เรารู้จักกับผู้ชายคนนึงมาเข้าสู่ปีที่ 7 แล้วค่ะ สถานะตอนนี้คือ เพื่อนกัน
เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ 2 คน กินข้าว ดูหนัง ไหว้พระ ทำบุญ เที่ยวนู้นนี่นั่น ไปรับไปส่ง ฯลฯ
เค้าชอบเล่าเรื่องในครอบครัวเค้าให้เราฟัง ปรึกษานู้นนี่นั่นทุกอย่าง เรื่องเพื่อน เรื่องงาน เกือบทุกอย่าง ยกเว้น เรื่องผู้หญิง!!!
2 ปีแรก เราคิดว่าเค้ากำลังจีบเราอยู่ค่ะ เราเลยตัดสินใจถามเค้าตรงๆ
ปรากฎว่า เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเกินเพื่อน เราเสียศูนย์ไปพักนึง ก็หน้าแหกซะขนาดนั้น
หลังจากนั้น เค้าก็หายไปมีแฟน เราเองก็ไปมีแฟนเช่นกัน นานๆจะคุยกันที ไม่มีไปไหนมาไหนด้วยกัน 2 คนอีก
จนมา เมื่อ 2 ปีก่อน จนถึงวันนี้ เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมค่ะ
เขาทำทุกอย่างเหมือนเดิม พาไปกินข้าว ดูหนัง เดินเที่ยว ไปรับไปส่ง ปรึกษาเรื่องนู้นนี่นั่น เหมือนเดิมทุกอย่าง
เราไม่เคยพูดหวานกันเชิงชู้สาว จะมีบอกแค่ "ฝันดีนะ" แค่นั้น ออกแนวคุยกันทั่วๆไปด้วยซ้ำ
แต่ดูเหมือนเค้าจะสบายใจเวลาที่เล่าเรื่องส่วนตัวเค้าให้เราฟัง เป็นแบบนี้ตลอด 7 ปีที่รู้จักกันค่ะ

เราพยายามไม่หวั่นไหว ถึงแม้ว่าการกระทำของเราสองคนที่ใครอาจจะมองดูว่าเราเป็นแฟนกัน ซึ่งมันไม่ใช่เลย
เราพยายามคิดว่าถ้าเราจะเป็นแฟนกัน เราคงเป็นไปตั้งแต่ตอนที่เราถามเค้าตอนนั้นแล้ว
เราไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เค้าอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆ อาจจะแค่รู้สึกว่าคุยกับเราแล้วสบายใจ
มีแต่เราสิที่ชอบคิดไปเอง แล้วจะพาเราไปนู้นนี่นั่นทำไม? มารับมาส่งเราทำไม? ตามใจเราทำไม? นั่งรอเราทำไม?
ปรึกษาเราทำไม? เป็นห่วงเราทำไม? เล่าเรื่องส่วนตัวให้เราฟังทำไม?
อย่างล่าสุด เค้าก็เพิ่งพาเราไปกินข้าวที่บ้านเค้ามา ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้าบอกคนที่บ้านเค้าว่าเราเป็นอะไรกับเค้า
เฮ้อ...เหนื่อใจค่ะ อยากจะหนีไปให้ไกลเลยจริงๆ