เราเรียนเอกภาษาไทยวรรณคดี คนมักจะถามว่า "เรียนไปทำไม ก็พูดได้เขียนได้อยู่แล้วนี่"
เราก็จะตอบไปว่า "พูดได้ กับ พูดเป็น เขียนได้ กับ เขียนเป็น มันคนละอย่างกันนะยะ" แล้วก็สะบัดบ๊อบใส่เก๋ๆ
อย่างญาติเราที่อายุไล่เลี่ยกันก็ถามว่าจบ ป ตรี แล้วจะทำอะไรต่อ เราก็บอกว่าจะต่อโทวรรณคดีไทย
ญาติเราก็หัวเราะแล้วก็ถามว่าเรียนไปทำไมจะเอาไปทำอะไรกิน เราก็ตอบอย่างจริงจังว่าเราอยากเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวรรณคดีไทย เธอหัวเราะทำไม น่าขำตรงไหน ญาติเราเงิบเลย แล้วมันก็เปลี่ยนเรื่องคุยกะทันหัน เพราะเห็นบรรยากาศมาคุกลายๆ
ที่รู้สึกจี๊ดมากที่สุดก็คือเพื่อนที่รู้จักกันมานานพูดว่า "วรรณคดีเรียนไปทำไม จะเอาไปทำไรได้ ดูไม่มีอนาคตเลย เดี๋ยวก็ตกงานสู้ไปเรียนอย่างอื่นพวกบริหาร บัญชีมีประโยชน์กว่าเยอะ แล้วเนี่ยถ้าตกงานมามาหาเราได้นะ...."แล้วก็สาธยายว่าเอกที่ตัวเองเรียนมีอนาคตที่ดีอย่างนั้นอย่างนี้(เพื่อนคนนี้เรียนหมอ)
เราเลยบอกกับเพื่อนว่า "ถ้าคนไทยไม่เรียนภาษาไทยวรรณคดีไทยแล้วใครจะเรียน อย่าเอาไปเปรียบกับคณะอื่นเอกอื่นเลยว่าอะไรดีกว่ากันเพราะแต่ละเอกแต่ละวิชาก็มีประโยชน์ไม่เหมือนกัน" แล้วเราก็ถามมันต่อไปว่า "ถ้าวันหนึ่งเกิดไม่มีคนไทยเรียนภาษาไทย วรรณคดีไทย มีแต่คนต่างชาติที่มาเรียนจะทำยังไง" เพื่อนเราก็เงียบไม่มีคำตอบกลับมาให้เรา

เราอยากบอกกับทุกคนที่มาอ่านว่า ถึงแม้คุณไม่ได้รักในความเป็นไทย ก็ได้โปรดอย่าดูถูกรากเหง้าของตัวเอง

ขอบคุณและสวัสดี