คือเรื่องมีอยู่ว่า
แฟนเก่าเรา..
เราคบกันเป็นระยะเวลาเกือบสามปี ตั้งแต่เราสมัยม.ต้นเลยหล่ะ
เรารักเขามาก แล้วเขาก็ดูรักเราดีนะ ฮ่าๆ.. แบบช่วงที่เราคบกับเขาเรามีความสุขมาก
มันเหมือนปั้ปปี้เลิร์ฟ55555
แล้วมาวันนึง เขามาบอกเราว่าเนี่ยมีเพื่อนที่รร.มาชอบเขานะ
เราก็แกล้งแหย่เล่นๆไปว่าแบบ เฮ้ย น่ารักปะล่ะ ไม่ชอบเขาหน่อยหรอ
แฟนเราก็ตอบกลับมาว่า บ้า เค้ามีตัวแล้ว จะไปชอบใครอีกล่ะ..
แล้วเชื่อไหมคะ ประมาณสามวันต่อมา จู่ๆแฟนเราก็มาบอกเราว่า " เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม ... ? " ซึ่งแบบเรางงมาก เสียใจมาก
สุดท้ายก็ได้รู้ว่าเขาไปมีคนอื่น ซึงคนคนนั้นก็คือคนที่มาชอบแฟนเรานั่นเอง
เราพูดอะไรไม่ออกเลย อยากเกลียด อยากลืม แต่ก็ไม่เคยทำได้เลย..

หลังจากนั้นเราสองคนก็แยกย้ายกันไป ไม่ได้คุยไม่ได้เจอกัน
เราก็มีชีวิตของเรา ส่วนเขาเองก็ไปมีคนอื่น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เลิกกัน..ซึ่งเราเองก็แอบดีใจแบบเบาๆ -*-
แต่เขาเลิกกัน แฟนเก่าเราเองก็ไม่ได้กลับมาหาเรานะ เขาก็ไปมีคนอื่นไปเรื่อยๆ.. คบๆเลิกๆ กับคนอื่นอยู่เรื่อยเลย
แต่..มันติดที่ว่า ทุกๆครั้งที่แฟนเก่าเราเลิกกับคนอื่น เขาก็จะกลับมาหาเราตลอดเลย..
จากที่ตอนที่มีแฟนอยู่ไม่เคยทักมา หายหน้าหายตาไปเลย หายออกจากชีวิตเราเลย
แต่พอเขาไม่มีใคร เขาก็กลับมาหาเรา...ทุกที ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกว่าแบบ
เฮ้ยเห็นเรามีค่าแค่เวลาไม่มีใครหรอวะ แต่แบบเราก็โมโหตัวเราเองมาก เขากลับมาทำไมเราต้องกลับไปด้วย
ทุกๆทีเขากลับมา เขาจะกลับมาทำดีด้วย ทำเหมือนเราเป็นแฟนกัน เลย แล้วพอวันนึงเขามีคนคุยใหม่
เขาก็เริ่มจะห่างจากเราไปหน้าตาเฉย ทิ้งเราไว้แบบนี้ทุกที. แต่เราก็ยอมทุกครั้ง
จนมาถึงครั้งนี้ แฟนเก่าเราเขาเลิกกับแฟนของเขา ช่วงที่เขายังไม่มีคนคุยใหม่ เขาก็กลับมาหาเรา
เราไปเที่ยวด้วยกัน ทำทุกอย่างเหมือนแฟนกัน เดินจับมือ มาหากัน ทุกอย่างจริงๆนะ
เรายอมรับนะว่าเราก็รู้ว่ามันต้องมีวันนี้วันที่เขาต้องไปแต่เราก็ยอม ยอมเพื่อแบบให้เขาไม่เหงา
ให้เขารู้ว่ายังมีเรานะ สุดท้าย..วันนั้นก็มาถึงจริงๆ เขาทำแบบเดิม พอเริ่มมีคนคุยใหม่ เขาก็เริ่มห่างเราออกไป
ซึ่งครั้งนี้เราว่าเราเจ็บมาก เพราะเขากลับมานานกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา..
วันนึงเราไปเที่ยวกันแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ... จู่ๆเขาก็ทักไลน์มาหาเรา
ว่า แบบไม่มีความสุขหรอ ต้องทำยังไงหรอ ซึงเราก็ตอบไปว่า ไม่มีไรหรอกอย่าสนใจเลย
แล้วเราก็ถามเขาว่า ที่ผ่านมาอะ ที่ทำไปที่อยู่ด้วยกัน รู้สึกไรบ้างไหม หรือ ไม่รุ้สึกไรเลย
เขาบอกว่าเขาไม่รู้ รู้แค่มีความสุขเวลาอยู่กับเรา เราก็บอกเออเราก็มีความสุขนะ
แล้วจู่ๆเขาก็พูดประมาณว่า เราจะอยู่แบบเป็นเพื่อนกันไม่ได้เลยใช่ป่าว
เราจุกมาก...คือไรอะ แล้วที่ทำมาทั้งหมดคืออะไรหรอ .. เราเสียใจมาก เราร้องไห้หนักมากเหมือนคนบ้า
เวลาที่ผ่านมาไม่รุ้กี่ปี เราเหมือนเราต้องเริ่มนับ 1 ลืมเขาใหม่หมดอะ ไม่ไหวจริงๆคราวนี้
มันเจ็บจนมันจชาไปหมด แต่เราเจ็บขนาดนี้ ยังเกลียดเขาไม่ลงเลย...
ทุกข์ไม่ทุกข์ก็อยู่ที่ตัวเราเองทั้งหมดเลยนะจริงๆ... ครั้งนี้เราคงพอแล้ว
พอแล้วจริงๆ.. ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
อยากมาแชร์ประสบการณ์ชีวิตจริงยิ่งกว่าละครให้เพื่อนๆได้ฟังกัน ^^