พอดีเอา Saint Seiya : The Hades Chapter Sanctuary กลับมาดูใหม่ เจอฉากที่ ชิออน กล่าวลากับ โดโก หลังจากที่ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมา 243 ปี  ดูแล้วประทับใจจริงๆ ลองกลับไปเปิดในมังงะ จะไม่มีฉากนี้อยู่ ผมว่าฉากนี้มันช่วยเติมเต็มความผูกพันของเพื่อน 2 คนนี้ ได้ดีมากจริงๆ




ชิออน : "จริงๆ อยากอยู่คุยกันอีกซักพัก แต่ข้าคงต้องไปแล้วล่ะ"
โดโก : "พูดอะไรอย่างงั้น... เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วน่า"
ชิออน : "นั่นสินะ... รอมาตั้ง 243 ปีแล้ว จะรออีกซักหน่อยก็คงไม่เป็นไร"
โดโก : ~~~~..... ร้องไห้ .....~~~~
ชิออน :  ~~~~~~~ ร่างสลายไป ~~~~~~~

...........................................................

ปิดท้ายด้วยฉากสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะแยกจากกัน เมื่อ 243 ปีก่อน ในภาค Lost Canvas
ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่สำหรับผม Lost Canvas นี่แหละ คือภาคอดีตที่สมบูรณ์แบบ และประทับใจที่สุดของ Saint Seiya