สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นลูกคนหนึ่ง ที่จะต้องเห็นแม่จากไปในไม่ช้านี้ แต่ดิฉันอยากให้แม่ได้รับสิ่งที่ดีๆๆก่อนที่แม่จะจากไป
แม่ของดิฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอไม่สามารถทำอะไรให้ได้แล้ว นอกจากฉีดยาระงับปวด เพื่อลดความทรมาน
แม่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ นอนติดเตียง พูดออกเสียงได้นิดหน่อย แต่ดูดพูดแล้วเหนื่อย ตอนนี้แม่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของรัฐ เป็นห้องรวมเพราะใช้สิทธิ30 บาท ให้เยี่ยมได้ตั้งแต่ 10.30 - 20.00 น.
แต่ไม่สามารถเฝ้าได้ ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมแม่จะเห็นแม่หายใจรวยริน เหมือนพร้อมที่จะจากเราไปตลอดเวลา
เราได้รับการบริการจากโรงพยาบาลไม่ดีเลย เราบอกพยาบาลว่าแม่เสมหะเยอะ ดูดเสมหะให้หน่อย
พยาบาลบอกว่าอุปกรณ์อยู่บนรถ ญาติทำให้ได้เลย ก็เลยบอกว่าช่วยสอนหน่อยทำไม่เป็น เค้าก็สอนให้ครั้งเดียว แล้วให้เราทำ
แม่เรามีแผลกดทับที่ก้นใหญ่เท่าฝ่ามือ วันนี้ไปเยี่ยมแม่ เค้าไข้ขึ้น พยาบาลบอกว่าก่อนกลับเปลี่ยนแพมเพิร์สให้ผู้ป่วยด้วย
เราก็เลยเช็ดตัวเปลี่ยนแพมเพิร์สเราก็เห็นแผลเค้าว่ามันเปื่อยเหมือนไม่ได้ทำแผลให้ เราก็เลยไปบอกพยาบาลว่าจะทำแผลให้คนป่วย
พยาบาลก็เข็นรถทำแผลมาให้ แต่ให้เราทำเอง ถามเรามั้ยว่าเราทำเป็นรึเปล่า เราเพิ่งมาอยู่ได้แค่2 วันเองนะ ก็ไม่เป็นไรเราก็ทำเอง
โทรไปถามพี่ที่รู้จักที่เป็นพยาบาลเค้าก็บอกให้เอาอันล้าง เอาอันนี้ทา เราก็ทำเสร็จก็เข็นรถไปเก็บ พอสักพักแม่เราดูเหนื่อย หายใจไม่ออก เค้าก็พยายามพูดว่าเค้าหายใจไม่ออก
เราก็มองไปรอบๆห้องก็ไม่เจอพยาบาล เราก็มองที่เครื่องอ๊อกซิเจน ก็เห็นว่าน้ำหมด ก็ออกไปหาพยาบาล เคาน์เตอร์ปิดไฟสนิท ทั้งที่เป็นเวลา 17.00 เราก็เลยถามแม่บ้านที่ถูพื้นว่า พยาบาลไปไหนหมด เค้าบอกว่าไปกินข้าว ต้องการอะไร เราก็บอกว่า น้ำอ๊อกซิเจนหมด แม่บ้านก็เลยเป็นคนทำให้เรา เราก็เลยคิดว่าถ้าคนไข้อาการหนัก พยาบาลจะรู้เรื่องมั้ย ทำไมไม่สลับกันไปกินข้าว ทำไมไปกินพร้อมกัน
ถ้าเรามีเงิน เราอยากให้แม่อยู่ห้องพิเศษ หรือ อยู่ ร.พ. เอกชน ไปเลย เราอยากให้เค้าได้รับบริการที่ดีก่อนที่เค้าจะจากไป แต่ในเมื่อเราไม่มีทางเลือก ก็ต้องทนอย่างนี้ต่อไป กลางคืนต้องคอยนอนฟังเสียงโทรศัพท์ว่า ร.พ.จะโทรมาหรือเปล่า ถ้าเราได้อยู่กับแม่ตลอดเวลาก็ดี
เราไม่รู้จะร้องขอความช่วยเหลือจากที่ไหน เราอยากได้อยู่กับแม่ในช่วงที่เค้าจะจากเราไป ทุกครั้งที่เราต้องกลับเค้าจะร้องปวดทรมานให้เราให้เห็น เค้าจะไม่ยอมให้เราห่างเค้า เราต้องบอกว่าเค้าไม่ให้เยี่ยมแล้ว เดี๋ยวพยาบาลว่าเอา น้ำตาเค้าก็จะซึมๆ แล้วก็ค่อยๆปล่อยมือเรา
อยากให้แม่ได้รับสิ่งที่ดี ก่อนที่จะจากเราไป
แม่ของดิฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอไม่สามารถทำอะไรให้ได้แล้ว นอกจากฉีดยาระงับปวด เพื่อลดความทรมาน
แม่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ นอนติดเตียง พูดออกเสียงได้นิดหน่อย แต่ดูดพูดแล้วเหนื่อย ตอนนี้แม่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของรัฐ เป็นห้องรวมเพราะใช้สิทธิ30 บาท ให้เยี่ยมได้ตั้งแต่ 10.30 - 20.00 น.
แต่ไม่สามารถเฝ้าได้ ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมแม่จะเห็นแม่หายใจรวยริน เหมือนพร้อมที่จะจากเราไปตลอดเวลา
เราได้รับการบริการจากโรงพยาบาลไม่ดีเลย เราบอกพยาบาลว่าแม่เสมหะเยอะ ดูดเสมหะให้หน่อย
พยาบาลบอกว่าอุปกรณ์อยู่บนรถ ญาติทำให้ได้เลย ก็เลยบอกว่าช่วยสอนหน่อยทำไม่เป็น เค้าก็สอนให้ครั้งเดียว แล้วให้เราทำ
แม่เรามีแผลกดทับที่ก้นใหญ่เท่าฝ่ามือ วันนี้ไปเยี่ยมแม่ เค้าไข้ขึ้น พยาบาลบอกว่าก่อนกลับเปลี่ยนแพมเพิร์สให้ผู้ป่วยด้วย
เราก็เลยเช็ดตัวเปลี่ยนแพมเพิร์สเราก็เห็นแผลเค้าว่ามันเปื่อยเหมือนไม่ได้ทำแผลให้ เราก็เลยไปบอกพยาบาลว่าจะทำแผลให้คนป่วย
พยาบาลก็เข็นรถทำแผลมาให้ แต่ให้เราทำเอง ถามเรามั้ยว่าเราทำเป็นรึเปล่า เราเพิ่งมาอยู่ได้แค่2 วันเองนะ ก็ไม่เป็นไรเราก็ทำเอง
โทรไปถามพี่ที่รู้จักที่เป็นพยาบาลเค้าก็บอกให้เอาอันล้าง เอาอันนี้ทา เราก็ทำเสร็จก็เข็นรถไปเก็บ พอสักพักแม่เราดูเหนื่อย หายใจไม่ออก เค้าก็พยายามพูดว่าเค้าหายใจไม่ออก
เราก็มองไปรอบๆห้องก็ไม่เจอพยาบาล เราก็มองที่เครื่องอ๊อกซิเจน ก็เห็นว่าน้ำหมด ก็ออกไปหาพยาบาล เคาน์เตอร์ปิดไฟสนิท ทั้งที่เป็นเวลา 17.00 เราก็เลยถามแม่บ้านที่ถูพื้นว่า พยาบาลไปไหนหมด เค้าบอกว่าไปกินข้าว ต้องการอะไร เราก็บอกว่า น้ำอ๊อกซิเจนหมด แม่บ้านก็เลยเป็นคนทำให้เรา เราก็เลยคิดว่าถ้าคนไข้อาการหนัก พยาบาลจะรู้เรื่องมั้ย ทำไมไม่สลับกันไปกินข้าว ทำไมไปกินพร้อมกัน
ถ้าเรามีเงิน เราอยากให้แม่อยู่ห้องพิเศษ หรือ อยู่ ร.พ. เอกชน ไปเลย เราอยากให้เค้าได้รับบริการที่ดีก่อนที่เค้าจะจากไป แต่ในเมื่อเราไม่มีทางเลือก ก็ต้องทนอย่างนี้ต่อไป กลางคืนต้องคอยนอนฟังเสียงโทรศัพท์ว่า ร.พ.จะโทรมาหรือเปล่า ถ้าเราได้อยู่กับแม่ตลอดเวลาก็ดี
เราไม่รู้จะร้องขอความช่วยเหลือจากที่ไหน เราอยากได้อยู่กับแม่ในช่วงที่เค้าจะจากเราไป ทุกครั้งที่เราต้องกลับเค้าจะร้องปวดทรมานให้เราให้เห็น เค้าจะไม่ยอมให้เราห่างเค้า เราต้องบอกว่าเค้าไม่ให้เยี่ยมแล้ว เดี๋ยวพยาบาลว่าเอา น้ำตาเค้าก็จะซึมๆ แล้วก็ค่อยๆปล่อยมือเรา