พูดถึงคุณภาพของละครเวียงร้อยดาวเป็นละครที่ทำออกมาได้สวยงาม ภาพฉาก การแต่งกายของนักแสดง ความประณีตของผู้จัด บทละคร การดำเนินเรื่อง บทบาทของนักแสดงและความสามารถของทุกท่าน เป็นละครที่มองดูภายนอก เป็นความงามที่สมบูรณ์แบบ ดิฉันขอใช้คำนี้นะคะ

การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างสนุกสนาน การคลายปมของทุกๆอย่างทีละน้อยว่าอะไรเป็นอะไร ยิ่งดูยิ่งระทึกใจน่าติดตาม
แต่แล้วความไม่คาดหวังก็เกิด เมื่อที่มาที่ไปของทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านบดินธร ความเลวร้าย และเงื่อนงำต่างๆกำลังถูกเปิดเผยออกมาทีละน้อย ซึ่งล้วนมาจากความสกปรก โสโครก มีแต่กามตัณหา เรื่องราวสับสนปนเป มั่วไปหมด ความรัก ความชิงชัง ความแค้น ตัณหาราคะ ความอยาก การสมสู่ไม่เลือกหน้าอย่างสัตว์มากกว่ามนุษย์(ขอโทษหากมันแรงไปนะคะ)

        [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้  "นางหนึ่งมีชู้มากกว่าหนึ่ง นางหนึ่งมีชู้จนมีลูก นางหนึ่งอยากมีลูกจนถูกหลอก นางหนึ่งใช้คนรอบข้างบำบัดความใคร่ ชายคนหนึ่งขืนใจหญิงคนหนึ่ง-หลอกให้รัก อีกนางก็โดนหลอก และนางหนึ่งก็โดนข่มขืนโดยชายอีกหกคน"

ดิฉันไม่ได้กำลังบอกว่าโลกนี้มันสวยงามปราศจากเรื่องคาวๆพวกนี้ ดิฉันก็คนดูละครคนหนึ่งที่รับฟังเรื่องราวนานาในนิยายแต่ละเรื่องได้ แต่สำหรับเวียงร้อยดาว ดิฉันเริ่มเห็นว่ามันมากเกินกว่าจะเสพเพื่อความบันเทิงอีกต่อไปค่ะ

เสียดายความสามาถของผู้จัดและผู้กำกับฯรวมทั้งทีมงานนะคะ ที่หยิบเอานิยายไม่สร้างสรรค์เรื่องนี้มาทำละคร แม้ว่ามันจะเป็นประสบการณ์ที่ท้าทายความสามารถของพวกท่านๆมากมาย

ปล. ขอโทษแฟนละครเรื่องนี้ด้วยนะคะ ที่ใช้พื้นที่ตรงนี้ในการละบายความคิด ดิฉันก็ติดตามมาตั้งแต่ต้น ท่านที่ยังคงชอบอยู่ก็ขอให้ติดตามดูด้วยความสนุกสนานและบันเทิงใจนะคะ โดยส่วนตัวดิฉันไม่ถึงขั้นรังเกียจเวียงร้อยดาว แค่เกิดอาการทนดูไม่ไหวแล้วเท่านั้นค่ะ