เรากับแฟนเราพึ่งย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยมีการพูดคุยกับทางผู้ใหญ่ไว้แล้ว ถึงเรื่องการแต่งงานในช่วงปลายปี
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า แฟนเราเขามีลูกติดด้วย 1 คน เป็นผู้หญิงอายุ 16 คือตอนช่วงคบกันกับแฟนก็ปกติดี น้อง
เขาก็รู้จักเรา แผนตอนนั้นคือหาบ้านอยู่กันสองคนถ้าแต่งงาน พอถึงเวลาจริงๆ แฟนเราต้องเอาลูกเขามาอยู่ด้วย
เราก็อึดอัดนะ คือไม่ได้อยู่ในแผนตั้งแต่แรก ถ้าแฟนเราบอกว่าจะเอาลูกมาอยู่ด้วยตั้งแต่แรก เราคงขอเวลาคิด
อ่ะ ว่าเราจะทำใจได้หรือเปล่า แต่จะไม่ให้อยู่ก็ไม่ได้ เขาพ่อลูกกัน จะให้ทำยังไง แต่พอย้ายมาอยู่ ก็มีปัญหา
มาเรื่อย ตั้งแต่น้องเขาชอบชวนเพื่อนมาที่บ้าน มากันทีแบบนั่งเต็มบ้าน เราออกจากห้องไม่ได้เลย คือวันหยุด
เราก็อยากพักผ่อน ทำโน่น ทำนี่ นี่ก็วุ่นวายกะเด็กเต็มบ้านอีก เราบอกพ่อเขาให้เตือน ช่วงหลังมานี่ก็เริ่มดีขึ้น
ต้องขอออกตัวก่อนว่า เราเคยบอกกับแฟนเราแล้วว่าเราจะไม่ยุ่ง มีอะไรให้เขาคุยกันเองพ่อลูก เพราะเรา
ไม่ใช่แม่เขา จะไปสอน ไปเตือน ก็กลัวเขาจะหาว่าไม่ใช่แม่เขา ซึ่งแรกๆ แฟนก็ก็พูดตลอด มีอะไรก็พูดกัน
เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่พอมาเมื่อวาน เราบ่นกับแฟนเรา ว่าทำไมไม่สอนลูกบ้าง เนี้ยเราทำงานเหนื่อยมา
ซื้อกับข้าวเข้าบ้าน กลับบ้านมายังต้องมานั่งหุงข้าว ลูกสาวเค้าเลิกเรียนมาทำไมไม่ช่วยบ้าง ชอบกลับบ้านค่ำ
ซื้อมาแล้ว แทนที่จะช่วยกันตั้งโต๊ะ นี่อะไร รอกินอย่างเดียว กินเสร็จก็ปัดตูดหนี แทนที่จะอยู่เก็บ ช่วยล้างจานบ้าง
จะบอกว่าเด็ก ก็ไม่เด็กละนะ 16 แล้ว ถ้าเขาไม่รู้ ก็น่าจะสอนเขานะ ว่าอยู่บ้าน ต้องช่วยๆ กันทำ มันไม่ได้หนักหนา
แต่เรามองว่ามันจะติดนิสัย พอเราบอกแฟนเราเค้าก็โมโห หาว่าเราบ่นลูกเค้า งานแค่นี้เค้าทำเองก็ได้ เมื่อวาน
พอกินข้าวเสร็จก็ต่างคนต่างเงียบ ไม่พูดกันเลย เราก็ไม่ได้เก็บ ไม่ได้ล้างจาน เราก็เข้าห้อง อาบน้ำ ต่างคนต่างนอน
เช้ามา ก็ไม่ได้คุยกัน ต่างคนต่างเฉย เราเลยอาบน้ำแต่งตัวออกมาก่อน ปกติแฟนเราจะมาส่ง จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกัน
ปกติเค้าจะง้อเราตลอดนะ จะโกรธจะทะเลาะ ซักพักเขาก็จะง้อ แต่นี่ไม่มีเลย เราเลยอยากรู้ว่า เราผิดด้วยหรือที่คิด
แล้วก็พูดเรื่องนี้ เราไม่ได้ต้องการให้เขาไปด่าลูกเขานะ ว่าไม่ช่วยงานหรืออะไร แต่เราต้องการให้เขาสอนลูกบ้าง
ว่าพ่อก็ทำงานมาเหนื่อยแล้ว อะไรช่วยแบ่งเบาได้ก็ช่วยๆ กัน ยกตัวอย่างหรืออะไรก็ว่าไป แต่นี่กลับไม่ใช่ สิ่งที่เขาทำ
เรารู้สึกเหมือนเขายังไงก็พ่อลูกกัน เราเองต่างหากที่เป็นคนอื่น เรารู้สึกกลุ้มใจมาก เพราะปัญหาแบบนี้มันจะเกิดขึ้นอีก
แน่ๆ แต่ถ้าไม่ปรับตัว ก็คงต้องอดทน หรือไม่ก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ เรากับแฟนเราคบกันก็ปกตินะ แต่จะมีปัญหาก็เรื่อง
ลูกเขานี่แหละ บางทีมันก็เศร้าอ่ะ
แบบนี้เราผิดด้วยหรือ???
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า แฟนเราเขามีลูกติดด้วย 1 คน เป็นผู้หญิงอายุ 16 คือตอนช่วงคบกันกับแฟนก็ปกติดี น้อง
เขาก็รู้จักเรา แผนตอนนั้นคือหาบ้านอยู่กันสองคนถ้าแต่งงาน พอถึงเวลาจริงๆ แฟนเราต้องเอาลูกเขามาอยู่ด้วย
เราก็อึดอัดนะ คือไม่ได้อยู่ในแผนตั้งแต่แรก ถ้าแฟนเราบอกว่าจะเอาลูกมาอยู่ด้วยตั้งแต่แรก เราคงขอเวลาคิด
อ่ะ ว่าเราจะทำใจได้หรือเปล่า แต่จะไม่ให้อยู่ก็ไม่ได้ เขาพ่อลูกกัน จะให้ทำยังไง แต่พอย้ายมาอยู่ ก็มีปัญหา
มาเรื่อย ตั้งแต่น้องเขาชอบชวนเพื่อนมาที่บ้าน มากันทีแบบนั่งเต็มบ้าน เราออกจากห้องไม่ได้เลย คือวันหยุด
เราก็อยากพักผ่อน ทำโน่น ทำนี่ นี่ก็วุ่นวายกะเด็กเต็มบ้านอีก เราบอกพ่อเขาให้เตือน ช่วงหลังมานี่ก็เริ่มดีขึ้น
ต้องขอออกตัวก่อนว่า เราเคยบอกกับแฟนเราแล้วว่าเราจะไม่ยุ่ง มีอะไรให้เขาคุยกันเองพ่อลูก เพราะเรา
ไม่ใช่แม่เขา จะไปสอน ไปเตือน ก็กลัวเขาจะหาว่าไม่ใช่แม่เขา ซึ่งแรกๆ แฟนก็ก็พูดตลอด มีอะไรก็พูดกัน
เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่พอมาเมื่อวาน เราบ่นกับแฟนเรา ว่าทำไมไม่สอนลูกบ้าง เนี้ยเราทำงานเหนื่อยมา
ซื้อกับข้าวเข้าบ้าน กลับบ้านมายังต้องมานั่งหุงข้าว ลูกสาวเค้าเลิกเรียนมาทำไมไม่ช่วยบ้าง ชอบกลับบ้านค่ำ
ซื้อมาแล้ว แทนที่จะช่วยกันตั้งโต๊ะ นี่อะไร รอกินอย่างเดียว กินเสร็จก็ปัดตูดหนี แทนที่จะอยู่เก็บ ช่วยล้างจานบ้าง
จะบอกว่าเด็ก ก็ไม่เด็กละนะ 16 แล้ว ถ้าเขาไม่รู้ ก็น่าจะสอนเขานะ ว่าอยู่บ้าน ต้องช่วยๆ กันทำ มันไม่ได้หนักหนา
แต่เรามองว่ามันจะติดนิสัย พอเราบอกแฟนเราเค้าก็โมโห หาว่าเราบ่นลูกเค้า งานแค่นี้เค้าทำเองก็ได้ เมื่อวาน
พอกินข้าวเสร็จก็ต่างคนต่างเงียบ ไม่พูดกันเลย เราก็ไม่ได้เก็บ ไม่ได้ล้างจาน เราก็เข้าห้อง อาบน้ำ ต่างคนต่างนอน
เช้ามา ก็ไม่ได้คุยกัน ต่างคนต่างเฉย เราเลยอาบน้ำแต่งตัวออกมาก่อน ปกติแฟนเราจะมาส่ง จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกัน
ปกติเค้าจะง้อเราตลอดนะ จะโกรธจะทะเลาะ ซักพักเขาก็จะง้อ แต่นี่ไม่มีเลย เราเลยอยากรู้ว่า เราผิดด้วยหรือที่คิด
แล้วก็พูดเรื่องนี้ เราไม่ได้ต้องการให้เขาไปด่าลูกเขานะ ว่าไม่ช่วยงานหรืออะไร แต่เราต้องการให้เขาสอนลูกบ้าง
ว่าพ่อก็ทำงานมาเหนื่อยแล้ว อะไรช่วยแบ่งเบาได้ก็ช่วยๆ กัน ยกตัวอย่างหรืออะไรก็ว่าไป แต่นี่กลับไม่ใช่ สิ่งที่เขาทำ
เรารู้สึกเหมือนเขายังไงก็พ่อลูกกัน เราเองต่างหากที่เป็นคนอื่น เรารู้สึกกลุ้มใจมาก เพราะปัญหาแบบนี้มันจะเกิดขึ้นอีก
แน่ๆ แต่ถ้าไม่ปรับตัว ก็คงต้องอดทน หรือไม่ก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ เรากับแฟนเราคบกันก็ปกตินะ แต่จะมีปัญหาก็เรื่อง
ลูกเขานี่แหละ บางทีมันก็เศร้าอ่ะ