้านว่า “เจ้าที่ที่นี้ไม่มีแล้ว เขาไม่สามารถทนฟังเสียงร้องและภาพทรมานของการฆ่าหมูได้ นอกจากนี้เองตัวเจ้าของบ้านยังไม่เชื่อเรื่องการทำบุญ กฎแห่งกรรม ไม่ไหว้พระ เจ้าที่ ไม่ไปทำบุญ พี่น้องชวนก็ไปแบบไม่เต็มใจ สุดท้ายเขาก็ไม่ชวน แกเลยต้องพบเรื่องทุกข์ร้อนใจเสมอมา” ผมเองก็ตกใจกับเรื่องราวนิดนึง แต่ก็แอบตลกเหมือนชาวบ้านมาเม้าสให้ฟัง แต่ก็ไม่รู้จะจริงไหม

ผมเองจึงเดินกลับเข้าไปหายายตุ้ยและยายคำ แต่ผมยังไม่บอกอะไร เพราะผมไม่กล้าบอกตรงๆ เพราะมีคนนั่งกินข้าวอยู่หลายคนทั้ง แม่ น้องผม สามียายคำ ลูกและหลานยายคำ ผมจึงเรียกยายตุ้ยออกมาหน้าบ้านและบอกเรื่องราวที่เจ้าที่ข้างบ้านบอกให้ผมฟัง ยายตุ้ยตกใจมากและบอกผมว่า “เป็นความจริง ยายพันกับยายเองก็ชวนยายคำทำบุญตลอด แต่แกก็มาแบบไม่ค่อยเต็มใจ อยากรีบกลับ พักหลังๆบอกไม่ว่างมาทำบุญ ยายก็เลยไม่ได้ชวนอีกเลย และก็ไม่รู้จะช่วยยายคำยังไง เรื่องฆ่าหมูก็เหมือนกันทีแรกแกบอกจะทำอาชีพนี้แค่ 2-3 ปี แต่มันได้เงินดี แกกลายเป็นคนร่ำรวย แกก็ไม่หยุดจนถึงทุกวันนี้” ผมเองก็เล่าถึงวิญญาณเจ้ากรรมนายเวรที่ผมเห็น กรรมที่ต้องได้รับ ให้ยายตุ้ยไปคุยกับยายคำในฐานะพี่น้องกันเอง ยายคำจะเชื่อไม่เชื่ออีกเรื่องหนึ่ง เพราะคนเยอะ ผมเลยไม่กล้าคุย

ผ่านมาอีกวัน ขณะที่ผมกำลังเตรียมงานขึ้นบ้านใหม่ของยายพันในเมือง ยายคำก็โผล่มา บอกว่าแกเดินทางมาเลยเพราะอยากคุยกับผมและมาดูบ้านใหม่ด้วย ทั้งยังพูดว่า “ยายได้ฟังจากยายตุ้ยแล้ว มีอะไรบอกยายมาหมดเลย ยายพร้อมรับฟัง” ผมเองก็ตัดสินใจบอกเรื่องราวทั้งหมดให้ยายฟัง ดังนี้

1 กรรมจากการทำแท้ง เด็ก 2 คนเนอะ ยายคำไปทำมาตอนไหนครับ ยายคำแกก็ตอบว่า ตั้งใจเอาออกคนหนึ่ง อีกคนหลุดเอง ยายไม่ได้ตั้งใจ ผมถามต่อ ไม่เคยทำบุญให้เด็กเลยใช่ไหม แกก็ว่าใช่ ผมจึงอธิบายวิบากกรรมของคนทำแท้งและแนะนำวิธีช่วยไป

2 กรรมจากการฆ่าหมู ถึงแม้ว่ายายคำจะบอกว่าเป็นอาชีพที่สุจริต แต่เท่าที่ผมสัมผัสมา คนที่มีอาชีพฆ่าสัตว์ จะต้องได้รับเวรกรรมที่เป็นรูปแบบเหมือนๆกับที่ได้ทำกับสัตว์ที่ตนฆ่าไว้ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เช่น ฆ่าปลาก็จะปวดหัว ฯลฯ เพราะเป็นอาชีพที่เรามีความสุขและหาเงินจากความเดือดร้อนของผู้อื่น แม้ว่าเราจะรวย ใส่ทองเส้นใหญ่ มีบ้าน รถ ที่ดิน แต่ก็ไม่สามารถหลีกหนีความทุกข์ทรมานที่จะต้องเจอได้ ถ้าจะทำอาชีพนี้ก็ต้องทำใจยอมรับ ส่วนวิญญาณเงาดำที่ตามติดยายคำจำนวนมากนั่น คือ วิญญาณของหมูที่โดนฆ่าและอาฆาตแค้นนั่นแหละ ไม่ได้เป็นวิญญาณหมูนะครับ แต่เป็นสภาพหลายๆอย่างทั้งคนและอื่นๆ แล้วแต่ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเป็นอะไรมาก่อน เช่น ถ้าเขาเป็นเปรตมาก่อน ชาตินี้เกิดเป็นหมู พอถูกฆ่าก่อาฆาตแค้น หรือถ้าเขาเป็นแมวมาก่อน ชาตินี้เกิดเป็นหมู พอถูกฆ่าก่อาจไม่อาฆาตแค้น แล้วแต่จิตหรือความคิดของเขาครับ จึงหมายความว่า ไม่ใช่หมูทุกตัวจะอาฆาตแค้นนะครับ แล้วแต่แต่ละตัว แต่เยอะแน่นอน เท่าที่ผมสัมผัสได้นะ ประกอบกับการที่ยายคำไม่ได้ทำบุญ หรือรู้สึกผิดกับการกระทำของตนเลย จึงต้องเจอเรื่องทุกข์ร้อนใจด้วยเช่นนี้

ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาทั้งหมด จึงสรุปได้ว่า วิบากกรรมที่เกิดขึ้นทั้งหมดมากจากการทำแท้ง ฆ่าสัตว์ ทำบาป ทั้งยังไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่รู้สึกผิด ไม่ทำบุญ ไม่ “ทำดี ละชั่ว ทำจิตใจให้ให้บริสุทธิ์” เจ้าที่ก็ไม่อยู่ ทำให้ต้องพบกับความทุกข์ร้อนใจเรื่อยมา ทำให้แกทุกข์ทรมานใจและร้องไห้ทุกคืน ซึ่งผมมารู้ทีหลัง โดยเฉพาะเรื่องลูกที่สร้างความเดือดร้อนทุกคน

คนที่หนึ่ง ชาย ติดยาอย่างหนัก ไม่เป็นอันทำงาน ไม่มีลูกเมีย ไม่เป็นผู้เป็นคน
คนที่สอง ชาย ติดพนันบอล ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีรากฐานที่มั่นคง พึ่งพาไม่ได้
คนที่สาม หญิง ติดสุรา ไม่เป็นอันทำงาน พึ่งพาไม่ได้
คนที่สี่ ชาย ติดยา และหายสาบสูญ

ในตอนท้าย ผมจึงแนะนำวิธีช่วยให้ดีขึ้นหลายอย่าง ทั้งการทำบุญให้กับเด็กทำแท้ง การขอขมาเจ้ากรรมนายเวร การทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวร การบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ การปรับเปลี่ยนบ้านให้เหมาะสม เช่น ควรขึ้นบ้านใหม่และตั้งศาล และเปลี่ยนโรงฆ่าสัตว์ที่ไม่ใช่แล้วให้เป็นอย่างอื่น เช่น ที่จอดรถ สวน เลี้ยงปลา ฯลฯ ที่สำคัญ คือ การหันมาเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม พยายาม ทำดี ละชั่ว ทำจิตใจให้ให้บริสุทธิ์ แล้วท้ายที่สุดทุกอย่างก็คงจะดีขึ้นเอง

จบแล้วครับ กว่าจะพิมพ์เสร็จ เหนื่อยมากเลย ย้ำอีกครั้งเป็นเรื่องที่นำมาเล่าเพื่อเป็นธรรมทาน ให้เรารู้จักเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่มากก็น้อย เชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ แล้วแต่ รบกวนแสดงความเห็นด้วยนะครับ ดี ไม่ดีอย่างไร ผมจะได้ปรับปรุงตัว เพราะผมตั้งใจเล่าและพิมพ์จริงๆ ขอบคุณครับ