ใคร กำหนดให้โลกนี้มีความรัก
ใคร ฟูมฟักชักใจไร้เหตุผล
ใคร ปรุงแต่งแพร่งพรายคล้ายต้องมนต์
ใคร สักคนบนโลกที่โชคดี

เมื่อใด มาหาทักเจ้ารักเอ๋ย
เมื่อใด เคยเฉลยเผยความเหงา
เมื่อใด ที่เปล่าเปลี่ยวจะบรรเทา
เมื่อใด เล่าเรานั้นจะพบพาน

อะไร เป็นสื่อนำทำทางรัก
อะไร เป็นเครื่องจักรลงปักฐาน
อะไร เป็นตัวทำลายตายพิการ
อะไร เป็นวันวานที่ผ่านเลย

ทำไม ต้องโหยหิวหิ้วหารัก
ทำไม มักช้ำใจให้โหยหา
ทำไม น้ำตาใสใหลหลั่งมา
ทำไม เจ็บเหลือคณาเมื่อลากัน

ที่ไหน ควรเก็บรักกักเอาไว้
ที่ไหน ไร้เรื่องทุกข์ซุกซ่อนหนี
ที่ไหน จะมีแต่ผู้ปราณี
ที่ไหนนี้ ที่ไหนกัน ที่นั่นเอง

อย่างไร รักมักหวนมาไม่เร็วช้า
อย่างไร นักมักมาหาเสมอ
อย่างไร กันอาจเป็นฉันอาจเป็นเธอ
อย่างรัก Her เสมอไว้ในทรงจำ

ปอลอ ไม่ว่าจะอดีต ปัจจุบัน อนาคต รักที่มาจากเรานั้นตกเป็นของใครกันแน่