บอกไว้ก่อน..ไม่มีมุกฮา ถ้าใครคิดว่าเสียเวลาก็ผ่านไปเลยได้
ถ้าไม่มีอะไรตื่นเต้น ชีวิตก็ไม่มีรสชาติ ... และชีวิตที่ตื่นเต้นก็ตอนที่คุณกำลังจะได้หรือกำลังจะเสียของที่คุณรัก ว่าจริงมั๊ย ผมว่าจริงนะ ชีวิตผมตอนนี้ ก็เป็นแบบนี้ ก็คือไม่มีรสชาติเอาเสียเลย ผมทำงานจริง ๆ สัปดาห์ละสองวัน ที่เหลือก็ไปนั่ง ให้รู้ว่าไปทำงาน ที่ทำงานกับที่บ้านห่างกัน ขับรถฟังเพลงยังไม่ทันจบก็ถึงแล้ว บางทีผมต้องขับรถเลยไปสุดถนนแล้วเลี้ยวกลับมาเพื่อที่จะฟังเพลงให้จบแล้วค่อยจอด ชีวิตเป็นอย่างนี้มาหลายปีแล้ว
ผมเลยหาเรื่องตื่นเต้น....อยากขับเครื่องบิน เลยเข้าสมัครเรียนขับเครื่องบิน (เรียนขับเครื่องบินส่วนตัวเดี๋ยวนี้ใครก็เรียนได้) การสมัครเข้าเรียนก็เพียงตรวจร่างกายผ่าน และก็มีเงินจ่ายค่าเรียน (ก็แพงอยู่) แต่การตรวจร่างกายจะตรวจที่เวชศาสตร์การบิน ผมก็นัดตรวจ คิดว่าเราแข็งแรงอยู่แล้วไม่มีปัญหา
แล้วผมก็ได้ตื่นเต้นสมปรารถนา ทั้งที่ยังไม่ได้ขับเครื่องบิน หลังจากการตรวจ หมอเรียกผมเข้าห้องฟังผล
หมอ: “คุณมีเชื้อซิฟิลิส อยู่ในตัวนะ”
ผม: “อะไรครับหมอ ผมเป็นโรคซิฟิลิสหรือ ?” ผมใจเต้นแรง ติดจากที่ไหน เป็นได้อย่างไร อันนี้มึนอยู่ในใจ
หมอ: “ผมไมรู้หรอกคุณไปทำอะไรมา แต่ผลการตรวจมันเป็นอย่างนี้ และถ้าคุณเป็นโรคนี้คุณจะบินไม่ได้ มันมีโอกาสที่คุณจะบินคนเดียวแล้วคุณช๊อคขึ้นมา คุณไปจัดการไงก็ได้ให้ผลรายงานมันออกมาเป็นลบแล้วผมถึงจะเซ็นให้ได้”
ผม งง ตัวซีด ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินออกมาจากห้องตรวจ ติดจากใคร แล้วติดมาได้อย่างไร มันก็มีแค่เดือนที่แล้ว ไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วก็ไปต่ออาบอบนวด ..แต่ผมก็ใส่ถุงยางนี่ หรือถุงยางมันแตก อ้าวแล้วถ้ามันติดซิฟิลิสได้ แล้ว HIV ล่ะ ?
นึกขึ้นมาได้ผมถึงกับเข่าอ่อน เดินเกือบจะไม่ถึงห้องพยาบาล
“คุณเจี๊ยบ หมอบอกผมเป็น ซิฟิลิส เป็นไปได้อย่างไร” ผมระบายกับคุณเจี้ยบ พยาบาลที่เรียกผมมาตรวจ
“ผมจะทำไงดีคุณเจี๊ยบ ผมคุยกับที่บ้านว่าผมจะมาตรวจโรคเพื่อไปเรียนขับเครื่องบิน ถ้าผมไม่ผ่านตรวจเธอคงถามผมแน่เลย แล้วผมจะตอบเธออย่างไร“
“เจี๊ยบก็ไม่รู้ว่าจะช่วยไงเหมือนกัน เดี๋ยวเจี๊ยบลองหาข้อมูลในเน็ตให้ แล้วปริ้นท์มาให้อ่านก็แล้วกัน”
ผมเล่าสารภาพกับเธอว่าเดือนที่แล้วผมไปทำอะไรมา เพราะตอนนี้เธอคือคนรู้จักเพียงชั่วโมงเดียวที่ผมเล่าได้ทุกเรื่อง
“ดีนะ นี่ยังตรวจไม่เจอ HIV” เธอพูด
แล้วคุณจะรู้ได้ไงว่าไม่มี HIV ระยะหนึ่งเดือนมันยังตรวจไม่เจอหรอก ...ผมนึกในใจ
และคุณเจี๊ยบก็แนะนำให้ผมมาตรวจซ้ำอีกที่พรุ่งนี้ จากหมเฉพาะทาง คุณเจี๊ยบนัดหมอพรุ่งนี้เช้า เก้าโมง
ผมขับรถกลับบ้าน ถึงบ้าน แม่โทรมาจากต่างจังหวัด เล่าเรื่องราวในหมู่บ้านต่างจังหวัดให้ฟัง
“ เค้าว่า ไอ้โจ้ลูกตาวัน มันเป็นเอดส์ ข่าวลือทั้งหมู่บ้านเลย สงสัยท่าจะจริง” .....แม่โทรมารายงานข่าวเรื่องราวของหมู่บ้าน
“ เองอย่าไปนอนกับผู้หญิงสุ่มสี่สุ่มห้าไปนะ มันน่ากลัวไอ้โรคนี้น่ะ”
....โอ้ย..แม่ไม่ต้องพรรณนามาก หัวผมจะแตกอยู่แล้ว ผมนึกในใจ ซิฟิลิส มันรักษาหายได้ แต่เอดส์นี่ซิ
คืนนั้น เธอถามว่าผลตรวจเป็นไงบ้าง ..ผมก็ได้แต่พยักหน้า หลบตาเธอ นอนอย่างเดียว แต่นอนไม่หลับ พรุ่งนี้หาเหตุผลบอกกับเธอไงดี ?
ถ้าผลตรวจยืนยันว่าผมเป็นซิฟิลิสจริง จะทำไงต่อไป ? ok ช่วงเช้าไปตรวจซิฟิลิส ช่วงบ่ายไปคลินิก นิรนามเลย ให้มันรู้ไปเลย
คืนนั้นผมนอนไม่หลับทั้งคืน รู้เลยว่านรกบนดินเป็นไง เช้านั้นผมบอกเธอว่าผมจะกลับบ้านไปธุระต่างจังหวัด เธอไม่จำเป็นต้องไปกับผมก็ได้ แล้วผมก็ไปหาหมอตามนัด เก้าโมงเช้าหมอมาตามนัด ผมยื่นใบนัดให้หมอ หมอทักทายผมนิดหน่อย แล้วถามผมเรื่องราว ผมบอกเหตุผล หมอดูรายงานในคอม ....
คุณไม่ได้เป็นซิฟิลิสหรอก มันมีตัวเลขอีกตัวหนึ่งที่ยืนยันว่าคุณไม่ได้เป็น ผมเซ็นให้คุณไปก็แล้วกัน คุณจะไปเรียนอะไรก็เรียนได้แล้วตอนนี้ เรื่อง HIV ที่คุณกังวล อีกสองเดือนค่อยมาตรวจใหม่ แต่ก็ไม่น่ามีอะไรเพราะคุณใส่ถุงนี่
“คราวหน้าก็ไม่ต้องไปเสี่ยงกันมัน ไม่จำเป็นเลย” ....หมอกล่าวปิดท้าย ก่อนยื่นเอกสารให้ผมไปจ่ายเงินที่แผนกจ่ายเงิน
ผมปิดประตูห้องตรวจ อยากจะตะโกนอะไรออกมาแล้วกระโดดให้หัวชนเพดานด้วยความดีใจ ช่วงเวลานี้เหมือนผมได้ขึ้นสวรรค์ หลังจากตกนรกมาเมื่อคืน
นี่แหละ ตกนรก แล้วขึ้นสวรรค์ ภายในสองวัน เฮ้อ...บางทีชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นอะไรมากก็ได้
ปล. –หลังจากนั้นสองเดือนผมก็ไปตรวจ HIV ซ้ำอีกครั้ง ไม่มีปัญหา
- ณ วันนี้ผมได้ใบอนุญาตขับเครื่องบินส่วนตัวสมอยากแล้ว แต่หลังจากจบ ผมไม่ได้ไปทบทวนอีกเลย เพราะมีคอมเม็นท์ที่ทำให้ผมคิดได้ ลองอ่านดูครับ
http://ppantip.com/topic/31546057
ผมเอาเงินที่จะขับเครื่องบิน โอนเข้า บัญชี ศุภนิมิต สำหรับเด็กยากจนต่างจังหวัด เดือนละหกร้อย ผมรู้สึกว่าผมอิ่มใจมากกว่า มันก็ให้ความสุขเราได้เหมือนกัน
อยากเล่าให้ฟังเฉย ๆ
ถ้าไม่มีอะไรตื่นเต้น ชีวิตก็ไม่มีรสชาติ ... และชีวิตที่ตื่นเต้นก็ตอนที่คุณกำลังจะได้หรือกำลังจะเสียของที่คุณรัก ว่าจริงมั๊ย ผมว่าจริงนะ ชีวิตผมตอนนี้ ก็เป็นแบบนี้ ก็คือไม่มีรสชาติเอาเสียเลย ผมทำงานจริง ๆ สัปดาห์ละสองวัน ที่เหลือก็ไปนั่ง ให้รู้ว่าไปทำงาน ที่ทำงานกับที่บ้านห่างกัน ขับรถฟังเพลงยังไม่ทันจบก็ถึงแล้ว บางทีผมต้องขับรถเลยไปสุดถนนแล้วเลี้ยวกลับมาเพื่อที่จะฟังเพลงให้จบแล้วค่อยจอด ชีวิตเป็นอย่างนี้มาหลายปีแล้ว
ผมเลยหาเรื่องตื่นเต้น....อยากขับเครื่องบิน เลยเข้าสมัครเรียนขับเครื่องบิน (เรียนขับเครื่องบินส่วนตัวเดี๋ยวนี้ใครก็เรียนได้) การสมัครเข้าเรียนก็เพียงตรวจร่างกายผ่าน และก็มีเงินจ่ายค่าเรียน (ก็แพงอยู่) แต่การตรวจร่างกายจะตรวจที่เวชศาสตร์การบิน ผมก็นัดตรวจ คิดว่าเราแข็งแรงอยู่แล้วไม่มีปัญหา
แล้วผมก็ได้ตื่นเต้นสมปรารถนา ทั้งที่ยังไม่ได้ขับเครื่องบิน หลังจากการตรวจ หมอเรียกผมเข้าห้องฟังผล
หมอ: “คุณมีเชื้อซิฟิลิส อยู่ในตัวนะ”
ผม: “อะไรครับหมอ ผมเป็นโรคซิฟิลิสหรือ ?” ผมใจเต้นแรง ติดจากที่ไหน เป็นได้อย่างไร อันนี้มึนอยู่ในใจ
หมอ: “ผมไมรู้หรอกคุณไปทำอะไรมา แต่ผลการตรวจมันเป็นอย่างนี้ และถ้าคุณเป็นโรคนี้คุณจะบินไม่ได้ มันมีโอกาสที่คุณจะบินคนเดียวแล้วคุณช๊อคขึ้นมา คุณไปจัดการไงก็ได้ให้ผลรายงานมันออกมาเป็นลบแล้วผมถึงจะเซ็นให้ได้”
ผม งง ตัวซีด ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินออกมาจากห้องตรวจ ติดจากใคร แล้วติดมาได้อย่างไร มันก็มีแค่เดือนที่แล้ว ไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วก็ไปต่ออาบอบนวด ..แต่ผมก็ใส่ถุงยางนี่ หรือถุงยางมันแตก อ้าวแล้วถ้ามันติดซิฟิลิสได้ แล้ว HIV ล่ะ ?
นึกขึ้นมาได้ผมถึงกับเข่าอ่อน เดินเกือบจะไม่ถึงห้องพยาบาล
“คุณเจี๊ยบ หมอบอกผมเป็น ซิฟิลิส เป็นไปได้อย่างไร” ผมระบายกับคุณเจี้ยบ พยาบาลที่เรียกผมมาตรวจ
“ผมจะทำไงดีคุณเจี๊ยบ ผมคุยกับที่บ้านว่าผมจะมาตรวจโรคเพื่อไปเรียนขับเครื่องบิน ถ้าผมไม่ผ่านตรวจเธอคงถามผมแน่เลย แล้วผมจะตอบเธออย่างไร“
“เจี๊ยบก็ไม่รู้ว่าจะช่วยไงเหมือนกัน เดี๋ยวเจี๊ยบลองหาข้อมูลในเน็ตให้ แล้วปริ้นท์มาให้อ่านก็แล้วกัน”
ผมเล่าสารภาพกับเธอว่าเดือนที่แล้วผมไปทำอะไรมา เพราะตอนนี้เธอคือคนรู้จักเพียงชั่วโมงเดียวที่ผมเล่าได้ทุกเรื่อง
“ดีนะ นี่ยังตรวจไม่เจอ HIV” เธอพูด
แล้วคุณจะรู้ได้ไงว่าไม่มี HIV ระยะหนึ่งเดือนมันยังตรวจไม่เจอหรอก ...ผมนึกในใจ
และคุณเจี๊ยบก็แนะนำให้ผมมาตรวจซ้ำอีกที่พรุ่งนี้ จากหมเฉพาะทาง คุณเจี๊ยบนัดหมอพรุ่งนี้เช้า เก้าโมง
ผมขับรถกลับบ้าน ถึงบ้าน แม่โทรมาจากต่างจังหวัด เล่าเรื่องราวในหมู่บ้านต่างจังหวัดให้ฟัง
“ เค้าว่า ไอ้โจ้ลูกตาวัน มันเป็นเอดส์ ข่าวลือทั้งหมู่บ้านเลย สงสัยท่าจะจริง” .....แม่โทรมารายงานข่าวเรื่องราวของหมู่บ้าน
“ เองอย่าไปนอนกับผู้หญิงสุ่มสี่สุ่มห้าไปนะ มันน่ากลัวไอ้โรคนี้น่ะ”
....โอ้ย..แม่ไม่ต้องพรรณนามาก หัวผมจะแตกอยู่แล้ว ผมนึกในใจ ซิฟิลิส มันรักษาหายได้ แต่เอดส์นี่ซิ
คืนนั้น เธอถามว่าผลตรวจเป็นไงบ้าง ..ผมก็ได้แต่พยักหน้า หลบตาเธอ นอนอย่างเดียว แต่นอนไม่หลับ พรุ่งนี้หาเหตุผลบอกกับเธอไงดี ?
ถ้าผลตรวจยืนยันว่าผมเป็นซิฟิลิสจริง จะทำไงต่อไป ? ok ช่วงเช้าไปตรวจซิฟิลิส ช่วงบ่ายไปคลินิก นิรนามเลย ให้มันรู้ไปเลย
คืนนั้นผมนอนไม่หลับทั้งคืน รู้เลยว่านรกบนดินเป็นไง เช้านั้นผมบอกเธอว่าผมจะกลับบ้านไปธุระต่างจังหวัด เธอไม่จำเป็นต้องไปกับผมก็ได้ แล้วผมก็ไปหาหมอตามนัด เก้าโมงเช้าหมอมาตามนัด ผมยื่นใบนัดให้หมอ หมอทักทายผมนิดหน่อย แล้วถามผมเรื่องราว ผมบอกเหตุผล หมอดูรายงานในคอม ....
คุณไม่ได้เป็นซิฟิลิสหรอก มันมีตัวเลขอีกตัวหนึ่งที่ยืนยันว่าคุณไม่ได้เป็น ผมเซ็นให้คุณไปก็แล้วกัน คุณจะไปเรียนอะไรก็เรียนได้แล้วตอนนี้ เรื่อง HIV ที่คุณกังวล อีกสองเดือนค่อยมาตรวจใหม่ แต่ก็ไม่น่ามีอะไรเพราะคุณใส่ถุงนี่
“คราวหน้าก็ไม่ต้องไปเสี่ยงกันมัน ไม่จำเป็นเลย” ....หมอกล่าวปิดท้าย ก่อนยื่นเอกสารให้ผมไปจ่ายเงินที่แผนกจ่ายเงิน
ผมปิดประตูห้องตรวจ อยากจะตะโกนอะไรออกมาแล้วกระโดดให้หัวชนเพดานด้วยความดีใจ ช่วงเวลานี้เหมือนผมได้ขึ้นสวรรค์ หลังจากตกนรกมาเมื่อคืน
นี่แหละ ตกนรก แล้วขึ้นสวรรค์ ภายในสองวัน เฮ้อ...บางทีชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นอะไรมากก็ได้
ปล. –หลังจากนั้นสองเดือนผมก็ไปตรวจ HIV ซ้ำอีกครั้ง ไม่มีปัญหา
- ณ วันนี้ผมได้ใบอนุญาตขับเครื่องบินส่วนตัวสมอยากแล้ว แต่หลังจากจบ ผมไม่ได้ไปทบทวนอีกเลย เพราะมีคอมเม็นท์ที่ทำให้ผมคิดได้ ลองอ่านดูครับ
http://ppantip.com/topic/31546057
ผมเอาเงินที่จะขับเครื่องบิน โอนเข้า บัญชี ศุภนิมิต สำหรับเด็กยากจนต่างจังหวัด เดือนละหกร้อย ผมรู้สึกว่าผมอิ่มใจมากกว่า มันก็ให้ความสุขเราได้เหมือนกัน