ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ฉันไม่รู้ว่าเธอมาจากไหน
ฉันไม่รู้ว่าชาติปางก่อน ฉันได้ทำร้ายอะไรเธอเอาไว้บ้าง
กลับมาชาตินี้ เธอมาเอาคืนฉันหรอ...

แต่ก่อนฉันเคยมีเพื่อนฝูง เคยมีคนที่รัก เคยมีความสุข เคยมีคนพิเศษ
ตั้งแต่เธอเข้ามาในชีวิต
เราก็ไม่ถูกชะตากัน สายตาที่เธอมองฉันมา มันดูมีเล่ห์สนัย มันดูโหดร้าย
มันดูเหมือนเธอกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

เราไม่เคยจะคุยกันเลยด้วยซ้ำ แต่เธอก็จะมองฉันมาแบบน่ากลัวเสมอ
ฉันรู้สึกได้ถึงสายตานั้น ที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่

ผ่านไปแค่เดือนเดียว เธอก็พามันไปจากชีวิตของฉัน...

"เพื่อน.. คนพิเศษ.. คนรัก.. และความสุข.."

ทุกวันนี้ฉันไม่เหลือเพื่อน หาความสุขในชีวิตไม่เจอ
คนพิเศษเพียงคนเดียว ที่เคยอยู่เคียงข้างฉัน
ก็หายไปกับเธอ...

เรากลายเป็นคนแปลกหน้า ทะเลาะกัน ไม่คุยกัน
ถึงแม้ฉันจะต้องร้องไห้ตรงหน้า หรืออาจจะสิ้นลมหายใจต่อหน้า
เขาก็ไม่เลียวแล ไม่แคร์ฉันอีกแล้ว
จากคนที่เคยคิดถึงกัน มีความรู้สึกดีดีต่อกันมาเสมอ

ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้น ล้วนมาจากเธอ
หลักฐานก็มี ความจริงก็เห็นอยู่

ทุกคนรู้ความจริงคืออะไร
แต่ทำไม... ?
ฉันกลายเป็นคนผิด ฉันกลายเป็นตัวปัญหา
ทุกคำพูดล้วนกลายเป็นข้อแก้ตัว

แล้วทุกคน... ก็เริ่มเดินจากฉันไป.......

พอวันหนึ่งที่ความจริงปรากฏขึ้นมา
แต่กลับไม่มีใครมองว่าเธอเป็นคนผิด
ทุกคนกลับให้โอกาสเธอ
ทุกคนยังคงรักเธอ

แต่กลับฉัน ที่ต้องกลายเป็ยแพะรับบาป
ทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีใครมองกลับมา
ไม่มีใครให้โอกาส ไม่มีใครเหลียวแลฉันอีกเลย



หากฉันได้ทำกรรมอะไรกับเธอไว้
ฉันขอโทษ ขออโหสิกรรมให้ฉันด้วยเทอด
ขอโทษกับสิ่งร้ายๆ ที่ฉันได้สร้างไว้ ไม่ว่าชาติใดก็ตาม
T_T