การเดินธุดงค์ในเมืองแบบนี้ไม่ถูกแน่ เพราะความอยากโชว์ อยากอวด เป็นกิเลส

ยกตัวอย่างเ่ช่น.........

เวลาฝึกนั่งสมาธิ โบราณจารย์ท่านสั่งห้ามไม่ให้นั่งสมาธิในที่ๆมีคนเห็นได้ง่าย
เพราะจิตความอยากอวดผู้อื่น ว่าตนเคร่ง ว่าตนดี ว่าตนใฝ่ธรรมะ เป็นอุปกิเลสที่แฝงอยู่ในจิต จะทำให้การเจริญสมาธิไม่ก้าวหน้า(ตัดนิวรณ์5ไม่ได้)
(ห้ามกระทำ แม้ว่าการกระทำนั้นจะเป็นการใฝ่ดีในเรื่องการปฏิบัติธรรมก็ตาม)

การฝึกนั่งสมาธิ จึงควรจะไปนั่งปลีกวิเวก ในที่ๆไม่มีคนเห็น
หรือไม่ก็นั่งในที่ๆมีคนนั่งสมาธิเยอะๆพร้อมๆกันไปเลย จะได้ไม่แตกต่าง (ทำลายความรู้สึกส่วนตน)
ความรู้สึกอยากอวด อยากเด่นส่วนตน อยากให้คนอื่นดูว่าเราเคร่ง จะได้ไม่กำเริบ

เพราะฉนั้น การเดินธุดงค์ในเมืองจึงไม่ถูกต้องแน่นอน เพราะแทนที่จะไปลดกิเลส อาจจะไปเดินเพิ่มกิเ้ลสแทน  
ตัวชาวบ้าน นั่งโปรยดอกไม้ ยังไม่เท่าไร เพราะมีจิตโมทนายินดีในบุญกุศล (แม้จะไม่รู้ว่าการเดินแบบนี้ผิดแนวทางพระพุทธศาสนา)
แต่ตัวคนที่เดินนี่สิ อาจจะตั้งอารมณ์ผิดได้ เพราะแทนที่จะไปเดินลด อาจจะไปเดินเพิ่มแทน

ถ้าคิดแบบนักธุรกิจ การยิ่งโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้เข้าถึงผู้บริโภคได้มากเท่าไรยิ่งดี
แต่ถ้าคิดแบบสมณะเพศผู้ถือบวช การยิ่งเดินแบบนี้ จะยิ่งห่างไกลจากเป้าหมายของผู้ถือบวช
เพราะฉนั้นการเดินธุดงค์ในเมือง จะถูกต้องไปได้อย่างไร?