มีเรื่องที่ประทับใจจะเล่าให้ฟังคะ

เมื่อวันที่ 14 ก.พ.57 ที่ผ่านมา

เรามีงานที่ทำงานช่วงเช้า และจะขึ้นรถไปหาแฟนที่สระบุรีช่วงบ่าย งานเรากินเวลาไปเกิบถึงเวลาที่เราจะขึ้นรถ เรารีบมาก เก็บของ เปลี่ยนชุด และมีพี่ที่ทำงานมาส่งเราที่ท่ารถต่างจังหวัด

พอขึ้นรถไปแล้วก็หาที่นั่งปกติ แล้วกระเป๋ารถก็มาเก็บตัง ปรากฏว่า กระเป๋าตังเราหาย (แต่ดีที่กระเป๋าตังกับกระเป๋าบัตร คนละกระเป๋ากัน) เราเลยบอกเป๋ารถไปว่ากระเป๋าตังเราหาย  เราขอจ่ายทีหลังได้มั้ย? เด่วเจอตู้เอทีเอ็ม แล้วจะกดตังให้เลย กระเป๋ารถก็โอเค แล้วเอาตั๋วรถไว้ให้เรา ตอนนั้นไม่รู้จะพูดยังไง ได้แต่ขอบคุณจริงๆ ที่ไม่ให้เราลงจากรถ เพราะรถก็ขับออกจากท่ารถมาไกลแล้ว พอถึงที่พักรถ อยากกินน้ำ แต่ทั้งตัวมีตังเหรียญอยู่แค่ 9 บาท น้ำที่พักรถ ขาย ขวดละ 10 บาท ตอนนั้นรู้สึกเลยว่า 1 บาทมีค่าแค่ไหน (ต้องบอกก่อนว่าท่ารถต่างจังหัวดส่วนใหญ่แล้วจะไม่มีตู้เอทีเอ็ม) พอขึ้นรถเดินทางต่อ กระเป๋ารถก็เดินมาถามว่า พี่จะกดเงินตรงไหน เพราะจุดที่ไปมันไม่มีตู้เอทีเอ็มเลยนะ >< เราเลยบอกเค้าว่า ถ้าเราถึงที่หมายแล้ว เราจะรีบไปกดมาให้ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่อยากให้กระเป๋ารถเดือดร้อนกับเรา พอถึงที่หมายแล้ว ดีนะ ที่แฟนเรามารอที่ท่ารถแล้ว เลยเอาตังกับแฟนให้ไป

เรื่องที่สอนเราให้รู้ว่า  ก่อนขึ้นรถจะเดินทางตรวจสอบกระเป๋าและของมีค่าก่อนเดินทาง

ปล.ขอบคุณกระเป๋ารถทัวร์คนนั้น  ( เราลืมถามชื่อเค้ามา )  เป็นพนักงานของบริษัทเพชรประเสริฐ จ.เพชรบูรณ์