Assassination Classroom หรือ ชั่วโมงลอบฆ่า เป็นเรื่องราวของนักเรียนห้อง E ห้องบ๊วยที่เป็นเหมือนแหล่งขยะของโรงเรียน ได้รับการปฏิบัติด้วยอย่างสุดโต่งที่สุด เป็นพลเมืองชั้นสองของโรงเรียนดีๆ นี่เอง ทั้งนี้เพราะเป็นห้องรวมคนเรียนไม่เก่งไว้ด้วยกัน และทางโรงเรียนก็หาวิธีกดดันนักเรียนห้องอื่นด้วยการกดห้อง E ให้ต่ำที่สุด เป็นบรรทัดฐานว่าใครเรียนอ่อนเป็นได้ร่วงลงไปในกองขยะพวกนี้แหงๆ

แล้ววันดีคืนร้าย สิ่งมีชีวิตหน้าตาประหลาดที่มีความเร็วถึง 20 มัค (หน่วยความเร็วเสียง) ก็ระเบิดดวงจันทร์ทิ้งเหลือไว้ดูต่างหน้าเป็นเสี้ยว (นี่ไม่ใช่พิคโกโร่นะ!) แถมยังแข็งแกร่งจนไม่มีกองทัพหน้าไหนต้านไหวอีกต่างหาก เจ้าตัวบอกว่าอีกหนึ่งปีนับจากนี้จะระเบิดโลกทิ้ง แต่ระหว่างนั้นจะมาเป็นครูสอนห้อง E ให้เองนะจ๊ะ มีข้อแม้ว่านักเรียนทุกคนในห้องต้องหาทางลอบฆ่าเขาให้ได้ แถมเงินรางวัลให้หนึ่งหมื่นล้านเยน โดยมีอาวุธเป็นปืน-มีดของเล่นที่ไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์แต่อันตรายต่อตัวเขาเองคนเดียว แต่ด้วยไอ้ความเร็วระดับหน่วยมัคนี่แหละที่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีนักเรียนคนไหนแตะตัวเขาได้สักคน

นั่นเป็นภาพรวมของเรื่อง ตัวเอกคือเจ้าหนูนางิสะ เด็กหนุ่มตัวเล็กหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมที่ถูกคนอื่นเมินตลอด งานนี้ไม่มีใครรู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของเจ้าสิ่งมีชีวิตหน้าตาเหมือนปลาหมึกนี้คืออะไร รู้แต่พวกเขาต้องหาทางลอบฆ่าเพื่อรักษาโลกและชิงเงินรางวัลให้ได้เท่านั้น




นี่เป็นผลงานอีกลำดับของ ยูเซย์ มัตซึอิ ซึ่งสร้างชื่อมาแล้วจากเรื่องโนงามิ นิวโร : ปีศาจนักสืบเขมือบปริศนา ว่าด้วยปีศาจซึ่งโผล่มากินปริศนาบนโลกจนต้องเข้าไปพัวพันกับ ‘ปริศนา’ ที่อาจคร่าชีวิตเขาและคู่หูได้ กลับมาคราวนี้ ชั่วโมงลอบฆ่า ติด 50 อันดับมังงะที่ขายดีที่สุดในญี่ปุ่นปี 2013 ด้วย, ลำดับที่ 15 ของมังงะที่ร้านหนังสือแนะนำ และอันดับหนึ่งในการจัดอันดับมังงะโดย Kono Manga ga Sugoi! ประจำปี 2014


อาจารย์ยูเซย์ มัตซึอิ


โนงามิ นิวโร



อาจารย์ยูเซย์ยังคงเอกลักษณ์ของแกสมัยเขียนนิวโรได้อย่างดีเยี่ยม ชนิดอ่านบทแรกไปเดาได้เลยว่าแกเป็นคนเขียนแน่ๆ คือนอกจากมุกตลกแบบตบมุกกันด้วยเสียงดังๆ แล้ว ลายเส้นของแกยังเหมือนเดิมด้วย คือเพี้ยนเหมือนเดิม (อาาาา) คิดมาตั้งแต่นิวโรแล้วว่าอาจารย์คนนี้วาดเส้นเบี้ยวจัง แต่นับว่าเรื่องหลังนี้พัฒนาการวาดสัดส่วนมนุษย์ขึ้นมาอีกขั้น คือไม่ผิดสัดส่วนจนขัดตาเท่าเรื่องแรกแล้ว

ด้านการออกแบบตัวละคร อาจารย์ยังเจ๋งเหมือนเดิม กล่าวคือมีตัวละครประเภทขี้แพ้ (ตัวเอกจากเรื่องแรกก็เข้าข่ายนี้) ที่เราแอบเอาใจช่วยอยู่เนืองๆ, ตัวละครประเภทร้ายกาจอ่านไม่ออก, ตัวละครลึกลับที่โผล่มาเป็นระยะ เฉพาะเล่มแรกเราเจอสองประเภทหลังเข้าไปจะสองคนแล้ว การดำเนินเรื่องน่าติดตามมากๆ อยากรู้มันจะจัดการกันยังไง จะเอาอะไรไปสู้กับความเร็วนรกและมันสมองอันปราดเปรื่องนั่น

ถึงที่สุดแล้ว เจ้าปลาหมึกก็ไม่ใช่พวกเลวร้ายขนาดนั้น เขาเหมือนโอนิซึกะ เอคิจิแห่งปี 2014 นั่นคือเป็นคน (ใช่-ในกรณีนี้ไม่ใช่คน แต่ก็อนุโลมไปก่อนนะ) น่าเข้าหาและเวลาอยู่ด้วยก็สนุก สิ่งนี้เองที่เราคิดว่ามันผูกปมเรื่องให้น่าติดตามมากว่าวิธีการลอบฆ่าเสียอีก นั่นคือเมื่อความผูกพันเพิ่มขึ้น และหากถึงวันที่มีล้มเขาได้ลง คนคนนั้นจะเป็นคนแบบไหน เพราะเท่าที่อ่านไป เขาเป็นเหมือนโอนิซึกะร่างปลาหมึกที่พยายามเข้าอกเข้าใจและดูแลเด็กในชั้น ขณะเดียวกัน ความขัดแย้งหลักมากๆ คืออีตานี่จะบึ้มโลกถ้าเราไม่ชิงฆ่าเขาก่อน

แม้จะขัดอกขัดใจว่าเด็กมัธยมจะไม่สะทกสะท้านกับคำว่า “ฆ่า” เลยหรืออย่างไร ก็พอหยวนๆ ได้ว่าเงินรางวัลมันมหาศาลบวกกับไอ้ที่ต้องฆ่านั่นก็ไม่ได้มีหน้าตาเป็นมนุษย์สักหน่อย แถมยังมีเดิมพันเป็นความตายของคนทั้งโลกอีก ถึงที่สุดการทำใจเหนี่ยวไกใส่ (โดยที่รู้ว่ายิงไปก็เท่านั้น หลบได้อยู่ดี) อาจไม่ใช่เรื่องยากอะไรนัก แค่สงสัยว่าพอมีเจ้าครูปลาหมึกนี่เข้ามา เด็กจะใช้ชีวิตแบบไหน คุยกันแบบไหน รวมถึงสนใจวิธีที่อาจารย์ยูเซย์สร้างสังคม “คนนอก” ขึ้นมาด้วย มันออกจะเกินเลยความจริงไปนิด (ถ้าพ่อแม่รู้ว่าลูกอยู่ในสังคมแบบนี้ พาลจะพากันย้ายโรงเรียนให้ลูกแหงๆ) แต่มันก็สื่อได้ชัดเจนมากๆ

เป็นการ์ตูนที่ให้อารมณ์ขันรุ่มรวย ชอบวิธีตบมุกอันเป็นเอกลักษณ์ของอาจารย์ยูเซย์ แต่ยังคิดว่าตัวละครคล้ายกับเรื่องก่อน (นิวโร) มาก คือมีตัวละครที่เก่งและร้ายกาจกับตัวละครที่ตามไม่ทันความร้ายกาจนั้นและเป็นเหยื่อให้ตบมุกไปเพลินๆ

ถึงยังไงนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจและน่าติดตามมากๆ ชอบวิธีการดำเนินเรื่องแบบนี้ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์นะคะ เล่มแรก 60 บาท ลองหาซื้อกันได้จ้ะ




ฝากบล็อก-เพจ สำหรับติดตามข่าวสาร-แลกเปลี่ยนกันนะคะ

Page: https://www.facebook.com/llkhimll
Blog: http://llkhimll.wordpress.com/