ขออนุญาติแก้ไขคำผิด+เพิ่มเติมเรื่องราวนิดนึงนะคะ
เมื่อคืนพิมพ์ไปร้องไห้ไป สติตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
วันที่ 18 กพ. นี้ ถ้าเรายังคบกับแฟนอยู่ เป็นวันครบรอบ 10 ปีที่เราคบกัน
เราเพิ่งเลิกกับแฟนไปเมื่อเดือน พย. ปีที่แล้ว
เขาเลือกที่จะไปคบคนใหม่
แฟนเราเป็นคนดีมากๆ คะ
อ่านแล้วดูขัดๆ กันยังไงก็ไม่รู้เนอะ ^^
เรากับแฟนคบกันตั้งแต่เรียน ม.ปลาย หลังเรียนจบเราสองคนเรียนต่อคนละมหาลัย ทุกอย่างก็ปกติดี มีไปหากันบ้าง โทรศัพท์คุยกัน ว่างก็มาเจอกันบ้าง เหมือนคู่รักทั่วๆ ไป
ช่วงปี 3 เราป่วยหนัก ซึ่งต้องใช้เงินในการรักษาจำนวนมาก แฟนเราช่วยเหลือเราทุกๆ อย่าง ช่วยหาเงินค่ารักษาให้เราได้รับการรักษาที่ดีที่สุด ตอนนั้นแฟนเราก็ยังไม่มีงานทำ เงินเก็บเค้า เงินค่าขนมแต่ละเดือน แฟนเราไม่เคยได้เอาไปใช้ส่วนตัวเลย เรากล้าพูดได้เลยว่า ถ้าตอนนั้นไม่มีแฟนเรา เราอาจจะไม่มีโอกาสยืนอยู่บนโลกใบนี้แล้ว ลำพังครอบครัวเราที่หาเงินมาได้ ก็ได้มาจากการหยิบยืมจากญาติพี่น้อง จนแทบไม่มีทางออกแล้ว เรายังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้เพราะเค้า
ช่วงปี 4 เป็นช่วงที่ครอบครัวเราลำบากมาก เพราะหมดไปกับค่ารักษาเราเยอะ รวมทั้งหนี้สินที่มี แฟนเราเป็นธุระค่าใช้จ่ายในการเรียนของเราทั้งหมด เราเรียนจบได้เพราะเค้า
หลังเรียนจบเราเลือกที่จะเรียนต่อ เพราะครอบครัวไม่อยากให้ทำงาน (เนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพ) ระหว่างเรียน ป.โท ชีวิตเราแย่มากๆ เงินไปเรียนแต่ละอาทิตย์แทบจะไม่มี ซึ่งทุกอย่างก็ตกเป็นหน้าที่ของแฟนเรา เงินเดือนทุกบาทของเค้า หมดไปกับการเรียนของเรา เราเรียนจบมาได้เพราะเค้า
หลังเรียนจบเราบ้างานมาก เนื่องจากมีภาระหนี้สินจากทางบ้านที่ต้องช่วยเหลือ เราพยามเคลียร์ตัวเอง บางเดือนเราแทบไม่มีเงินเหลือติดตัว แฟนเราก็ให้บ้าง เกิดปัญหาอะไรต่างๆ ที่จำเป็นต้องใช้ แฟนเราก็ไม่เคยอิดออดที่จะช่วยเหลือเลยสักนิด ภาระหนี้สินต่างๆ ของทางบ้านเริ่มหมดไป พร้อมกับตำแหน่งใหม่ที่สูงขึ้นของเรา ยอดขายทะลุเป้า การเงินเราเริ่มดีขึ้น
แฟนเราเริ่มพูดถึงเรื่องแต่งงาน ตกลงกันไว้ว่า ปีนี้ถ้าไม่ติดขัดปัญหาอะไร "เราจะแต่งงานกัน"
แต่.............
ช่วงเดือน พย. ปีที่ผ่านมา เราเป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบ (เนื่องจากชอบอั้นฉี่ๆบ่อย) รวมกับมีไข้ขึ้นสูง ต้องเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน แต่ไม่ได้บอกแฟน รบกวนฝากให้เพื่อนที่ออฟฟิคช่วยบอกให้ เพราะต้องเอามือถือกลับบริษัท (โทรศัพท์ที่เราใช้อยู่เป็นของบริษัท) เป็นนิสัยที่แย่ๆ ของเรามากๆ เหตุผลเพราะเราไม่เคยจะใส่ใจเค้าเลย เราหายไปนาน 2 อาทิตย์ แม้กระทั่งเราหายดีแล้วก็ยังไม่ได้โทรหาแฟน ด้วยเหตุผลที่ว่า มีงานที่ต้องสะสางมากมาย 10 ปีที่คบกัน มันบอกกับเราว่า เค้าจะไม่ไปจากเราแน่นอน และสิ่งที่สำคัญในชีวิตของเราตอนนั้นคือ งาน
หลังจากนั้น เรามีประชุมที่ กทม. เราโทหาแฟน แฟนเราบอกกับเราตรงๆ ว่า เริ่มคบหาเป็นแฟนกับเพื่อนที่เรียนโทด้วยกันแล้ว แต่เค้าเลือกเรานะ ตอนนั้นเราช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูก โกรธตัวเองที่ไม่มีเวลาใส่ใจเค้า แต่แฟนเรายืนยันว่าเค้าเลือกเรา แฟนเรามารับเราที่ทำงาน เราร้องไห้เหมือนคนสติแตกไปตลอดทาง นึกย้อนเวลาทุกอย่างที่ผ่านมาด้วยกัน แล้วบอกกับตัวเราเองว่า เราจะให้อภัยเขา ถึงคอนโดแฟน เราสองคนกอดกันร้องไห้ จากที่ไม่เคยจับโทรศัพท์แฟนเลย เราไม่ยอมปล่อยลงจากมือ จนแฟนเราบอกให้เอาโทรศัพท์เข้าไปอาบน้ำด้วย คืนนั้นผู้หญิงคนนั้นไลน์มาหาแฟนเราตลอด ซึ่งเราก็ให้เกียรติแฟนเรา ให้ไปจัดการทุกอย่างเอง สิ่งที่เค้ากังวลมากที่สุด คือ เค้าจะไปบอกผู้หญิงคนนั้นยังไง เพื่อนที่เรียนด้วยกันจะแอนตี้เค้าหรือป่าว ที่ทำกับผู้หญิง (ที่เคยขึ้นชื่อว่าเคยเป็นเพื่อนเค้า) เสียใจ
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ แฟนเราก็บอกกับเราว่า เค้าเลือกผู้หญิงคนนั้น ด้วยเหตุผลต่างๆมากมายที่มี
ผ่านมาหลายเดือนแล้วเรายังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งหลักได้เลย
ร้องไห้ทุกคืน อยากร้องไห้ตลอดเวลา กินอะไรไม่ได้ จากน้ำหนัก 46 กิโล เหลือ 42 กิโล กับส่วนสูง 160 ซม. ผอมกว่าตอนป่วยหนักๆ ซะอีก นึกถึงเค้าตลอดเวลา ใจคอไม่ดี เบลอ ไม่มีวี่แววว่าจะหาย อาการหนักถึงหูเจ้านายเข้า เจ้านายเรียกเราเข้าไปคุยถามสาเหตุ เพราะเราทำงานพลาดบ่อย เป็นโอกาสเดียวกันกับที่ทางบริษัทกำลังคัดคนไปดูงานบริษัทแม่ที่มาเลเซีย จึงส่งไปเราไป ชีวิตใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ ทุกอย่างที่ดูยุ่งไปหมด พร้อมกับชีวิตที่ต้องปรับตัวใหม่ เราดีขึ้น
แต่วันนี้เรากลับมาอยู่ที่ๆ เดิม ที่ๆ นอนคุยโทรศัพท์กับเขามาตลอด 10 ปี อาการเดิมกำเริบอีกแล้ว เหมือนเหตุการณ์มันเพิ่งผ่านไป
ไม่ใช้ว่าเราไม่มีคนเข้ามาในชีวิตนะคะ ช่วงที่เรียน ป.โท มีเพื่อนที่เป็นนักบินเข้ามาจีบ แต่เราก็ชัดเจนว่าเรามีแฟนแล้ว ตอนนี้ทำงานเจ้าของบริษัทก็เชียร์ๆ ให้เป็นแฟนกับลูกชายเค้า หลังจากลูกชายเค้าเองตามจีบเราตั้งแต่ตอนที่เรายังคบกับแฟนอยู่ ไม่ใช้แค่ว่าตอนนี้เราลืมแฟนเราไม่ได้นะคะ แต่กลับคิดว่าชาตินี้คงลืมไม่ได้ และคงเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ด้วย
ถ้าเค้าเดินไปจากเราตั้งแต่ชีวิตเราย้ำแย่ เราจะไม่เสียใจเลย แต่ตอนนี้ ตอนที่เราประสบความสำเร็จในชีวิตทุกๆอย่าง เรากลับไม่มีเค้ายืนอยู่ข้างๆแล้ว
"เค้ารักมู๋มากนะ และไม่มีวันที่จะรักใครได้เท่านี้แล้ว ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างที่มอบให้กับผู้หญิงคนนี้นะ"
ซิลิโคนที่จมูกมันก็เป็นของมู๋นะ T_______________T
เราไม่สามารถลืมแฟนเก่าได้ แล้วคิดว่าชาตินี้คงลืมไม่ได้
เมื่อคืนพิมพ์ไปร้องไห้ไป สติตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
วันที่ 18 กพ. นี้ ถ้าเรายังคบกับแฟนอยู่ เป็นวันครบรอบ 10 ปีที่เราคบกัน
เราเพิ่งเลิกกับแฟนไปเมื่อเดือน พย. ปีที่แล้ว
เขาเลือกที่จะไปคบคนใหม่
แฟนเราเป็นคนดีมากๆ คะ
อ่านแล้วดูขัดๆ กันยังไงก็ไม่รู้เนอะ ^^
เรากับแฟนคบกันตั้งแต่เรียน ม.ปลาย หลังเรียนจบเราสองคนเรียนต่อคนละมหาลัย ทุกอย่างก็ปกติดี มีไปหากันบ้าง โทรศัพท์คุยกัน ว่างก็มาเจอกันบ้าง เหมือนคู่รักทั่วๆ ไป
ช่วงปี 3 เราป่วยหนัก ซึ่งต้องใช้เงินในการรักษาจำนวนมาก แฟนเราช่วยเหลือเราทุกๆ อย่าง ช่วยหาเงินค่ารักษาให้เราได้รับการรักษาที่ดีที่สุด ตอนนั้นแฟนเราก็ยังไม่มีงานทำ เงินเก็บเค้า เงินค่าขนมแต่ละเดือน แฟนเราไม่เคยได้เอาไปใช้ส่วนตัวเลย เรากล้าพูดได้เลยว่า ถ้าตอนนั้นไม่มีแฟนเรา เราอาจจะไม่มีโอกาสยืนอยู่บนโลกใบนี้แล้ว ลำพังครอบครัวเราที่หาเงินมาได้ ก็ได้มาจากการหยิบยืมจากญาติพี่น้อง จนแทบไม่มีทางออกแล้ว เรายังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้เพราะเค้า
ช่วงปี 4 เป็นช่วงที่ครอบครัวเราลำบากมาก เพราะหมดไปกับค่ารักษาเราเยอะ รวมทั้งหนี้สินที่มี แฟนเราเป็นธุระค่าใช้จ่ายในการเรียนของเราทั้งหมด เราเรียนจบได้เพราะเค้า
หลังเรียนจบเราเลือกที่จะเรียนต่อ เพราะครอบครัวไม่อยากให้ทำงาน (เนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพ) ระหว่างเรียน ป.โท ชีวิตเราแย่มากๆ เงินไปเรียนแต่ละอาทิตย์แทบจะไม่มี ซึ่งทุกอย่างก็ตกเป็นหน้าที่ของแฟนเรา เงินเดือนทุกบาทของเค้า หมดไปกับการเรียนของเรา เราเรียนจบมาได้เพราะเค้า
หลังเรียนจบเราบ้างานมาก เนื่องจากมีภาระหนี้สินจากทางบ้านที่ต้องช่วยเหลือ เราพยามเคลียร์ตัวเอง บางเดือนเราแทบไม่มีเงินเหลือติดตัว แฟนเราก็ให้บ้าง เกิดปัญหาอะไรต่างๆ ที่จำเป็นต้องใช้ แฟนเราก็ไม่เคยอิดออดที่จะช่วยเหลือเลยสักนิด ภาระหนี้สินต่างๆ ของทางบ้านเริ่มหมดไป พร้อมกับตำแหน่งใหม่ที่สูงขึ้นของเรา ยอดขายทะลุเป้า การเงินเราเริ่มดีขึ้น
แฟนเราเริ่มพูดถึงเรื่องแต่งงาน ตกลงกันไว้ว่า ปีนี้ถ้าไม่ติดขัดปัญหาอะไร "เราจะแต่งงานกัน"
แต่.............
ช่วงเดือน พย. ปีที่ผ่านมา เราเป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบ (เนื่องจากชอบอั้นฉี่ๆบ่อย) รวมกับมีไข้ขึ้นสูง ต้องเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน แต่ไม่ได้บอกแฟน รบกวนฝากให้เพื่อนที่ออฟฟิคช่วยบอกให้ เพราะต้องเอามือถือกลับบริษัท (โทรศัพท์ที่เราใช้อยู่เป็นของบริษัท) เป็นนิสัยที่แย่ๆ ของเรามากๆ เหตุผลเพราะเราไม่เคยจะใส่ใจเค้าเลย เราหายไปนาน 2 อาทิตย์ แม้กระทั่งเราหายดีแล้วก็ยังไม่ได้โทรหาแฟน ด้วยเหตุผลที่ว่า มีงานที่ต้องสะสางมากมาย 10 ปีที่คบกัน มันบอกกับเราว่า เค้าจะไม่ไปจากเราแน่นอน และสิ่งที่สำคัญในชีวิตของเราตอนนั้นคือ งาน
หลังจากนั้น เรามีประชุมที่ กทม. เราโทหาแฟน แฟนเราบอกกับเราตรงๆ ว่า เริ่มคบหาเป็นแฟนกับเพื่อนที่เรียนโทด้วยกันแล้ว แต่เค้าเลือกเรานะ ตอนนั้นเราช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูก โกรธตัวเองที่ไม่มีเวลาใส่ใจเค้า แต่แฟนเรายืนยันว่าเค้าเลือกเรา แฟนเรามารับเราที่ทำงาน เราร้องไห้เหมือนคนสติแตกไปตลอดทาง นึกย้อนเวลาทุกอย่างที่ผ่านมาด้วยกัน แล้วบอกกับตัวเราเองว่า เราจะให้อภัยเขา ถึงคอนโดแฟน เราสองคนกอดกันร้องไห้ จากที่ไม่เคยจับโทรศัพท์แฟนเลย เราไม่ยอมปล่อยลงจากมือ จนแฟนเราบอกให้เอาโทรศัพท์เข้าไปอาบน้ำด้วย คืนนั้นผู้หญิงคนนั้นไลน์มาหาแฟนเราตลอด ซึ่งเราก็ให้เกียรติแฟนเรา ให้ไปจัดการทุกอย่างเอง สิ่งที่เค้ากังวลมากที่สุด คือ เค้าจะไปบอกผู้หญิงคนนั้นยังไง เพื่อนที่เรียนด้วยกันจะแอนตี้เค้าหรือป่าว ที่ทำกับผู้หญิง (ที่เคยขึ้นชื่อว่าเคยเป็นเพื่อนเค้า) เสียใจ
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ แฟนเราก็บอกกับเราว่า เค้าเลือกผู้หญิงคนนั้น ด้วยเหตุผลต่างๆมากมายที่มี
ผ่านมาหลายเดือนแล้วเรายังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งหลักได้เลย
ร้องไห้ทุกคืน อยากร้องไห้ตลอดเวลา กินอะไรไม่ได้ จากน้ำหนัก 46 กิโล เหลือ 42 กิโล กับส่วนสูง 160 ซม. ผอมกว่าตอนป่วยหนักๆ ซะอีก นึกถึงเค้าตลอดเวลา ใจคอไม่ดี เบลอ ไม่มีวี่แววว่าจะหาย อาการหนักถึงหูเจ้านายเข้า เจ้านายเรียกเราเข้าไปคุยถามสาเหตุ เพราะเราทำงานพลาดบ่อย เป็นโอกาสเดียวกันกับที่ทางบริษัทกำลังคัดคนไปดูงานบริษัทแม่ที่มาเลเซีย จึงส่งไปเราไป ชีวิตใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ ทุกอย่างที่ดูยุ่งไปหมด พร้อมกับชีวิตที่ต้องปรับตัวใหม่ เราดีขึ้น
แต่วันนี้เรากลับมาอยู่ที่ๆ เดิม ที่ๆ นอนคุยโทรศัพท์กับเขามาตลอด 10 ปี อาการเดิมกำเริบอีกแล้ว เหมือนเหตุการณ์มันเพิ่งผ่านไป
ไม่ใช้ว่าเราไม่มีคนเข้ามาในชีวิตนะคะ ช่วงที่เรียน ป.โท มีเพื่อนที่เป็นนักบินเข้ามาจีบ แต่เราก็ชัดเจนว่าเรามีแฟนแล้ว ตอนนี้ทำงานเจ้าของบริษัทก็เชียร์ๆ ให้เป็นแฟนกับลูกชายเค้า หลังจากลูกชายเค้าเองตามจีบเราตั้งแต่ตอนที่เรายังคบกับแฟนอยู่ ไม่ใช้แค่ว่าตอนนี้เราลืมแฟนเราไม่ได้นะคะ แต่กลับคิดว่าชาตินี้คงลืมไม่ได้ และคงเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ด้วย
ถ้าเค้าเดินไปจากเราตั้งแต่ชีวิตเราย้ำแย่ เราจะไม่เสียใจเลย แต่ตอนนี้ ตอนที่เราประสบความสำเร็จในชีวิตทุกๆอย่าง เรากลับไม่มีเค้ายืนอยู่ข้างๆแล้ว
"เค้ารักมู๋มากนะ และไม่มีวันที่จะรักใครได้เท่านี้แล้ว ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างที่มอบให้กับผู้หญิงคนนี้นะ"
ซิลิโคนที่จมูกมันก็เป็นของมู๋นะ T_______________T