สวัสดีนะคะ ชื่อกวางค่ะ อายุ17ปี
เรื่องมันมีอยู่ว่า ครูที่โรงเรียนจะไปเที่ยวเกาหลีค่ะเขาเลยชวนกวางกับเพื่อนไปกวางก็ขอคุณแม่ก่อนแม่ก็อนุญาติเรา แล้วพอถึงวันนัด คนที่ไปก็จะมี เพื่อนกวางสองคนขอเป็นชื่อ เอ กับ บีละกันนะคะ แล้วก็มีพี่สาวของบีแล้วแฟนของพี่สาวบีค่ะ และคุณครูที่ชวนกวางไปแล้วมีคุณครูอีกท่านไปเป็นเพื่อนคุณครูค่ะ พวกเราไปเป็นกลุ่มทัวร์ พอไปถึงที่นั่นกวางก็จะอยู่กับ เอ บี ตลอดเวลาค่ะเพราะเป็นเพื่อนกันแต่เอกับบีจะสนิทกันมากเป็นพิเศษ ส่วนครูเขาก็จะอยู่ด้วยกันค่ะ วันแรกก็เที่ยวกันตามปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พอถึงวันที่ซึ่งที่สุดท้ายสำหรับวันนี้ไกด์พาเราไปที่ ย่านช้อปปิ้งซึ่งชื่ออะไรกวางจำไม่ได้ แต่เป็นที่ที่มีซอยสลับซับซ้อนมากๆ คนก็เยอะมากพอสมควร ไกด์ได้บอกว่าให้มาเจอตรง ร้าน มิสเตอร์โดนัทตอน 22:00น โอเค กวางก็เดินเที่ยวกับเพื่อนตามปกติ ส่วนเพื่อนสองคนอย่างที่บอกไปเขาสนิทกันอยู่แล้ว เขาจะสนใจคุยกันเดินกันอยู่2คน ซึ่งกวางก็เดินตามเขาต้อกๆ
พอถึงร้านเสื้อที่กวางอยากซื้อไปฝากคุณแม่กวางก็แวะเข้าไปดูกวางก็มองเพื่อกวางกลัวจะหลงเลยคอยสังเกตเพื่อนอยู่บ่อยๆ แล้วพอมองอีกทีเขา2คนเดินไปข้างหน้าแล้วไอ่เราก็เดินน ตามไป
ส่วนตัวกวางเป็นคนความดันต่ำด้วยกวางมักจะเดินไม่ทันเพื่อน เพราะทำอะไรนิดนึงก็เหนื่อยแล้ว กวางก็เดินตามไปเรื่อยๆ ซึ่งกวางกับเพื่อนอยู่ห่างกันมากตอนนี้ประมาน3เมตรได้ค่ะ ไอ่เราก็เหนื่อยร่างกายมันไม่ไหวแล้วก็เลยตัดสินใจไม่ตามต่อเพราะอยากจะหาของฝากให้คุณแม่ให้ได้ด้วย เราก็เดินๆๆๆๆหาของขวัญให้คุณแม่จนได้ เดินจนเพลินเลย พอหันมาดูนาฬิกา !!!!
นี่มัน!!!! 3:50 แล้วว !!!
ไกด์คงรอแย่เลยบอกกับตัวเองว่าให้รีบหาทางออกดีกว่าซึ่งมันซับซ้อนมากแต่ละซอยตอนนั้นรู้สึกว่าหลงแน่ๆๆๆกวางเลยเดินหาร้านโดนัท
พอมาถึงร้านโดนัทดีใจมากกก เราไม่หลงแล้ววว แล้วพอมองดูไปรอบๆๆ อะไรเนี่ย ทำไมไม่เห็นมีเพื่อนหรือลูกทัวร์กันสักคนมีแต่พวกเกาหลี กวางเลยเข้าใจว่ากวางหลงแน่ทีนี้!! กวางเลยนึกๆๆดูจะทำไงดีน้ออ โทรศัพท์ก็โทรไม่ได้ เราเลยตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆไปร้านที่กวางซื้อเสื้อให้แม่ กวางเลยถามเขาไปเป็นภาษาอังกฤษซึ่งด้วยอยู่ ม.5 ภาษาอังกฤษ แกรมม่าไรงี้ไม่ได้เลยสักนิด !! กวางบอกเขาว่า
กวาง: I come with tour can you help me ???
พี่ขายเสื้อ: where are you from ?
กวาง : thailand . Do you know misster donut ???
พี่ขายเสื้อ : dunkin donut??
กวาง :Yes where is it??
พี่ขายเสื้อ: it's many many donut .
กวางก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเพราะมันมีหลายที่มากๆเลยขอบคุณพี่เขาไปพี่เขาดูเห็นใจกวางมากค่ะ อยากจะช่วยแต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง
แต่ทันใดนั้น!!
สายตาเรากวาดไปเห็น คนหน้าไทย!!!
เราเลยวิ่งตรู่ไปถาม
กวาง:ขอโทษนะค่ะ คนไทยใช่มั้ย??(ซึ่งตอนนั้นเราน้ำตาคลอเบ้าเลย
พี่ไทย:ใช่ค่ะเป็นไรค่ะ
กวาง:พอดีหนูหลงทัวร์อะค่ะ ไม่รู้จะทำไงดี
พี่ไทย :หนูลองไปที่ร้าน the face shop นะแล้วบอกว่าโทรหา...(ชื่อไกด์)ไกด์ดึไห้หน่อย
กวางเลยวิ่งตรู่ๆๆๆๆๆไปหาร้านthe face shop ซึ่งตอนนี้ก็ปาไป 5 ทุ่มแล้ว กวางหาร้านไม่เจอเดินจนหน้ามืดไปหมดแถมอากาศก็หนาวมากๆ กวางเลยคิดขึ้นมาว่า " ขึ้นแท้กซี่กลับเองดีกว่าเพราะขืนหาต่อกว่าจะเจอคงนาน"
คิดขึ้นมาได้อีกที!!!!!!!! แล้วชื่อโรงแรมที่อยู่มันชื่อไรวะเนี่ยยยย?? ซวยอีกก
กวางเลยนึกขึ้นมาอีก!!!!!!เมื่อวานเพื่อนเราเชคอินที่โรงแรมไว้แล้วแท้กเรามาถ้าเรามีไวไฟเราคงรู้ชื่อโรงแรมได้!!!!! กวางเลยนึก!!!ที่ร้านโดนัทมะกี้ที่เราไปมีไวไฟ!! กวางเลยวิ่งตรู่ๆๆๆๆกลับไปโดนัท เราเลยถามพี่โดนัทว่าร้านโดนัทอีกอันไปทางไหนเรานึกขึ้นมาได้ว่ามันคงเป็นโดนัทที่เด่นที่สุดก็เป็นไปได้ไกด์เขาจึงนัดที่นี่ ซึ่งเขาก็ฟังเราไม่ค่อยจะรู้เนื่องด้วยภาษาที่แสนจะแย่ของกวางเขาก็เขียนแผนที่มาให้กวาง พวกเขาให้ความช่วยเหลือกวางดีมากๆ ซึ่งตอนกวางมาใหม่ๆกวางมองหน้าคนเกาหลีกวางจะคิดว่าเขาเป็นคนหยิ่งๆกันทุกคนแต่จริงๆแล้วพวกเขาน่ารัก กวางก็ตัดสินใจเดินออกตามแผนที่ไปเรื่อยๆจนสุดทาง กวางก็ได้เจอกับไกด์ และพี่สาวของเพื่อนซึ่งมาตามเรากับไกด์ เราดีใจมากนึกว่าจะหลงอยู่ที่นี่แล้ว กวางก็กลับอย่างปลอดภัยในเวลา 00:00 ถือว่าเป็นประสบการณ์ดีดีนะค่ะ ที่ทำให้เราได้รู้จักเอาตัวรอดในสถานการแบบนี้ได้หน่อย ทำให้กวาง
ประสบการณ์หลงทัวร์ที่เกาหลี :))))
เรื่องมันมีอยู่ว่า ครูที่โรงเรียนจะไปเที่ยวเกาหลีค่ะเขาเลยชวนกวางกับเพื่อนไปกวางก็ขอคุณแม่ก่อนแม่ก็อนุญาติเรา แล้วพอถึงวันนัด คนที่ไปก็จะมี เพื่อนกวางสองคนขอเป็นชื่อ เอ กับ บีละกันนะคะ แล้วก็มีพี่สาวของบีแล้วแฟนของพี่สาวบีค่ะ และคุณครูที่ชวนกวางไปแล้วมีคุณครูอีกท่านไปเป็นเพื่อนคุณครูค่ะ พวกเราไปเป็นกลุ่มทัวร์ พอไปถึงที่นั่นกวางก็จะอยู่กับ เอ บี ตลอดเวลาค่ะเพราะเป็นเพื่อนกันแต่เอกับบีจะสนิทกันมากเป็นพิเศษ ส่วนครูเขาก็จะอยู่ด้วยกันค่ะ วันแรกก็เที่ยวกันตามปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พอถึงวันที่ซึ่งที่สุดท้ายสำหรับวันนี้ไกด์พาเราไปที่ ย่านช้อปปิ้งซึ่งชื่ออะไรกวางจำไม่ได้ แต่เป็นที่ที่มีซอยสลับซับซ้อนมากๆ คนก็เยอะมากพอสมควร ไกด์ได้บอกว่าให้มาเจอตรง ร้าน มิสเตอร์โดนัทตอน 22:00น โอเค กวางก็เดินเที่ยวกับเพื่อนตามปกติ ส่วนเพื่อนสองคนอย่างที่บอกไปเขาสนิทกันอยู่แล้ว เขาจะสนใจคุยกันเดินกันอยู่2คน ซึ่งกวางก็เดินตามเขาต้อกๆ
พอถึงร้านเสื้อที่กวางอยากซื้อไปฝากคุณแม่กวางก็แวะเข้าไปดูกวางก็มองเพื่อกวางกลัวจะหลงเลยคอยสังเกตเพื่อนอยู่บ่อยๆ แล้วพอมองอีกทีเขา2คนเดินไปข้างหน้าแล้วไอ่เราก็เดินน ตามไป
ส่วนตัวกวางเป็นคนความดันต่ำด้วยกวางมักจะเดินไม่ทันเพื่อน เพราะทำอะไรนิดนึงก็เหนื่อยแล้ว กวางก็เดินตามไปเรื่อยๆ ซึ่งกวางกับเพื่อนอยู่ห่างกันมากตอนนี้ประมาน3เมตรได้ค่ะ ไอ่เราก็เหนื่อยร่างกายมันไม่ไหวแล้วก็เลยตัดสินใจไม่ตามต่อเพราะอยากจะหาของฝากให้คุณแม่ให้ได้ด้วย เราก็เดินๆๆๆๆหาของขวัญให้คุณแม่จนได้ เดินจนเพลินเลย พอหันมาดูนาฬิกา !!!!
นี่มัน!!!! 3:50 แล้วว !!!
ไกด์คงรอแย่เลยบอกกับตัวเองว่าให้รีบหาทางออกดีกว่าซึ่งมันซับซ้อนมากแต่ละซอยตอนนั้นรู้สึกว่าหลงแน่ๆๆๆกวางเลยเดินหาร้านโดนัท
พอมาถึงร้านโดนัทดีใจมากกก เราไม่หลงแล้ววว แล้วพอมองดูไปรอบๆๆ อะไรเนี่ย ทำไมไม่เห็นมีเพื่อนหรือลูกทัวร์กันสักคนมีแต่พวกเกาหลี กวางเลยเข้าใจว่ากวางหลงแน่ทีนี้!! กวางเลยนึกๆๆดูจะทำไงดีน้ออ โทรศัพท์ก็โทรไม่ได้ เราเลยตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆไปร้านที่กวางซื้อเสื้อให้แม่ กวางเลยถามเขาไปเป็นภาษาอังกฤษซึ่งด้วยอยู่ ม.5 ภาษาอังกฤษ แกรมม่าไรงี้ไม่ได้เลยสักนิด !! กวางบอกเขาว่า
กวาง: I come with tour can you help me ???
พี่ขายเสื้อ: where are you from ?
กวาง : thailand . Do you know misster donut ???
พี่ขายเสื้อ : dunkin donut??
กวาง :Yes where is it??
พี่ขายเสื้อ: it's many many donut .
กวางก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเพราะมันมีหลายที่มากๆเลยขอบคุณพี่เขาไปพี่เขาดูเห็นใจกวางมากค่ะ อยากจะช่วยแต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง
แต่ทันใดนั้น!!
สายตาเรากวาดไปเห็น คนหน้าไทย!!!
เราเลยวิ่งตรู่ไปถาม
กวาง:ขอโทษนะค่ะ คนไทยใช่มั้ย??(ซึ่งตอนนั้นเราน้ำตาคลอเบ้าเลย
พี่ไทย:ใช่ค่ะเป็นไรค่ะ
กวาง:พอดีหนูหลงทัวร์อะค่ะ ไม่รู้จะทำไงดี
พี่ไทย :หนูลองไปที่ร้าน the face shop นะแล้วบอกว่าโทรหา...(ชื่อไกด์)ไกด์ดึไห้หน่อย
กวางเลยวิ่งตรู่ๆๆๆๆๆไปหาร้านthe face shop ซึ่งตอนนี้ก็ปาไป 5 ทุ่มแล้ว กวางหาร้านไม่เจอเดินจนหน้ามืดไปหมดแถมอากาศก็หนาวมากๆ กวางเลยคิดขึ้นมาว่า " ขึ้นแท้กซี่กลับเองดีกว่าเพราะขืนหาต่อกว่าจะเจอคงนาน"
คิดขึ้นมาได้อีกที!!!!!!!! แล้วชื่อโรงแรมที่อยู่มันชื่อไรวะเนี่ยยยย?? ซวยอีกก
กวางเลยนึกขึ้นมาอีก!!!!!!เมื่อวานเพื่อนเราเชคอินที่โรงแรมไว้แล้วแท้กเรามาถ้าเรามีไวไฟเราคงรู้ชื่อโรงแรมได้!!!!! กวางเลยนึก!!!ที่ร้านโดนัทมะกี้ที่เราไปมีไวไฟ!! กวางเลยวิ่งตรู่ๆๆๆๆกลับไปโดนัท เราเลยถามพี่โดนัทว่าร้านโดนัทอีกอันไปทางไหนเรานึกขึ้นมาได้ว่ามันคงเป็นโดนัทที่เด่นที่สุดก็เป็นไปได้ไกด์เขาจึงนัดที่นี่ ซึ่งเขาก็ฟังเราไม่ค่อยจะรู้เนื่องด้วยภาษาที่แสนจะแย่ของกวางเขาก็เขียนแผนที่มาให้กวาง พวกเขาให้ความช่วยเหลือกวางดีมากๆ ซึ่งตอนกวางมาใหม่ๆกวางมองหน้าคนเกาหลีกวางจะคิดว่าเขาเป็นคนหยิ่งๆกันทุกคนแต่จริงๆแล้วพวกเขาน่ารัก กวางก็ตัดสินใจเดินออกตามแผนที่ไปเรื่อยๆจนสุดทาง กวางก็ได้เจอกับไกด์ และพี่สาวของเพื่อนซึ่งมาตามเรากับไกด์ เราดีใจมากนึกว่าจะหลงอยู่ที่นี่แล้ว กวางก็กลับอย่างปลอดภัยในเวลา 00:00 ถือว่าเป็นประสบการณ์ดีดีนะค่ะ ที่ทำให้เราได้รู้จักเอาตัวรอดในสถานการแบบนี้ได้หน่อย ทำให้กวาง