คือบ้านเราคนน้อยแก่ๆกันหมด มีเราคนเดียวทำงานด้วย
พอถึงวันพวกนี้. เราต้องมานั่งเตรียมของบวกกับตอบคำถามกลัว
แต่ของไม่ครบตามประเพณี ของอาโก  อาอี้  สิบห้าปีผ่านไปเราก็แก่เหมือนกัน
จะแปะแผ่นติดหลังคาฮวงซุ้ย ยังก้มไม่ลงเลย ปวดเอว ถ้าเราไม่ไปสักปีจะตกนรกโลกันต์เลย
มั้ยค่ะ ทำไมทุกคนต้องบังคับให้เราทำทั้งที่เราไม่ไหว ลูกหลานสายอื่นก็มี
อย่าคิดว่าปีละครั้ง สังขารเราก็โรยไปตามปีนั่นแหละ
แล้วที่มันใหญ่มาก 100 ปีแล้ว  เขาเคยเป็นคนเคยรวยอะค่ะ  

พอถึงวันพวกนี้หลังๆเราจะหงุดหงิด ใกล้วัยทองด้วย เหมือนเค้า
เอาคนเป็นมาทรมานเพื่อคนตายอะคะ วันครบรอบวันตายอาม่า
วันสารทเดือนสิบอย่าง เราแทบต้องหยุดงานเตรียมตัวเป็นวีคเพื่องานนี
บางทีอดคิดไม่ได้ว่าฆ่ากรูให้ตายแล้วทำบุญไปด้วยกันเลยป่ะ

เราไม่ได้เนรคุณนะค่ะ แค่อยากถามว่าถ้าเราไม่ไหวหยุดบ้าง ทำไม่ต้องตรงวันบ้าง
นี่มันโทษถึงตายเลยรึค่ะ บ้านเราถึงต้องสติ้กเข้มงวดขนาดนี้ พี่ชายทำงานเฝ้าร้านไม่ไป
พี่สาวอยู่กทม  ไม่เคยมาแปดปีแล้ว