ชื่อกระทู้ คือความรู้สึกที่ได้หลังจากดูหนังเรื่องนี้จบลง

มันดูเอื่อยๆ ลอยๆฝันๆ ซะจนสุดท้ายเรางง... งงว่าตกลงควรรู้สึกยังไงกับหนังเรื่องนี้ดี  (อีกทั้งผู้เขียนไม่ค่อยเข้าใจตอนจบเท่าไหร่)

หนังรักเรื่องนี้ดำเนินเรื่องใน 3 ช่วงวัย  
วัยเด็ก -แค่เกริ่นสั้นๆ แต่ทำได้ดี ทั้งการกำกับและแสดง  จนคิดว่าผู้กำกับสามารถทำหนังเด็กแบบเต็มตัวทั้งเรื่องได้เลย
มัธยม - ช่วงนี้ถูกขับเน้นมากที่สุด และใช้เวลาเล่าเรื่องนานที่สุด  และเป็นส่วนที่ดีที่สุดของหนัง  มีส่วนน่าชื่นชมทั้งการแสดง การถ่ายภาพ บรรยากาศบางอย่าง
วัยทำงาน - ดำเนินเรื่องขาดเสน่ห์  ตัวละครในบทเพื่อนเหมือนส่วนเกิน (ต้องขออภัยผู้แสดง) บทของเป้ อารักษ์ และ แม็กกี้ อาภา ดูน้อยมากเหมือนบทรอง เมื่อเทียบกับส่วนของช่วงมัธยม



กาลครั้งหนึ่ง...จนวันนี้   เป็นหนังที่ดำเนินเรื่องอย่างเรื่อยเฉื่อย  อารมณ์นุ่มนวลละมุนละไม  เหมือนนั่งดูอยู่บนปุยนุ่น   งานด้านภาพที่สวยเหมือนฝัน   โดยเฉพาะส่วนในช่วงมัธยม  เด่นสุดคือตอนช่วงที่อยู่ในป่า ซึ่งถ่ายภาพได้ชวนฝันมาก     ปัญหาที่ทำให้หนังเรื่องนี้  "เรื่อยเปื่อย" เกินไป  น่าจะเป็นเพราะบทภาพยนตร์ที่ไม่คมพอ จังหวะของเรื่องที่ไม่ลงตัว   เรื่องราวหวิวเบา  เหมือนภาพฝันเลือนลาง  จริงๆลักษณะเหมือนฝัน ดำเนินเรื่องอย่างเชื่องช้าเช่นนี้ ถ้าทำได้ดีมีสไตล์ก็อาจจะเป็นหนังลักษณะพิเศษขึ้นมา   แต่หนังทำออกมาเหมือนหนังรักธรรมดาทั่วๆไป  ที่ขายความสวย ฝัน อย่างล่องลอย...


แต่ก็ต้องถือว่าเป็นหนังไทยที่น่าให้การสนับสนุนกับงานสร้างที่ได้มาตรฐาน   การกำกับที่น่าจับตาในผลงานชิ้นต่อไป  ทั้งเป็นหนังที่ไม่มีพิษภัย ไม่มีความรุนแรง (เรท ท)  ซึ่งค่อนข้างหาได้ยากในหนังไทยสมัยนี้


  เป็นหนังที่ให้คะแนนยากมากๆ  รู้สึกกำลังงง ลอยอยู่บนปุยนุ่น

     6 .3 /10