ฟังลุงกำนันพูดผาดๆๆ แล้วเกือบตามไม่ทัน ตอนเริ่มมีม๊อบเป็นเรือนหมื่นลุงบอกว่าเราจะจบได้ เราจะไม่เจรจา เราจะตั้งสภาประชาชน เราจะบราๆๆๆๆ พอมวลชนเป็นแสนหรือเป็นล้าน ก็แล้วแต่ ลุงก็ฮีกเหิม ชวนกันไปปิดโน่นนี่นั่น ปิดประตูไม่คุย ไม่ประนีประนอมกับทรราชย์ ระบอบทักษิณ ด่านายกสนุกปาก แบ่งคุณภาพของประชาชนในกรุงกับบ้านนอกอย่างเยียดหยาม ด่าเสื้อแดงเปิดคลิปเพื่อเพาะบ่มอารมณ์ให้ฮึกเหิม และกระทุ้งเหล่าเสื้อขาวที่จุดเทียนว่าเป็นพวกโลกสวย ใครไม่เป่านกหวีด ติดธงกลายเป็นคนไม่รักชาติ ขัดขวางการเลือกตั้ง บอยคอตทุกอย่างอย่างเมามัน เจ็บบ้าง ตายบ้างลุงบอกทุกคนต้องเสียสละ(เพื่อใคร?)
พร้อมบอกว่า เราจะตั้งสภาประชาชน ปฏิรูปประเทศยึดทรัพย์ให้หมด แล้วหัวเราะด้วยความสะใจ เราก็ว่าสงสัยรัฐบาลแย่แน่ๆ แต่แล้วก็เหมือนลมพัดผ่านจมูกหมาเหมือนลุงจะตื่นเต้นว่าได้กลิ่น(ปฏิวัติ) แต่สุดท้ายไม่ใช่ ลุงก็เลยเลี้ยวออกนอกเส้นทางเรื่องสภาประชาชนกับการปฏิรูปโดยการไปชวนชาวนาประท้วง ชวนกันไปปิดธนาคาร ที่จะปล่อยกู้ให้รัฐ ใช้หนี้ชาวนา จนรัฐก็เซจนเกือบล้ม ลุงกะพวกพ้องแกนนำและกองเชียร์แถวหน้าก็โหมใหญ่ปรับตัวทันที เอาผ้าขาวม้ามาพาดคอ ผูกเอวแล้วกลายเป็นชาวนา มีข่าวชาวนาฆ่าตัวตาย ลุงก็น้ำตาไหลได้ทุกวัน ระหว่างนี้ก็มีกองกำลังไม่ทราบฝ่ายตามที่ลุงบอก ออกมาแจกป๊อบคอร์นให้ประชาชนคนธรรมดาหาเช้ากินค่ำได้บาดเจ็บ ล้มตายแถมทะเลาะกับแดงฮาร์ดคอร์บ้าง ชวนชาวนาเข้ากรุงด้วยรถอีแต๋น เราก็ว่าถ้าชาวนามาร่วมรัฐบาลเสร็จแน่ แต่พอรัฐรับปากว่าจะหาเงินให้ชาวนาๆ ก็หันหัวรถอีแต๋นกลับบ้าน ปล่อยให้ลมพัดผ่านจมูกหมาเหมือนเดิม ลุงก็ยังยิ้มได้
พามวลมหาไปเยี่ยมโน่นปิดนี่นั่นกันสนุกสนาน แล้วกลับมาเวทีก็ประกาศชัยชนะทุกที พอทหารชวนลุงไปคุย ลุงก็ไม่ไป เค้ายื่นข้อเสนออะไรๆก็ไม่เอา จะให้นายกและรัฐบาลออกอย่างเดียวแล้วจบมั้ย(ไม่จบ)
แต่วันนี้สถานการณ์มันไม่สนุกแล้ว มีผู้บริสุทธิ์ตกเป็นเหยื่อการเมือง มีความแตกแยกจากความคิดเห็นของคนไทยด้วยกันมากขึ้น แล้วยังได้ยินลุงพูดบนเวที เหมือนพยายามเรียกแขกตลอดเวลา ทั้งๆที่แขกก็บอกว่าอิ่มแล้วอยากอยู่เงียบๆๆ ลุงกลับไปทวงบุญคุณว่าจ่ายภาษีให้แล้วทำไมไม่ทำงานให้พวกเรา ลุงอ้างคนทั้งประเทศ(อีกแล้ว) หัวข้อใหม่ของลุงคือต่อต้านการแบ่งแยกประเทศ เฮ้อ แล้วหัวข้อปฏิรูปอยู่ไหนอ่ะลุง
ตอนนี้ลุงไปหัวข้อปฏิวัติแล้วนา
ส่วนเสื้อแดง ก็เอาบ้างลั่นกลองรบ ถามหน่อยจะรบกับใคร? ก็คนไทยด้วยกันทั้งนั้น เหมือนดูคนใต้ทะเลาะกัน แต่ดันไม่ทะเลาะที่บ้านตัวเองกลับมาทะเลาะอยู่หน้าบ้านเราได้ทุกวัน อยากขอร้อง เสื้อแดงคุณไปรณรงค์ให้ความรู้เรื่องประชาธิปไตย ช่วยกันปฏิรูปประเทศอย่างสร้างสรรค์ อย่าเอาประชาชนมาห้ำหั่นกันเลย ไม่มีใครอยากเห็นประเทศกลายเป็นสงครามกลางเมืองหรอก มันจะเข้าทางเค้าเปล่าๆ เราเมืองพุทธจะคุยกันดีๆไม่ได้เชียวหรือ?
บอกตง ลุงกำนันตอนนี้สภาพเหมือนเพื่อนพาลุงไปพายเรือคายัค พากันพายไปก็คุยกันไปจนออกทะเล เพื่อนเห็นว่ามาไกลกลัวพายกลับไม่ไหว ก็เลยอาศัยเรือหาปลาชาวบ้านนั่งกลับ แต่ตอนนั้นลุงเคลิ้มบอกวิวกำลังสวย พวกเอ็งไปก่อนเดี๋ยวข้าตามไป หารู้ไม่ลมทะเลพัดลุงออกไปไกลเกินจะกลับไหว ลุงมองเห็นเรือรบอยู่ไกลๆ นึกว่าใกล้พยายามพายเข้าหา แต่ไม่ถึงซักที เหนื่อยมั้ยลุงกำนัน?
ทางออกมี แต่ในเมื่อพวกคุณหวังแต่ชัยชนะ เหมือนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ แต่ไม่รู้ว่าไกลแค่ไหนและไม่สนใจว่าจะสูญเสียอีกเท่าไร มันก็ไม่มีวันจบ เราคนไทยแตกต่าง แต่ไม่เคยแตกแยกกัน มากเท่าทุกวันนี้ ใครก็ตามที่ลุแก่อำนาจ คุณจะข้ามอีกกี่ศพ จะยืนบนซากความชิหายของบ้านเมืองได้อย่างภาคภูมิใจจริงหรือ?
ปล.วันนี้เยอะเป็นพิเศษ เพราะรู้สึกเสียใจกับทุกคนที่สูญเสียเพราะการเมือง มันไม่สมควรเกิดขึ้นอีก เพียงแค่หยุด พูดคุยกันด้วยเหตุผล ทะเลาะกันในสภา หรือบนโต๊ะจะดีกว่ามั้ยความสูญเสียมันก็จะไม่เกิด ขอโทษถ้าข้อความมันควายๆ โง่ๆ แต่เรารักชาติ แต่ไม่ขอเลือกข้าง เพราะเมื่อก่อน เราก็ไม่เคยมีมากกว่าสามสี คือ แดง ขาว น้ำเงิน ชัดเจนนะ
เป็นอีกวันที่ขรรมลุงกำนันทั้งน้ำตา....
พร้อมบอกว่า เราจะตั้งสภาประชาชน ปฏิรูปประเทศยึดทรัพย์ให้หมด แล้วหัวเราะด้วยความสะใจ เราก็ว่าสงสัยรัฐบาลแย่แน่ๆ แต่แล้วก็เหมือนลมพัดผ่านจมูกหมาเหมือนลุงจะตื่นเต้นว่าได้กลิ่น(ปฏิวัติ) แต่สุดท้ายไม่ใช่ ลุงก็เลยเลี้ยวออกนอกเส้นทางเรื่องสภาประชาชนกับการปฏิรูปโดยการไปชวนชาวนาประท้วง ชวนกันไปปิดธนาคาร ที่จะปล่อยกู้ให้รัฐ ใช้หนี้ชาวนา จนรัฐก็เซจนเกือบล้ม ลุงกะพวกพ้องแกนนำและกองเชียร์แถวหน้าก็โหมใหญ่ปรับตัวทันที เอาผ้าขาวม้ามาพาดคอ ผูกเอวแล้วกลายเป็นชาวนา มีข่าวชาวนาฆ่าตัวตาย ลุงก็น้ำตาไหลได้ทุกวัน ระหว่างนี้ก็มีกองกำลังไม่ทราบฝ่ายตามที่ลุงบอก ออกมาแจกป๊อบคอร์นให้ประชาชนคนธรรมดาหาเช้ากินค่ำได้บาดเจ็บ ล้มตายแถมทะเลาะกับแดงฮาร์ดคอร์บ้าง ชวนชาวนาเข้ากรุงด้วยรถอีแต๋น เราก็ว่าถ้าชาวนามาร่วมรัฐบาลเสร็จแน่ แต่พอรัฐรับปากว่าจะหาเงินให้ชาวนาๆ ก็หันหัวรถอีแต๋นกลับบ้าน ปล่อยให้ลมพัดผ่านจมูกหมาเหมือนเดิม ลุงก็ยังยิ้มได้
พามวลมหาไปเยี่ยมโน่นปิดนี่นั่นกันสนุกสนาน แล้วกลับมาเวทีก็ประกาศชัยชนะทุกที พอทหารชวนลุงไปคุย ลุงก็ไม่ไป เค้ายื่นข้อเสนออะไรๆก็ไม่เอา จะให้นายกและรัฐบาลออกอย่างเดียวแล้วจบมั้ย(ไม่จบ)
แต่วันนี้สถานการณ์มันไม่สนุกแล้ว มีผู้บริสุทธิ์ตกเป็นเหยื่อการเมือง มีความแตกแยกจากความคิดเห็นของคนไทยด้วยกันมากขึ้น แล้วยังได้ยินลุงพูดบนเวที เหมือนพยายามเรียกแขกตลอดเวลา ทั้งๆที่แขกก็บอกว่าอิ่มแล้วอยากอยู่เงียบๆๆ ลุงกลับไปทวงบุญคุณว่าจ่ายภาษีให้แล้วทำไมไม่ทำงานให้พวกเรา ลุงอ้างคนทั้งประเทศ(อีกแล้ว) หัวข้อใหม่ของลุงคือต่อต้านการแบ่งแยกประเทศ เฮ้อ แล้วหัวข้อปฏิรูปอยู่ไหนอ่ะลุง
ตอนนี้ลุงไปหัวข้อปฏิวัติแล้วนา
ส่วนเสื้อแดง ก็เอาบ้างลั่นกลองรบ ถามหน่อยจะรบกับใคร? ก็คนไทยด้วยกันทั้งนั้น เหมือนดูคนใต้ทะเลาะกัน แต่ดันไม่ทะเลาะที่บ้านตัวเองกลับมาทะเลาะอยู่หน้าบ้านเราได้ทุกวัน อยากขอร้อง เสื้อแดงคุณไปรณรงค์ให้ความรู้เรื่องประชาธิปไตย ช่วยกันปฏิรูปประเทศอย่างสร้างสรรค์ อย่าเอาประชาชนมาห้ำหั่นกันเลย ไม่มีใครอยากเห็นประเทศกลายเป็นสงครามกลางเมืองหรอก มันจะเข้าทางเค้าเปล่าๆ เราเมืองพุทธจะคุยกันดีๆไม่ได้เชียวหรือ?
บอกตง ลุงกำนันตอนนี้สภาพเหมือนเพื่อนพาลุงไปพายเรือคายัค พากันพายไปก็คุยกันไปจนออกทะเล เพื่อนเห็นว่ามาไกลกลัวพายกลับไม่ไหว ก็เลยอาศัยเรือหาปลาชาวบ้านนั่งกลับ แต่ตอนนั้นลุงเคลิ้มบอกวิวกำลังสวย พวกเอ็งไปก่อนเดี๋ยวข้าตามไป หารู้ไม่ลมทะเลพัดลุงออกไปไกลเกินจะกลับไหว ลุงมองเห็นเรือรบอยู่ไกลๆ นึกว่าใกล้พยายามพายเข้าหา แต่ไม่ถึงซักที เหนื่อยมั้ยลุงกำนัน?
ทางออกมี แต่ในเมื่อพวกคุณหวังแต่ชัยชนะ เหมือนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ แต่ไม่รู้ว่าไกลแค่ไหนและไม่สนใจว่าจะสูญเสียอีกเท่าไร มันก็ไม่มีวันจบ เราคนไทยแตกต่าง แต่ไม่เคยแตกแยกกัน มากเท่าทุกวันนี้ ใครก็ตามที่ลุแก่อำนาจ คุณจะข้ามอีกกี่ศพ จะยืนบนซากความชิหายของบ้านเมืองได้อย่างภาคภูมิใจจริงหรือ?
ปล.วันนี้เยอะเป็นพิเศษ เพราะรู้สึกเสียใจกับทุกคนที่สูญเสียเพราะการเมือง มันไม่สมควรเกิดขึ้นอีก เพียงแค่หยุด พูดคุยกันด้วยเหตุผล ทะเลาะกันในสภา หรือบนโต๊ะจะดีกว่ามั้ยความสูญเสียมันก็จะไม่เกิด ขอโทษถ้าข้อความมันควายๆ โง่ๆ แต่เรารักชาติ แต่ไม่ขอเลือกข้าง เพราะเมื่อก่อน เราก็ไม่เคยมีมากกว่าสามสี คือ แดง ขาว น้ำเงิน ชัดเจนนะ