เริ่มมาจาก ดิฉันมีอาชีพรับราชการ ต้องมาบรรจุต่างบ้านต่างเมือง คลอดลูกเสร็จ ออกโรงพยาบาลก็นั่งรถมาเลย ทิ้งลูกน้อยไว้กับย่า ลาคลอด 2 เดือนกว่าๆ จากนั้นก็หอบลูกไปอยู่ด้วย เราอยู่กัน 2 คนแม่ลูกค่ะ ส่วนพ่ออยู่กทม. เทียวมาหาเราทุกสัปดาห์ เมื่อมาอยู่ที่นี่ เราก็หาพี่เลี้ยงที่เป็นชาวบ้านแถวนี้มาเลี้ยงน้องค่ะ คนแรกเลี้ยงได้ 2 เดือนก็ต้องเลิกเพราะเค้าต้องดูแลแม่แก่ๆ


คนนี้คนที่สองค่ะ เลี้ยงตั้งแต่ลูกสาวได้ 4 เดือนเลย เธอแต่งงานแล้ว 4 ปี แต่ไม่มีลูก เธอเกิดรุ่นเดียวกันกับดิฉันค่ะ เธออดทนเลี้ยงลูกสาวดิฉัน สารพัดเพราะช่วงแรกเค้ายังติดพี่เลี้ยงคนเดิมอยู่ ตอนแรกคิดว่าเธอจะไม่ไหวค่ะ แต่ตอนนี้ผ่านมา 1 ปีกว่าๆ ความผูกพันระหว่างคนเลี้ยงกับเด็กมันมีค่ะ ปกติเราจะให้เค้าหยุดในวันหยุดราชการค่ะ แต่พวกเค้าก็ยังแวะเวียนมาเล่นกับน้องประจำ จากเมื่อก่อนเราขอร้องให้เค้าเลี้ยง กลายเป็นตอนนี้ เค้ามาขอเลี้ยงเอง อิอิ

ลูกสาวดิฉันไม่สนิทกับญาติสักคนค่ะ กลับบ้านเกิดทีไร ร้องตลอด ไม่ยอมให้ใครอุ้มเลย เพราะเราไม่ค่อยได้กลับบ้าน มันไกล เหนื่อย สงสารลูก ตื่นทีไรต้องจอดพักทุกที เค้าไม่ชินกับการนั่งรถ ที่ที่เรามาอยู่มันบ้านนอกมาก จะไปไหนมาไหนทีก็ไกล เราก็อาศัยหากินตามท้องไร้ท้องนา ขับรถ 16 โลถึงจะเจอเซเว่น เค้ามักจะคิดว่าคนในครอบครัวพี่เลี้ยงเป็นญาติเค้า

ตอนนี้นอกจากแม่แล้ว เค้าติดพี่เลี้ยงมาก มีบางครั้งที่พี่เลี้ยงมาเยี่ยม แล้วไม่เอาเค้าไปด้วย เค้าจะร้องตาม เวลาเค้าจะกลับบ้านก็จะเดินตามเค้า บางครั้งโดนแม่ด่าก็จะหนีไปอ้อนพี่เลี้ยง

ปัญหามันมีอยู่ว่า ปีนี้ดิฉันครบกำหนดจะย้ายกลับจ.บ้านเกิดในปลายปีนี้ ซึ่งในการย้าย แน่นอนว่าจะต้องแยกกันอยู่กับพ่อของลูกค่ะ (ปัจจุบันพ่อของลูกได้ย้ายเข้าจ.บ้านเกิดแล้ว) เพราะตำแหน่งงาน เมื่อย้ายกลับไปดิฉันก็ต้องรับภาระเรื่องลูกคนเดียว โดยที่ไม่มีพี่เลี้ยงคนนี้มาช่วยเลย จะหาใหม่ก็กลัวว่าไม่มี ก็เลยคิดว่า ย้ายปุ๊บจะเอาน้องเข้าร.ร.เลย(ตอนนั้นน้องคงได้ 2 ขวบกว่าๆ) ให้ไปเข้าร.ร.กับดิฉันค่ะ

เด็กวัย 2 ขวบกว่าๆนี้ ถึงตอนนั้นเค้าจะมีปัญหาไหม นึกถึงทีไรก็ไม่อยากย้ายเพราะลูก สงสารลูกค่ะ หรือรอให้โตกว่านี้ค่อยย้ายไปดี

ปล.แต่น้องติดแม่มากกว่านะคะ คนแรกที่เลือกคือแม่ คนที่สองที่เลือกคือพ่อ ที่สามคือพี่เลี้ยง แต่นอกนั้น ไม่เอาใครเลยค่ะ