เรารู้สึกว่า แฟนใจดำกับเราหลายๆอย่าง เค้าสามารถทำได้โดยที่ไม่แคร์ หรือเห็นใจความรู้สึกเรา เช่น

- เราพูดกับเค้าก่อนวันวาเลนไทน์ ว่า ปีหน้าแต่งงานกันนะ? เค้าตอบเราว่า ไม่อะ! เราหน้าเสียแล้วรู้สึกเสียใจมาก
มันเฟลไปหมด เหมือนโลกหยุดหมุน มันน่าจะมีคำพูดที่ดีกว่านี้ หรือปฎิเสธที่ดีกว่านี้ (คบกันมา 3 ปีแล้วค่ะ พ่อแม่รับทราบด้วยกันทั้งคู่ และเคยเอ่ยปากถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานกัน) หลังจากวันนั้นก็เลยเงียบหายกันไป
-  เค้ายกเลิกทริปทุกอย่างที่เราจะไปเที่ยวตจว.ด้วยกันในวันวาเลนไทน์ ทำให้เราเฟลซ้ำรอบที่ 2  และไม่ติดต่อกันเลย
-  ทะเลาะกันทุกครั้งจะหายไปเป็นสิบๆวัน (รอบนี้เป็นวันที่ 7 แล้วค่ะ แต่ละครั้งพอเค้าหายไปเราจะเป็นคนติดต่อไปก่อน เพราะเราทนไม่ได้ แต่เรารู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมาตลอด มันกลับทำร้ายตัวเอง มันทำให้เราต้องอดทนกับการหายไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยที่เค้าไม่เคยนึกถึงจิตใจเรา)
-  เราให้อภัยได้เสมอค่ะ อภัยทุกครั้งที่กลับมาดีกัน และสุดท้ายเราก็โดนแบบเดิมอีก เลยรู้สึกว่าการให้อภัยของเรามันไม่ค่อยมีค่าเท่าไหร่
พยายามหาหนังสือหรือบทความอ่าน หลายๆที่มักจะบอกว่า การใช้ชีวิตคู่ด้วยกันต้องรู้จักการให้อภัยซึ่งกันละกัน
แต่ทุกวันนี้ การอภัยของเรา มันเหมือนการโดนกลับมาทำร้ายความรู้สึกซ้ำๆ เราหวังอยากจะมีชีวิตคู่ที่ดี แต่มันเหมือนพยายามอยู่คนเดียว

เค้าบอกว่าเค้ารักเราค่ะ เวลาดีๆก็ดูเหมือนรักกัน แต่พอมีปัญหาเรากลับรู้สึกถูกทิ้ง เหมือนตัวคนเดียวที่ไม่มีใครทุกครั้ง

*แก้ไขคำผิดค่ะ