เมื่อห้าหกวันก่อน ที่บ้านมีลมแรง ตอนที่แม่กำลังกวาดใบไม้อยู่ แม่ก็เอารังนกที่มีลูกนกมาให้เรา บอกว่า แม่เก็บได้
เราเอารังนกที่ได้มาวางบนกระถางกล้วยไม้ที่ห้อยอยู่กับต้นชมพู่ สูงจากพื้นประมาณ เมตรครึ่ง
ก็คอยป้อนกล้วยให้ ชั่วโมงหนึ่งก็ประมาณ สองครั้ง ลูกนกร้องบ่อยมาก
บางครังก็เอามาใส่ฝ่ามือ เพื่อง่ายกับการป้อน
ในวันที่สอง ก็มีแม่นกกับพ่อนก คอยเอาหนอนมาป้อนให้ วันๆก็เป็นสิบรอบ น่ารักจริงๆ

แต่ปัญหาของเราคือ ที่บ้านมีหมาเยอะมาก ทั้งหมาเลี้ยงและหมาข้างบ้าน
ตัวนี้ก็หมาข้างบ้านที่อยู่กับเรา จนจะเป็นหมาเราอยู่แล้ว แต่ไม่ได้อยู่ใกล้รังนกเท่าไหร่

เมื่อเริ่มแข็งแรงขึ้นก็เริ่มไม่อยู่ในรัง คอยแต่เอาเล็บจิกเกาะไปรอบๆ และพยายามหัดบิน
จนหล่นมาอยู่บนพื้นหลายครั้ง เราก็ต้องนั่งเฝ้าดูอยู่ตลอด เวลาจะออกไปไหน ก็ต้องใส่ตะกร้าปิดฝาไว้

พี่สาวเตือน ให้เอาลูกนกใส่ตะกร้าไว้ตลอด เพราะกลัวเราเอาไม่ทันเวลาลูกนกหล่น
แต่เราเห็นว่า มันกำลังหัดบิน และกลัวแม่กับพ่อนกมาส่งหนอนแล้วหาลูกนกไม่เจอ
เลยปล่อยให้อยู่แบบนั้น มันคุ้นทุกครั้งที่เราเข้าใกล้มันจะร้องและอ้าปาก กินจนอิ่มแล้วจะหยุดอ้าปาก

แต่สุดท้าย เราก็พลาด
เพราะหมาสุดที่รัก ซึงปกติจะนอนอยู่ในบ้าน เดินออกมา ตามเสียงหมาข้างนอกที่เห่ารถที่วิ่งอยู่ข้างบ้าน
เป็นจังหวะที่เรานั่งรีดผ้า แต่ตาจะคอยจ้องอยู่ที่ลูกนกตลอด
ลูกนกตกลงมา เราวิ่งไม่ทันหมา
เมื่อตอนที่ก้าวไปถึง นกยังอยู่ในปากนังมอม
เราตีจนมันยอมปล่อยลูกนก แต่เราเห็นเลือดและไส้ของลูกนก
มันดุกดิกอยู่ไม่ถึง 10 วินาที ก็นิ่งไปในอุ้งมือเรา




น้ำตาไหล สงสารลูกนกมาก
ได้แต่โทษตัวเอง
สุดท้ายที่ทำได้ คือเอาไปฝัง