จากความเดิมตอนที่แล้วเราต้องลงมาเอากระเป๋าเป้ที่ฝากไว้นะค่ะ พอถึงที่หมายสายตาเราเหลือบไปเห็นป้ายเขียนว่า "ดอยชัวร์ญ่า" (Doi Sureya) ตรงขึ้นไปอีก 1.2 กิโล เราเลยบอกคุณแฟนว่า ขอขึ้นไปดูหน่อยนะ เพราะว่าตอนแรกว่าจะพักที่นี่ ดูในเน็ทแล้วสวย แต่ตอนโทรไปจองช่วงเวลาที่เราจะมาพักดันเต็มหมดแล้ว Smiley เศร้าจุง





ผ่านแถว "บ้านพักสวนดอกไม้" ก่อนค่ะ ตรงนี้เจ้าหน้าที่ของดอยชัวร์ญ่าแนะนำมาว่าสวยเหมือนกัน เราก็โทรไปจองไว้แต่ไม่ได้ไปพัก เพราะเปลี่ยนใจไปพักที่บ้านป่าบงเปียงแทน ขอแค่เก็บภาพเป็นที่ระลึกก็พอ (หลายคนอาจสงสันว่าทำไมแต่งตัวแบบนี้ ขนาดน้องเราเองเห็นยังบอกว่ายังกะไปขั้วโลกเหนือ ไม่ใช่ค่ะ...มันก็หนาวในระดับหนึ่ง แถมเวลาขี่มอไซต์ขึ้น - ลงดอย มันจะยิ่งหนาวกว่าจนจมูกเย็น มือชา หน้าชา ถุงมือหนังยังเอาไม่อยู่คิดดูละกัน แต่ที่สำคัญกว่าความหนาวคือ แดดค่ะ อากาศดี เย็น สบายนี่แหละตัวดี เราเคยมาแล้วตอนไปทำงานที่เชียงใหม่ไม่ทาครีมกันแดด ไม่ใส่เสื้อ ไม่ปกป้องผิว กลับกรุงเทพฯ มา...ดำ...ยังกะไปทะเล Smiley ครั้งนี้เลยขอแบบจัดเต็ม ประโคมครีมทาหน้า ทาผิว เอาเสื้อผ้าปิดทับอย่างหนาตราช้างไปเลย ป้องกันได้ดีด้วยแหละ ยกเว้นตรงแก้ม/จมูก /คาง ผิวเป็นสีแทนไปเลย เพราะไม่ได้ใส่หมวกไอ้โม่งแบบคุณแฟน Smiley)



พอถ่ายรูปเสร็จมีคนพื้นที่เดินขึ้นมาพอดี หอบใบตองมาด้วย แกบอกว่า " ไปเที่ยวน้ำตกสองพี่น้องข้างหลังที่เห็นสิ คนชอบไปเยอะ แถวนั่นมีดอกซากุระด้วยนะ " พอได้ยินคำว่า "ดอกซากุระ" เรางี้หูผึ่งเลย "อ๊ะ!!! บานแล้วเหรอ ไหนว่ายังไม่บาน" เลยถามทางพี่เขาก็ชี้บอกทางไปให้ แต่ต้องย้อนขึ้นไปทางดอยอินทนนท์แล้วอ้อมเข้าด้านหลังของหมู่บ้าน (มองเห็นทางไปอยู่ แต่อ้อมไปไกลเหมือนกันนะ ขึ้เกียจอะ) พี่เขาเลยบอกว่าถ้าครงนั่นไกลไป ข้างบนขึ้นไปอีกนิด ( 8 กิโล) ก็มีดอกซากุระตรงสวนของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ เริ่มบานแล้วนะ เราก็โอเคค่ะ เห็นป้ายมันเขียนบอกว่าไปทางขุนวางด้วย และจากจุดนี้ไปอีกไม่ถึงโลก็ถึงที่พัก "ดอยชัวร์ญ่า" (Doi Sureya) แล้วค่ะ คนเยอะพอสมควร บ้านพักเต็ม แถมกางเต้นท์เพียบ ดีแล้วที่ไม่มาพัก คงวุ่นวายน่าดู














ระหว่างทางขึ้นไปบางต้นยังโกร๋นอยู่เลย แต่พอมาถึงตรงนี้เริ่มยิ้มออกบางละ ถึงแม้จะยังไม่บานสะพรั่งก็ยังดีกว่าขึ้นมาแล้วไม่เห็นอะไรเลย ถึงแล้วค่ะ

ข้อมูลเบื้องต้น ของศูนย์อนุรักษ์พันธุ์กล้วยไม้รองเท้านารี ดอยอินทนนท์  นำมาจากเฟสบุ๊คของเขาค่ะ เป็นโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ

โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อการวิจัยและเพาะพันธุ์กล้วยไม้ รองเท้านารีอินทนนท์ที่มีความสวยงามแต่ใกล้จะสูญพันธุ์   ในช่วงเดือนมกราคมของทุกปี นอกจากจะได้ชมกล้วยไม้รองเท้านารีอินทนนท์แล้วยังได้ชมดอกนางพญาเสือโคร่งสีชมพูซึ่งบานอยู่ริมทะเลสาป   ในธรรมชาติพบในทำเลที่เป็นป่าดิบภูเขาปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่หนา โดยขึ้นอยู่สูงประมาณ 1200-1500 เมตร จากระดับน้ำทะเล เป็นรองเท้านารีชนิดอิงอาศัย   โดยพบขึ้นอยู่บนต้นไม้ใหญ่ที่มีลักษณะเปลือกหนา มีการผุพังของเปลือกไม้ง่าย ปกคลุมด้วย มอสส์ เฟิร์น ตะไคร่น้ำ อุ้มความชื้นได้ดีโดยหยั่งรากไปตามเปลือกไม้ ตามดอยสูงทางภาคเหนือ เช่น ดอยอินทนนท์และดอยเชียงดาวจังหวัดเชียงใหม่ ดอยแม่อูคอจังหวัดแม่ฮ่องสอนและบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน บริเวณภูหลวงจังหวัดเลย พม่า อินเดียตะวันตกเฉียงใต้ของจีน






































































































เราใช้เวลาอยู่ที่นี้พอสมควร มองนาฬิกา โอ้โห...14.30 น. แล้ว รีบลงดีกว่า ต้องขับรถเข้าเมืองเชียงใหม่อีกตั้ง 2 ชั่วโมง เดี๋ยวที่พักที่จองไว้จะนึกว่าเราไม่มาแล้ว ณ เวลานั้นรู้สึกคุ้มค่ามากกับการเดินทางขึ้นมาแล้วได้เห็นในสิ่งที่อยากเห็น ได้เจอในสิ่งที่ไม่คาดว่าจะเจอ อยากหยุดเวลาไว้นานๆ จัง อิจฉาคนพื้นที่ที่ได้เห็นดอกซากุระ และสัมผัสอากาศหนาวเย็นทุกปี Smiley

ข้อมูลเพิ่มเติม

สถานที่เที่ยวชม "ซากุระเมืองไทย" @ อำเภอจอมทอง และอำเภอใกล้เคียง ปีนี้พร้อมใจกันบานสะพรั่งทุกๆแห่ง โดย เพจ อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ ชูเส้นทางสีชมพูดอยอินทนนท์ ถนนสายขุนกลาง-ขุนวาง เป็นถนนเที่ยวชมพญาเสือโคร่งบานที่ยาวที่สุดในประเทศ ด้วยระยะทางกว่า 16 กม. รวมไปถึงชูอำเภอจอมทอง เป็นอำเภอที่มีสถานที่เที่ยวชมพญาเสือโคร่งบานมากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย อันประกอบไปด้วย

1.พระตำหนักดอยผาตั้ง - ดอยอินทนนท์
2.บ้านม้งขุนกลาง
3.ริมทางถนนจอมทอง-อินทนนท์ ช่วง กม.29-32
4.โครงการหลวงดอยอินทนนท์
5.สถานีเกษตรหลวงดอยอินทนนท์
6.สวนหลวงสิริภูมิ+น้ำตกสิริภูมิ
7.ดอยชัวร์ญ่าวิวสวย
8.โครงการหลวงขุนห้วยแห้ง
9.ศูนย์อนุรักษ์พันธุ์กล้วยไม้รองเท้านารีอินทนนท์
และ 10.ศูนย์วิจัยเกษตรหลวงเชียงใหม่(ขุนวาง อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่)