"ภาพยูไม่มีโฟกัสเลย" นายผมติเล็กน้อย เมื่อดูภาพคู่กับผู้ใหญ่ที่ผมถ่ายให้ หลังจากประชุมเสร็จ

บอกตามตรง ตอนนั้นผมไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่า โฟกัส คืออะไร

ด้วยความที่ผมทำงานด้านพัฒนาธุรกิจ ได้มีโอกาสติดตามนายไปร่วมประชุมบ่อยๆ แน่นอนคนถ่ายรูปต้องเป็นผม (จะให้นายถ่ายให้ก็ใช่ที่)

หลังจากวันนั้น ผมจึงเริ่มหันมาสนใจการถ่ายภาพ เพราะมันก็เป็นหน้าที่อย่างนึงของผม
โชคดีที่ผมได้ดูแลงานสัมมนาบ่อยๆ เลยอาศัยลักจำเทคนิคต่างๆ เวลาวิทยากรด้านการถ่ายภาพมาบรรยาย

ผมมักจะหนีบ Canon 300D ของบริษัทติดรถ (BTS) ไปด้วยเสมอ ทำงานไปก็หัดถ่ายไปในตัว แบบไม่รีบร้อน

แต่แล้ววันที่ต้องแยก 300D ก็มาถึง เมื่อผมขอตัวออกมาเปิดธุรกิจของตัวเอง
หลังจากเสียพลังของ 300D ไป กล้องมือถือในมือผมก็ไม่อาจถ่ายภาพอย่างใจได้

ผมเริ่มมองหากล้องหาไว้ใช้เองสักตัว ตอนนั้น Mirrorless พึ่งเปิดตัวมาได้ไม่นาน ผมเองก็ไม่ได้กะถ่ายได้ระดับโปร บวกกับชอบลองของแปลกๆ ใหม่ๆ เลยทำเรื่องขออนุมัติคุณนาย จนได้เจ้า E-PM1 พร้อมเลนส์คิท 14-40 mm. มา