จากเกมส์ช่วงชิงอำนาจที่ยื้อมาเป็นเวลาหลายเดือนของพลพรรคประชาธิปัตย์ที่สิงสถิตย์ในร่างทรง ม็อบกปปส.  (ตามความเห็นของกูรูทางการเมืองฝ่ายต่างๆ)      โหมกระหน่ำทำให้ก่อนหน้านี้มีไม่ต่ำกว่า 2 ครั้ง ที่เล่นเอากองเชียร์ฝ่ายรัฐบาลเพื่อไทยใจหายใจคว่ำ  นึกว่ารัฐบาลไปแน่ๆ  แต่จนแล้วจนรอดจวบจนกระทั่งทุกวันนี้  กำนันเทือกถึงกับเปรยบนเวทีว่าประเมินปูต่ำไป  ปูด้านกว่าที่คิด ปูอดทนกว่าที่คิดไว้  ในท่วงทำนองจังหวะกำลังใจของมวลชนก็แผ่วลงทุกขณะ  อย่างไม่มีทีท่าว่าอาการจะดีขึ้นอย่างไร  อาจจะเป็นจริงดังคำกล่าวของพวกเดียวกันที่ฟิวส์ขาดด่ากำนันว่า โง่!! ไปก่อนหน้านี้ตอนที่มวลชนพีคสุดมาหลายแสนคน  เจอมุขตำรวจมอบดอกกุหลาบ  แถมปรบมือให้กำลังใจ  ม็อบไม่ทำอะไรเดินเอ๋อ ออกมาแบบงงๆ  ไม่เผด็จศึก  ในขณะที่มีการประกาศชัยชนะของแกนนำอย่างครึกโครมบนเวที (แต่ลึกๆในใจของผู้ชุมนุมต่างก็รู้ว่ามันไม่ใช่การชนะ)
จนถึงปัจจุบัน  ยุทธศาสตร์เรียกแขก  ก็ถูกงัดมาใช้ปรับเปลี่ยน พลิกแพลงจนหลังๆ แขกเบื่อหน่ายเลิกอุปทานหมู่ไปหมดแล้ว  แม้กระทั่งล่าสุด "โครงการจากผู้ดีดาวน์เกรดสู่ชาวนาผู้ยากไร้"  หลังจากจุดแล้วไฟกลับมอดไวกว่าที่คิดไว้มาก   ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นร่างทรงเองที่ถูกรัฐบาลเพื่อไทยเดินเกมส์ต้อนอย่างรู้ตัวเมื่อสาย  มวลชนร่อยหรอ  เกมส์เรียกกระแสโหนกระแสใช้พร่ำเพื่อ  ท่อน้ำเลี้ยงก็อุดตัน   เดินขอทานก็คงอีกไม่นานจบ  อำนาจพิเศษก็ไม่ใช่จะใช้ได้บ่อยๆ  บวกกับความเดือดร้อนของคนกรุงฯ ที่อิหนาระอาใจ
      เมื่อมองไปยังเป้าหมายกับความหวังที่จะมีช่องโหว่ไปนั่งบนเก้าอี้แห่งอำนาจ  มันริบหรี่ยิ่งกว่าแสงไฟปลายอุโมงค์  แต่เป็นแสงหิ่งห้อยน้อยหลายตัวในถ่ำมากกว่า  ไม่รู้จะเดินตามหิ่งห้อยตัวไหนดี  
มันทำให้คิดว่ามวลชนในวันที่มากสุดยังทำอะไรไม่ได้  หรือกลับไม่ยอมทำอะไร    ไฉนเลยขะหวังว่ามวลชนจะออกมามากเท่าเดิมตามคำพูดของนักวิชาการท่านหนึ่งว่า "ชั่วชีวิตผม คงไม่ได้เห็นมวลชนออกมามากขนาดนี้แล้ว"  แน่นอน ถ้ามวลชนไม่ออกมามากเท่าเดิมหรือมากกว่าเก่าแล้ว  ยังไงเสียก็โดนกระแสสังคมตราหน้าว่า  "คนเขาไม่เอาด้วยแล้ว"  หรือพวกเบื่อหมดแล้ว  หาความชอบธรรม  ตีกินกับคำว่า"มวลมหาประชาชน"ไม่ได้แล้ว

สุดท้าย...  คงได้แต่วิงวอนอำนาจพิเศษเท่านั้น
   ที่กำลังถูกเพ่งเล็งจากสังคมไทยและสังคมโลก  ชนิดอยากจะบอกกับกำนันกลับว่า "กรูก็ยังเอาตัวไม่รอด"
                                                           ...........ยื้อเพราะหมดปัญญา............