เป็นละครนอกสายตามากค่ะ เพราะเราไม่ค่อยนิยมละครแรงๆ ไม่รู้พล็อตเรื่องมาก่อน

แต่พอมาดูแล้ว เฮ้ย เนื้อเรื่องมีน้ำหนัก กว่าละครเบาๆ(จนเบาหวิวหลายเรื่องที่ผ่านมา)
ตัวละครมีที่มาที่ไป แบ็คกราวด์สมเหตุสมผลทุกตัว และมันน่าสนใจตรงพัฒนาการของตัวละครที่จะเกิดขึ้นในตอนต่อๆไป

พลอยเล่นแรงร้ายได้น่าเอ็นดูและน่าเห็นใจใช้ได้เลย(จุ๋ยก็เล่นร้ายได้มีมิติ) ส่วนโป๊บเราว่าเรื่องนี้เรารู้สึกได้ถึงพัฒนาการในการเข้าถึงบท
การแสดงอารมณ์ จากสายตา สีหน้า น้ำเสียง คำพูด (คือเราเพิ่งรู้สึกว่าโป๊บเป็นพระเอกจริงๆเรื่องนี้) และเราคิดว่าการที่พระเอกชอบนางเอกมันสมเหตุผลนะ คือ 1.นางเอกสวยถูกใจ 2.ความเห็นใจจากการที่ได้รับรู้เรื่องราว 3.ความเข้าใจในตัวตนของนางเอก ส่วนพระเอกเป็นคนนิ่ง มีเหตุผลส่วนหนึ่งก็เพราะได้รับการอบรมสั่งสอนจาก แม่ที่เข้มแข็งและมีสติ (เราเพิ่งดูไปสองตอนแรก ฉากเข้าพระนาง ฟินแทบทุกฉาก ><)

ชื่นชมคนแต่งนิยายและเขียนบทนะ ที่เขียนเรื่องสะท้อนความเป็นคน และการวนเวียนอยู่กับทุกข์
จากการไขว่คว้า ทุกข์จากรัก โลภ โกรธ หลง ซึ่งถึงแม้คนรอบข้างจะคอยบอกคอยสอนยังไงมันก็ไม่สามารถจะเดินออกมาจากบ่วงนั้นได้ง่ายๆ

เราดูความทุกข์ของตัวเอกกะรัตเองตอนแรก ยังนึกเลยว่า ถ้าผู้หญิงคนนี้มีตัวตนจริงๆ ก็อยากให้เธอลองหันหน้ามาศึกษาธรรมะเรียนรู้การปล่อยวางดูบ้าง พอฉากต่อไปพี่สาวเธอก็ยื่นหนังสือธรรมะให้ แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจอะไรจากเธอ บทแน่นมาก! ส่วนตัวสายน้ำผึ้งเองถึงจะมีน้าคอยเตือนคอยสอนก็ยังไม่สามารถหลุดมาจากวังวนของความทุกข์ได้เช่นกัน

คือในความแรงของละครมันไม่ได้มีแค่ความสะใจ แต่มันยังสะท้อนให้เราเห็นความเป็นมนุษย์เป็นภาพนูนออกมาจากชีวิตของคนปกติ และทำให้ได้คิดบางอย่าง  ขอชื่นชมเลยค่ะ