ถ้าให้ผมเดา ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะ Fixed cost หรือเปล่า

พวกค่าเช่า ค่าพนง ค่าน้ำค่าไฟ

อย่างผมเห็นบรรดาพ่อค้าแม่ค้ารถเข็น เขาก็อยู่กันได้ หรือแม่แต่พ่อค้าแม่ค้าในตลาดก็อยู่กันได้เพราะ ว่า fix cost ต่ำมาก คือวันละไม่กี่สิบบาท

ในขณะที่บางร้าน fix cost สูงมาก ก็อยู่ไหมไหว แบบนี้หรือเปล่าครับ

อย่างแถวบ้านมีร้านส้มตำร้านหนึ่ง ซื้อตึก 2 ห้อง ผ่อนเดือนละเกือบ 40000 บ. ดีไม่มีลูกน้องทำกันเองในครอบครัว ทนทำอยู่ได้ หลายปีเหมือนกัน น่าจะซัก 2-3 ปี สุดท้ายประกาศขายตึก ผมก็ถามว่าจะย้ายไปขายไหน พี่แกบอก ว่าคงเลิกทำแล้ว คงกลับไปอยู่บ้านปลูกผักปลูกหญ้าดีกว่า เหนื่อย

ผมเห็นแค่ค่าผ่อนตึกก็เหนื่อยแทนแล้วครับ เดือนละ 4 หมื่น ไหนจะค่ากินค่าอยู่อีก 4 ปาก ของที่บ้าน

กับอีกร้านข้างๆกัน ขายส่งเสื้อผ้ามือหนึ่ง ค่าเช่าเดือนละ 2 หมื่น ร้านนี้ก็ไปไม่รอด อยู่ได้ 1 ปีก็ต้องออก

แต่อย่างกรณีร้านส้มตำ ผมว่าจริงๆกำไรเขาคงพออยู่ได้นะครับ เพียงแต่อาจจะตึงๆมือหน่อยแค่นั้น

อย่างร้านส้มตำอีกร้าน นี้ก็เช่าห้องแถว ชั้นเดียวติดถนนใหญ่ ค่าเช่าเดือนละ 15000 บ. ผมได้ยินยังบอกว่าแพงเลย คนเช่าก็บอกว่าแพง แต่ทำเลมันพอได้ เลยลองดู

ตอนนี้ลูกค้าติดแล้ว สบายไปเลย มีลูกน้อง + เอาคนมาช่วยอีก 3-4 คนแหนะ ดูแล้วขายของกิน โดยเฉพาะส้มตำ ถ้าทำอร่อยดีๆ ลูกค้าติดนี้สบายเลยนะครับ

แล้วของคนอื่น ที่เคยทำแล้วไม่รอดเพราะอะไรหรือครับ