เช้าวันหนึ่งผมโดยสารรถตู้ไปทำงานตามปกติ
ซึ่งผมจะขึ้นป้ายแรกๆ และมักยังไม่ค่อยมีผู้โดยสารเป็นประจำ
แต่วันนี้ไม่ปกติเหมือนทุกวัน
เมื่อผมเปิดประตูและก้าวขาเข้ามาในรถผมก็เห็นในรถผู้โดยสารอยู่แล้ว1คน
เป็นหญิงวัยประมาณ30ต้นๆนั่งอยู่เบาะด้านหลังคนขับ
ผมจึงเล็งเป้าหมายที่จะนั่งไปยังเบาะแถวถัดๆไป
แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับกระดาษยับๆพับไม่เป็นทรงอยู่ใต้เบาะแถวที่3 สมองประมวลผลได้ทันทีว่ามันคือแบ๊งค์ครับ!!!
แต่เป็นแบ๊งค์อะไรยังไม่ทราบ(ในรถไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่)
ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ ผมก้าวไปนั่งเบาะที่มีเงินอยู่ใต้เบาะทันที

เมื่อนั่งได้ท่าละ ก็มองซ้ายนิดขวาหน่อย มองข้างหน้าอีกทีเช็คด้านหลังอีกหน่อย ไม่รู้ว่าเช็คทำใม ในรถตอนนี้มีพี่ คนขับกับผู้โดยสารอีก1คนด้านหน้า จากมุมภาพแล้วคิดว่าคงยังไม่มีใครเห็นแน่ๆ
(คิดในใจว่าลาภลอยมาหาเราแล้ว)

แต่เพื่อความเนียนๆ ผมแกล้งก้มลงไปผูกเชือกรองเท้า แล้วดูใกล้ๆให้หายข้องใจว่าแบ๊งค์อะไร

OMG!! แบ๊งค์20ครับ

มีอยู่ใบเดียวซะด้วย ขณะนั้นความโลภเริ่มครอบงำ ผมสอดส่ายตาไปทั่วรอบๆบริเวณ ด้วยหวังว่าจะมีตกอยู่อีก

แต่ไม่มีอะไรเลย+_+

ผมจึงมานั่งตั้งสติใหม่ว่าผมจะทำยังไงกับเงิน20บาทดี
จะเก็บใว้จ่ายค่ารถดี
หรือจะเก็บไปคืนคนขับรถแล้วบอกเค้าว่าเจอที่ใต้เบาะรถ(ออกแนวคนดี)

แล้วผมก็ปล่อยเงินใว้ที่ใต้บาะอย่างเดิม
และย้ายที่มานั่งเบาะข้างๆ เพราะผมอยากรู้ว่าถ้าเป็นคนอื่นจะทำยังไงกัน
ผมโดยสารจนถึงสุดสาย แบ๊งค์20ก็ยังอยู่ที่เดิม โดยไม่มีใครหยิบไป หรือไม่มีใครมองเห็นก็ไม้รู้นะ

ผมมาถามตัวเองนะว่าทำใมไม่เก็บใว้
ผมคิดว่าเพราะมันเป็นแบ๊งค์20รึเปล่าผมจึงไม่เก็บ
ถ้าแบ๊งต์500หรือ1000เนี้ย ผมคงรีบเก็บแน่ๆเลย

ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงครับ