นี่เป็นรีวิวแรกของผมนะครับ อาจมีผิดพลาดไปบ้าง
แล้วก็เป็นรีวิวดองด้วย หลายเดือนแล้ว คิดอยู่นานว่าจะนำมารีวิวดีหรือเปล่าเพราะภาพก็ไม่สวย
จนตัดสินใจว่า ลงก็ลงเพราะว่าผมไปมลฑลเจียงซี
ทางตะวันตกเฉียงเหนือจากกว่างโจวไปเกือบพันกิโลเมตร ไม่เคยเห็นในเพจนี้เลยเอาลงละกันครับ
ภาพนี้ที่ หลูซาน เป็นมรดกโลกครับ
( จะเป็น CR หรือ SR ก็ไม่รู้นะครับเลือกไม่ถูกเพราะตั๋วเครื่องบินออกเองครับ โครงการนี้มหาวิทยาลัยไม่ออกให้ ค่าใช้จ่ายส่วนตัวออกเอง แต่พอไปถึงประเทศจีน ทางมหาวิทยาลัยของจีนจะจัดการให้หมดครับ)
เริ่มต้นการเดินทางครับ
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนครับ
ผมโจ้ เป็นนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคใต้ครับ
นักศึกษาทั้งหมด ได้รับคัดเลือกไปทั้งสิ้น 20คน ครับ 10คน จะได้ไปGuangdong Technology University (ไม่แน่ใจว่าถูกหรือเปล่า) ที่กว่างโจวคับ
ส่วนของผมกับเพื่อนอีก9คนไปที่ Jiangxi Normal University
ทั้ง2แห่งจะมี อาจารย์และพี่เจ้าหน้าที่อีก ทั้งหมด 12+12 = 24 ครับ
เดินทางกับ "นครชัยศรี" จากท่าอากาศยานนานาชาติหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ไปยัง ท่าอากาศยายนานาชาติสุวรรณภูมิ
จัดการเป็นอินเตอร์เนชั่นแนลเลยครับ ตีตราออกนอกประเทศตั้งแต่ที่หาดใหญ่เลยครับ
ไฟล์ ประมาณ 8 โมงเช้า เป็นไฟล์แรกจากหาดใหญ่ไปกรุงเทพ ถึงเวลาประมาณ 10.00 ครับ
เดินต่อไปยังโซนระหว่างประเทศ
เด็กๆแต่ละคนก็ไม่เคยมาครับ สนามบินสุวรรณภูมิเป็นยังไง บางคนยังไม่เคยไปต่างประเทศ
(ผมเคยมานะแต่เป็นในประเทศ ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกออกต่างประเทศที่สุวรรณภูมิ) ก็เลยถ่ายรูปที่กวนเกษียรสมุทรกันสนุกสนาน
จนทุกคนลืมเวลา ว่าเครื่องออกกี่โมง
10.20 ยังเดินเรื่อยเปื่อยครับ จนมี FinalCall ทุกคนจึงได้รีบวิ่งไปเกท
เป็นเกทบัส
เครื่องออก10.45 TG 668 BKK-CAN ปลายทางกว่างโจวครับ
สิ่งที่สนุกที่สุดคือ ทางสายการบินเปิดวีดีโอ เช่นสิ่งของห้ามเข้าประเทศจีน จะมีผลิตภัณฑ์ประเภทของกินที่มีนมเป็นส่วนผสม ซึ่งในกระเป๋าตอนนั้นมีคุกกี้ ตกใจ!! ชิหาละ ถูกจับแน่ ยิ่งกลัวๆ พี่จีนอยู่ด้วย ทั้งที่หน้าผมก็ออกจะจีน
พอเดินเข้าเครื่องสแกน เสียงมันดังขึ้น เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองเค้าไล่ให้เข้าเครื่องสแกนใหม่ (พูดจีนนั้นแหละแต่เราเข้าใจได้ เพราะสัมผัสจากความรู้สึก) มันดังอีกครั้ง คราวนี้เค้าไล่ไปห้องตรวจ ผมละตะโกนเรียกพี่ๆดังลั่นเลยให้ตามมาเพราะพูดจีนไม่ได้ เข้าห้องไป เขาส่งปรอทวัดอุณหภูมิ คิดอยู่ในใจ เราเป็นพาหะนำโรคเหรอเนี่ย เค้าจะไล่เรากลับประเทศหรือเปล่าเนี่ย พอตรวจแล้วก็ผ่านไม่มีปัญหา เขาก็บันทึกข้อมูล อุณหภูมิร่างกายตอนนั้น36.8 ซึ่งสำหรับผมมันปกตินะ
หลังจากนั้นออกจากสนามบินเถอะ เพื่อนๆชุดที่ได้ไป Guangdong Technology university กลุ่มเขาแยกกับเราตั้งแต่ที่สนามบินแล้วครับ
[CR][SR] เมื่อฉันได้เป็นตัวแทนนักเรียนแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม @ Jiangxi Normal University 13Oct.,2013 - 26Oct.,2013
แล้วก็เป็นรีวิวดองด้วย หลายเดือนแล้ว คิดอยู่นานว่าจะนำมารีวิวดีหรือเปล่าเพราะภาพก็ไม่สวย
จนตัดสินใจว่า ลงก็ลงเพราะว่าผมไปมลฑลเจียงซี
ทางตะวันตกเฉียงเหนือจากกว่างโจวไปเกือบพันกิโลเมตร ไม่เคยเห็นในเพจนี้เลยเอาลงละกันครับ
ภาพนี้ที่ หลูซาน เป็นมรดกโลกครับ
( จะเป็น CR หรือ SR ก็ไม่รู้นะครับเลือกไม่ถูกเพราะตั๋วเครื่องบินออกเองครับ โครงการนี้มหาวิทยาลัยไม่ออกให้ ค่าใช้จ่ายส่วนตัวออกเอง แต่พอไปถึงประเทศจีน ทางมหาวิทยาลัยของจีนจะจัดการให้หมดครับ)
เริ่มต้นการเดินทางครับ
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนครับ
ผมโจ้ เป็นนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคใต้ครับ
นักศึกษาทั้งหมด ได้รับคัดเลือกไปทั้งสิ้น 20คน ครับ 10คน จะได้ไปGuangdong Technology University (ไม่แน่ใจว่าถูกหรือเปล่า) ที่กว่างโจวคับ
ส่วนของผมกับเพื่อนอีก9คนไปที่ Jiangxi Normal University
ทั้ง2แห่งจะมี อาจารย์และพี่เจ้าหน้าที่อีก ทั้งหมด 12+12 = 24 ครับ
เดินทางกับ "นครชัยศรี" จากท่าอากาศยานนานาชาติหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ไปยัง ท่าอากาศยายนานาชาติสุวรรณภูมิ
จัดการเป็นอินเตอร์เนชั่นแนลเลยครับ ตีตราออกนอกประเทศตั้งแต่ที่หาดใหญ่เลยครับ
ไฟล์ ประมาณ 8 โมงเช้า เป็นไฟล์แรกจากหาดใหญ่ไปกรุงเทพ ถึงเวลาประมาณ 10.00 ครับ
เดินต่อไปยังโซนระหว่างประเทศ
เด็กๆแต่ละคนก็ไม่เคยมาครับ สนามบินสุวรรณภูมิเป็นยังไง บางคนยังไม่เคยไปต่างประเทศ
(ผมเคยมานะแต่เป็นในประเทศ ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกออกต่างประเทศที่สุวรรณภูมิ) ก็เลยถ่ายรูปที่กวนเกษียรสมุทรกันสนุกสนาน
จนทุกคนลืมเวลา ว่าเครื่องออกกี่โมง
10.20 ยังเดินเรื่อยเปื่อยครับ จนมี FinalCall ทุกคนจึงได้รีบวิ่งไปเกท
เป็นเกทบัส
เครื่องออก10.45 TG 668 BKK-CAN ปลายทางกว่างโจวครับ
สิ่งที่สนุกที่สุดคือ ทางสายการบินเปิดวีดีโอ เช่นสิ่งของห้ามเข้าประเทศจีน จะมีผลิตภัณฑ์ประเภทของกินที่มีนมเป็นส่วนผสม ซึ่งในกระเป๋าตอนนั้นมีคุกกี้ ตกใจ!! ชิหาละ ถูกจับแน่ ยิ่งกลัวๆ พี่จีนอยู่ด้วย ทั้งที่หน้าผมก็ออกจะจีน
พอเดินเข้าเครื่องสแกน เสียงมันดังขึ้น เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองเค้าไล่ให้เข้าเครื่องสแกนใหม่ (พูดจีนนั้นแหละแต่เราเข้าใจได้ เพราะสัมผัสจากความรู้สึก) มันดังอีกครั้ง คราวนี้เค้าไล่ไปห้องตรวจ ผมละตะโกนเรียกพี่ๆดังลั่นเลยให้ตามมาเพราะพูดจีนไม่ได้ เข้าห้องไป เขาส่งปรอทวัดอุณหภูมิ คิดอยู่ในใจ เราเป็นพาหะนำโรคเหรอเนี่ย เค้าจะไล่เรากลับประเทศหรือเปล่าเนี่ย พอตรวจแล้วก็ผ่านไม่มีปัญหา เขาก็บันทึกข้อมูล อุณหภูมิร่างกายตอนนั้น36.8 ซึ่งสำหรับผมมันปกตินะ
หลังจากนั้นออกจากสนามบินเถอะ เพื่อนๆชุดที่ได้ไป Guangdong Technology university กลุ่มเขาแยกกับเราตั้งแต่ที่สนามบินแล้วครับ
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว