บอกแล้วว่าอัดอั้น ขออนุญาตบ่นยาว(มาก)หน่อยนะคะ
ปูพื้นก่อนว่า ช่วงประมาณ 5-6 ปีมานี้ เราไม่ค่อยดูละครไทยเท่าไหร่ ดูน้อยเรื่องมากๆ สูงสุดไม่เกินปีละ 3-4 เรื่อง แล้วเรื่องที่ดูส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่กระแสแรงๆ แบบ ดอกส้มสีทอง แรงเงา คือดูเพื่อให้ไปคุยกับคนอื่นเค้ารู้เรื่องเท่านั้นแหละ ไม่ได้ดูเพราะชอบดูจริงๆ สาเหตุเนื่องมาจากส่วนตัวไม่ชอบอะไรหลายๆอย่างในละครไทย โดยเฉพาะค่านิยมแอบแฝงที่ค่อนข้างดูถูกผู้หญิง ตบตีแย่งชิงผู้ชาย ประเภท Woman, without her man, is nothing อีกอย่างคือ เราชอบการแสดงของรุ่นใหญ่ๆรู้สึกว่านักแสดงหน้าใหม่หลายคนฝีมือยังไม่ถึง พูดก็ไม่ค่อยชัด ปกติเลยจะชอบดูซีรี่ส์ฝรั่งมากกว่า พูดถึงซีรี่ส์ไหน จะ UK, USA เราก็เป็น guru รู้หมด หุหุ
แต่พอเรามาเรียนต่อ ด้วยความที่ (1) ห่างหายจากการเสพละครไทยมายาวนาน ทำให้คิดถึงบท Monologue หรือ Dialogue สละสวย และวาจาเฉือดเฉือนกันด้วยภาษา ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ละครไทยอย่างนึงที่เราชอบมาก (2) Uni ที่เราไปอยู่ มีนร.ไทยอีก 1 คนถ้วน แถมคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง นอกจากเฟซบุ๊ค ไลน์ สไกป์ อินสตา คุยกับเพื่อนที่ไทย เราก็ไม่ได้ใช้ภาษาไทยเลย จนเกิดอาการเอียนฝรั่ง เอียนภาษาอังกฤษ หาทางออกไม่ได้ก็กลับมาหาละครเสพกันดีกว่า
ทีนี้พอคิดจะเสพ ละครไทยมีเป็นร้อยเป็นพันเรื่อง จะเริ่มจากไหนล่ะ เราก็มานั่งนึกต่อว่ามีละครเรื่องไหนที่เคยดูผ่านๆตาแล้วติดใจอยากกลับไปดูจริงจังสักรอบ ก็นึกถึงเรื่อง กุหลาบไร้หนาม ขึ้นมา
ตอนเรื่องนี้ออกอากาศ เราอยู่หอกับรูมเมทผู้เป็นติ่งพลอย เฌอมาลย์ เราเองก็แอบปลื้มพลอยเหมือนกัน เลยดูตามบ้างไม่ดูบ้าง เพราะตอนนั้นดูพล็อตเรื่องก็คิดว่าคงเข้าอีหรอบเดิม แย่งผู้ชายกัน นางเอกพระเอกก็คงโง่ๆ ตามตัวร้ายไม่ทันเหมือนเดิม แต่มันมีอยู่สองฉากที่เราจำได้ติดตามาก
ฉากแรก คือตอนที่ เพื่อนพานุชรีไปเจอคู่หมั้นอยู่กับพี่สาว เราก็คิดว่า เดี๋ยวนางเอกก็ร้องไห้วิ่งหนีไป ตามฉบับ แต่ปรากฏว่ านางปาดน้ำตา แล้วเดินเข้าไปประจันหน้าคู่กรณีเลย เป็นฉากที่ประทับใจในความเข้มแข็งของคาแรคเตอร์นี้มาก
ฉากที่สอง คือฉากที่ญาญ่าอยู่ในห้องน้ำ แล้วเงยหน้ามองกระจกขึ้นมาเห็นพลอย เป็นโมเม้นที่ทำให้รู้สึกว่า เด็กคนนี้สวยมาก ใครบอกนางไม่สวยเราเถียงขาดใจเลยนะ เพียงแต่ตอนที่เล่นเรื่องนี้ยังเป็นความสวยแบบสาวแรกรุ่น แบบดูแล้วรู้เลยว่า อีกสัก 5 ปี ให้โตเต็มที่ ต้องสวยเป๊ะแน่ๆ
เมื่อนึกได้ดังนี้ ก็เลยกลับมาดูใหม่แต่แรก พอดูจบต้องปรบมือให้คณะผู้จัดทำจริงๆ กุหลาบไร้หนาม เป็นเรื่องที่หลีกหนีความ cliché หลายๆอย่างของละครไทยไปได้อย่างสวยงาม นุชรีเป็นคาแรคเตอร์นางเอกที่เราชอบมาก อ่อนนอกแข็งใน ฉลาดทันคน เพียงแต่ไม่ลดตัวลงไปตอบโต้ให้ตัวเองเสีย โดยเฉพาะประโยคเด็ด "ของบางอย่าง เราไม่ได้อยากได้มันสักเท่าไหร่ แต่เห็นคนอื่นอยากได้ ก็เลยอยากได้บ้าง แต่พอได้มาก็อาจจะโยนทิ้ง ถ้าพบว่ามันไม่มีค่าพอจะเก็บไว้" พูดจบถามพระเอกต่อว่า จะกินกาแฟมั้ย สุดยอด! ปรบมือ!
นัดดา ก็เป็นคาแรคเตอร์พระเอกที่เราชื่นชมมากเหมือนกัน ผู้ชายแบบนี้แหละถึงสมควรเรียกว่าเป็นพระเอก ฉลาดทันเกม ให้เกียรตินางเอก ไม่เคยถึงเนื้อถึงตัว ตอนที่คู่หมั้นเก่ากลับมาแล้วคนอื่นเชียร์ให้จัดการ เขาก็ยังบอกว่าเป็นสิทธิของนางเอกที่จะตัดสินใจเลือกใคร มันโดนอ่ะ ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งของที่จะแย่งชิงกัน เค้ามีความคิดมีจิตใจ เลือกเองได้ อีกตอนคือที่พระเอกบอกว่าดีใจที่เห็นนางเอกเข้มแข็งขึ้น อาจเป็นความเห็นส่วนตัว จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่เรารู้สึกว่าผู้ชายไทย(ที่เคยเจอมาทั้งเพื่อน และแฟน) ไม่ชอบผู้หญิงเข้มแข็งเท่าไหร่ แบบอยากให้ฝ่ายหญิงอ่อนแอกว่าจะได้เป็นคนปกป้อง พอฝ่ายหญิงแข็งกลับก็บอกไม่น่ารัก มาเจอพระเอกแบบนี้ เราเลยปลื้มละครเรื่องนี้มากๆ
และอย่างที่บอกว่าไม่ดูละครไทยมานาน ตอนนั้นเลยไม่รู้ว่านี่เป็นนางเอกใหม่ เห็นหน้าญาญ่าครั้งแรก เรานึกว่าจอย ชลธิชา หน้ากลมๆแบ๊วๆ คล้ายๆกัน แต่ขอชมว่าเรื่องนี้น้องเล่นได้ธรรมชาติมาก มีจุดบกพร่องบ้างเล็กน้อย แต่ตอนดูไม่รู้สึกขัดตา คู่โฬม-ญาญ่าก็น่ารักดี แอบอยากเห็นเล่นด้วยกันอีก
พอจบเรื่องแรก เราก็เสาะหาเรื่องต่อไปมาเสพทันที พอดีมีเพื่อนแนะนำให้ดูซีรี่ส์ 4 หัวใจฯ มันบอกให้ดูมาตั้งแต่ตอนปีที่ออนแอร์ จนผ่านมากี่ปีแล้ว มันก็ยังบอกให้เราไปตามดูอยู่ เราก็ดื้อไม่ยอมดู แบบเห็นพระนางใหม่ยกเซ็ตก็เอียนละ คิดว่าต้องเล่นแข็งกันแน่ๆเลย แค่เคยคิดไว้ว่าคู่ดวงใจอัคนีเลือกพระนางได้เข้ากันดี ดูสวยหล่อเหมาะสมกัน (ตอนหลังที่เกิดกระแสคู่จิ้นถึงรู้ว่ามีคนคิดแบบเราเยอะ ฮ่าๆๆๆ)
ไหนๆก็ชอบการแสดงญาญ่าจากเรื่องแรกมาละ ก็ลองดูละกัน พอดูจบหมด 4 เรื่อง เราเข้าใจเลยว่าทำไม ดวงใจอัคนี และคู่ณเดชน์-ญาญ่า ถึงได้ดัง บทมันส่งดีมาก เราตามดูไม่หลับไม่นอนเลย มีย้อนกลับไปดูฉากเด็ดๆอีก ในขณะที่เรื่องอื่นดูไปแล้วแอบรู้สึกเบื่อรู้สึกยืดเล็กน้อย เราเลยดูไปทำงานไป แต่สรุปก็ชอบซีรี่ส์นี้พอควร
ณ จุดนี้ เราเริ่มเป็นแฟนคลับญาญ่านิดๆละ เลยตามต่อด้วย เกมร้ายเกมรัก ธรณีนี่นี้ใครครอง ตะวันเดือด และมาจบด้วย ดาวเรือง
จากที่ดูละครน้องติดๆกัน เห็นพัฒนาการด้านการแสดงพอสมควรเลย ยิ่งดาวเรืองนี่ ยกนิ้วให้เลย เก่งมาก ทำให้เราเชื่อได้ว่านี่คือทอมบอยบ้านนอก คนละคนกับน้องนุชรีผู้ดีสุดเรียบร้อย
หมดจากดูละคร ก็เกิดอาการอยากรู้อยากเห็น นางเป็นใครมาจากไหน เป็นลูกครึ่งอะไร อายุเท่าไหร่ เรียนอะไร มีสัมภาษณ์อะไรเราก็ตามอ่าน ตามดู ตามซุ่ม แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวว่ากลายมาเป็นติ่งซะแล้ว ยังหลอกตัวเองอยู่ ชั้นไม่ใช่แฟนคลับนะ ชั้นแค่อยากรู้ อยากรู้บ้าอะไรตีสองตีสามไม่ยอมนอน มานั่งดู MV
แล้วต้องยอมรับเลยว่า น้องเป็นเด็กที่น่ารักมาก เหมือนที่แฟนคลับชอบพูดว่า ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ชื่นชมที่น้องเป็นเด็กเรียน ความประพฤติดีเรียบร้อย ทั้งที่เป็นลูกครึ่งกลับมีความเป็นกุลสตรีมากกว่าเราซะอีก เป็นนักแสดงที่ทำให้เรารู้สึกดีว่า วงการนี้ยังมีเด็กดีเหลืออยู่ เป็นตัวอย่างที่ดีให้เยาวชนได้ ไม่ได้มีแต่คนแรงๆ ฉาวๆ จากตอนแรกแค่ชอบผลงาน เรากลายเป็นแฟนคลับตัวตนอุรัสยาจริงๆเลย
จนทุกวันนี้ งานการไม่เป็นอันทำ มาตามดูข่าวคราวน้อง ดู youtube ดู MV เช้าเย็นต้องเข้า pantip มาหาข้อมูลว่าเมื่อไหร่จะมีงานอะไร กลับไทยก็อยากจะไปยกแผงหนังสือ The Rising Sun กับหนึ่งในทรวงมาอ่าน เห็นคนแชร์ภาพนิตยสารที่น้องถ่ายก็ได้แต่อิจฉา
รู้ตัวว่ากู่ไม่กลับ (และไม่คิดจะกลับ) แล้ว แต่ก็ยังพยายามหลอกตัวเองทุกวัน ชั้นไม่ใช่ติ่ง ชั้นไม่ใช่ติ่งงงงงง
(เดี๋ยวจะมาต่อ ที่ตัวเองกลายเป็น FC น้องณเดชน์ต่อนะคะ 5555)
อัดอั้นตันใจ ทำไมตัวเองกลายมาเป็นติ่งได้ บ้าที่สุด!
ปูพื้นก่อนว่า ช่วงประมาณ 5-6 ปีมานี้ เราไม่ค่อยดูละครไทยเท่าไหร่ ดูน้อยเรื่องมากๆ สูงสุดไม่เกินปีละ 3-4 เรื่อง แล้วเรื่องที่ดูส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่กระแสแรงๆ แบบ ดอกส้มสีทอง แรงเงา คือดูเพื่อให้ไปคุยกับคนอื่นเค้ารู้เรื่องเท่านั้นแหละ ไม่ได้ดูเพราะชอบดูจริงๆ สาเหตุเนื่องมาจากส่วนตัวไม่ชอบอะไรหลายๆอย่างในละครไทย โดยเฉพาะค่านิยมแอบแฝงที่ค่อนข้างดูถูกผู้หญิง ตบตีแย่งชิงผู้ชาย ประเภท Woman, without her man, is nothing อีกอย่างคือ เราชอบการแสดงของรุ่นใหญ่ๆรู้สึกว่านักแสดงหน้าใหม่หลายคนฝีมือยังไม่ถึง พูดก็ไม่ค่อยชัด ปกติเลยจะชอบดูซีรี่ส์ฝรั่งมากกว่า พูดถึงซีรี่ส์ไหน จะ UK, USA เราก็เป็น guru รู้หมด หุหุ
แต่พอเรามาเรียนต่อ ด้วยความที่ (1) ห่างหายจากการเสพละครไทยมายาวนาน ทำให้คิดถึงบท Monologue หรือ Dialogue สละสวย และวาจาเฉือดเฉือนกันด้วยภาษา ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ละครไทยอย่างนึงที่เราชอบมาก (2) Uni ที่เราไปอยู่ มีนร.ไทยอีก 1 คนถ้วน แถมคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง นอกจากเฟซบุ๊ค ไลน์ สไกป์ อินสตา คุยกับเพื่อนที่ไทย เราก็ไม่ได้ใช้ภาษาไทยเลย จนเกิดอาการเอียนฝรั่ง เอียนภาษาอังกฤษ หาทางออกไม่ได้ก็กลับมาหาละครเสพกันดีกว่า
ทีนี้พอคิดจะเสพ ละครไทยมีเป็นร้อยเป็นพันเรื่อง จะเริ่มจากไหนล่ะ เราก็มานั่งนึกต่อว่ามีละครเรื่องไหนที่เคยดูผ่านๆตาแล้วติดใจอยากกลับไปดูจริงจังสักรอบ ก็นึกถึงเรื่อง กุหลาบไร้หนาม ขึ้นมา
ตอนเรื่องนี้ออกอากาศ เราอยู่หอกับรูมเมทผู้เป็นติ่งพลอย เฌอมาลย์ เราเองก็แอบปลื้มพลอยเหมือนกัน เลยดูตามบ้างไม่ดูบ้าง เพราะตอนนั้นดูพล็อตเรื่องก็คิดว่าคงเข้าอีหรอบเดิม แย่งผู้ชายกัน นางเอกพระเอกก็คงโง่ๆ ตามตัวร้ายไม่ทันเหมือนเดิม แต่มันมีอยู่สองฉากที่เราจำได้ติดตามาก
ฉากแรก คือตอนที่ เพื่อนพานุชรีไปเจอคู่หมั้นอยู่กับพี่สาว เราก็คิดว่า เดี๋ยวนางเอกก็ร้องไห้วิ่งหนีไป ตามฉบับ แต่ปรากฏว่ านางปาดน้ำตา แล้วเดินเข้าไปประจันหน้าคู่กรณีเลย เป็นฉากที่ประทับใจในความเข้มแข็งของคาแรคเตอร์นี้มาก
ฉากที่สอง คือฉากที่ญาญ่าอยู่ในห้องน้ำ แล้วเงยหน้ามองกระจกขึ้นมาเห็นพลอย เป็นโมเม้นที่ทำให้รู้สึกว่า เด็กคนนี้สวยมาก ใครบอกนางไม่สวยเราเถียงขาดใจเลยนะ เพียงแต่ตอนที่เล่นเรื่องนี้ยังเป็นความสวยแบบสาวแรกรุ่น แบบดูแล้วรู้เลยว่า อีกสัก 5 ปี ให้โตเต็มที่ ต้องสวยเป๊ะแน่ๆ
เมื่อนึกได้ดังนี้ ก็เลยกลับมาดูใหม่แต่แรก พอดูจบต้องปรบมือให้คณะผู้จัดทำจริงๆ กุหลาบไร้หนาม เป็นเรื่องที่หลีกหนีความ cliché หลายๆอย่างของละครไทยไปได้อย่างสวยงาม นุชรีเป็นคาแรคเตอร์นางเอกที่เราชอบมาก อ่อนนอกแข็งใน ฉลาดทันคน เพียงแต่ไม่ลดตัวลงไปตอบโต้ให้ตัวเองเสีย โดยเฉพาะประโยคเด็ด "ของบางอย่าง เราไม่ได้อยากได้มันสักเท่าไหร่ แต่เห็นคนอื่นอยากได้ ก็เลยอยากได้บ้าง แต่พอได้มาก็อาจจะโยนทิ้ง ถ้าพบว่ามันไม่มีค่าพอจะเก็บไว้" พูดจบถามพระเอกต่อว่า จะกินกาแฟมั้ย สุดยอด! ปรบมือ!
นัดดา ก็เป็นคาแรคเตอร์พระเอกที่เราชื่นชมมากเหมือนกัน ผู้ชายแบบนี้แหละถึงสมควรเรียกว่าเป็นพระเอก ฉลาดทันเกม ให้เกียรตินางเอก ไม่เคยถึงเนื้อถึงตัว ตอนที่คู่หมั้นเก่ากลับมาแล้วคนอื่นเชียร์ให้จัดการ เขาก็ยังบอกว่าเป็นสิทธิของนางเอกที่จะตัดสินใจเลือกใคร มันโดนอ่ะ ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งของที่จะแย่งชิงกัน เค้ามีความคิดมีจิตใจ เลือกเองได้ อีกตอนคือที่พระเอกบอกว่าดีใจที่เห็นนางเอกเข้มแข็งขึ้น อาจเป็นความเห็นส่วนตัว จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่เรารู้สึกว่าผู้ชายไทย(ที่เคยเจอมาทั้งเพื่อน และแฟน) ไม่ชอบผู้หญิงเข้มแข็งเท่าไหร่ แบบอยากให้ฝ่ายหญิงอ่อนแอกว่าจะได้เป็นคนปกป้อง พอฝ่ายหญิงแข็งกลับก็บอกไม่น่ารัก มาเจอพระเอกแบบนี้ เราเลยปลื้มละครเรื่องนี้มากๆ
และอย่างที่บอกว่าไม่ดูละครไทยมานาน ตอนนั้นเลยไม่รู้ว่านี่เป็นนางเอกใหม่ เห็นหน้าญาญ่าครั้งแรก เรานึกว่าจอย ชลธิชา หน้ากลมๆแบ๊วๆ คล้ายๆกัน แต่ขอชมว่าเรื่องนี้น้องเล่นได้ธรรมชาติมาก มีจุดบกพร่องบ้างเล็กน้อย แต่ตอนดูไม่รู้สึกขัดตา คู่โฬม-ญาญ่าก็น่ารักดี แอบอยากเห็นเล่นด้วยกันอีก
พอจบเรื่องแรก เราก็เสาะหาเรื่องต่อไปมาเสพทันที พอดีมีเพื่อนแนะนำให้ดูซีรี่ส์ 4 หัวใจฯ มันบอกให้ดูมาตั้งแต่ตอนปีที่ออนแอร์ จนผ่านมากี่ปีแล้ว มันก็ยังบอกให้เราไปตามดูอยู่ เราก็ดื้อไม่ยอมดู แบบเห็นพระนางใหม่ยกเซ็ตก็เอียนละ คิดว่าต้องเล่นแข็งกันแน่ๆเลย แค่เคยคิดไว้ว่าคู่ดวงใจอัคนีเลือกพระนางได้เข้ากันดี ดูสวยหล่อเหมาะสมกัน (ตอนหลังที่เกิดกระแสคู่จิ้นถึงรู้ว่ามีคนคิดแบบเราเยอะ ฮ่าๆๆๆ)
ไหนๆก็ชอบการแสดงญาญ่าจากเรื่องแรกมาละ ก็ลองดูละกัน พอดูจบหมด 4 เรื่อง เราเข้าใจเลยว่าทำไม ดวงใจอัคนี และคู่ณเดชน์-ญาญ่า ถึงได้ดัง บทมันส่งดีมาก เราตามดูไม่หลับไม่นอนเลย มีย้อนกลับไปดูฉากเด็ดๆอีก ในขณะที่เรื่องอื่นดูไปแล้วแอบรู้สึกเบื่อรู้สึกยืดเล็กน้อย เราเลยดูไปทำงานไป แต่สรุปก็ชอบซีรี่ส์นี้พอควร
ณ จุดนี้ เราเริ่มเป็นแฟนคลับญาญ่านิดๆละ เลยตามต่อด้วย เกมร้ายเกมรัก ธรณีนี่นี้ใครครอง ตะวันเดือด และมาจบด้วย ดาวเรือง
จากที่ดูละครน้องติดๆกัน เห็นพัฒนาการด้านการแสดงพอสมควรเลย ยิ่งดาวเรืองนี่ ยกนิ้วให้เลย เก่งมาก ทำให้เราเชื่อได้ว่านี่คือทอมบอยบ้านนอก คนละคนกับน้องนุชรีผู้ดีสุดเรียบร้อย
หมดจากดูละคร ก็เกิดอาการอยากรู้อยากเห็น นางเป็นใครมาจากไหน เป็นลูกครึ่งอะไร อายุเท่าไหร่ เรียนอะไร มีสัมภาษณ์อะไรเราก็ตามอ่าน ตามดู ตามซุ่ม แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวว่ากลายมาเป็นติ่งซะแล้ว ยังหลอกตัวเองอยู่ ชั้นไม่ใช่แฟนคลับนะ ชั้นแค่อยากรู้ อยากรู้บ้าอะไรตีสองตีสามไม่ยอมนอน มานั่งดู MV
แล้วต้องยอมรับเลยว่า น้องเป็นเด็กที่น่ารักมาก เหมือนที่แฟนคลับชอบพูดว่า ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ชื่นชมที่น้องเป็นเด็กเรียน ความประพฤติดีเรียบร้อย ทั้งที่เป็นลูกครึ่งกลับมีความเป็นกุลสตรีมากกว่าเราซะอีก เป็นนักแสดงที่ทำให้เรารู้สึกดีว่า วงการนี้ยังมีเด็กดีเหลืออยู่ เป็นตัวอย่างที่ดีให้เยาวชนได้ ไม่ได้มีแต่คนแรงๆ ฉาวๆ จากตอนแรกแค่ชอบผลงาน เรากลายเป็นแฟนคลับตัวตนอุรัสยาจริงๆเลย
จนทุกวันนี้ งานการไม่เป็นอันทำ มาตามดูข่าวคราวน้อง ดู youtube ดู MV เช้าเย็นต้องเข้า pantip มาหาข้อมูลว่าเมื่อไหร่จะมีงานอะไร กลับไทยก็อยากจะไปยกแผงหนังสือ The Rising Sun กับหนึ่งในทรวงมาอ่าน เห็นคนแชร์ภาพนิตยสารที่น้องถ่ายก็ได้แต่อิจฉา
รู้ตัวว่ากู่ไม่กลับ (และไม่คิดจะกลับ) แล้ว แต่ก็ยังพยายามหลอกตัวเองทุกวัน ชั้นไม่ใช่ติ่ง ชั้นไม่ใช่ติ่งงงงงง
(เดี๋ยวจะมาต่อ ที่ตัวเองกลายเป็น FC น้องณเดชน์ต่อนะคะ 5555)