ใครจะคิดว่าความสุขอยู่เพียงเอื้อม
เลื่อมระยับจับฟ้าสว่างไสว
ดังแสงดาวพราวระยิบที่กลางใจ
วาดสีสันสดใสในพริบตา

ตอนเริ่มต้นต่างหยุดสะดุดบ้าง
เราเคยห่างมีที่หมายมองแลหา
แต่ก็แปลกเมื่อผ่านกาลเวลา
กลับกลายว่ามองหากันและกัน

ทะเลาะกันเถียงกันดีกันบ้าง
เราแตกต่างทั้งความคิดและความฝัน
แต่ยิ่งนานยิ่งคล้องใจสายสัมพันธ์
เป็นมิตรมั่นผ่านวันยิ่งเข้าใจ

จากสายตารู้ว่าอาทรนัก
นี่คงเป็นความรักจะใช่ไหม
อุ่นในอกหวานละมุนกลางหทัย
เสียงหัวใจเต้นระส่ำดังย้ำเตือน

ผีเสื้อน้อยคอยกระพือปีกนับล้าน
ราวขับขานอะไรหรือเสมอเหมือน
รับความรักสู่อ้อมใจอย่าแชเชือน
มิลางเลือนศรรักปักหทัย


มอบเสียเถิดความรักใจจริงแท้
อย่าเหลือบแลไปยังที่ไหนไหน
สวรรค์สร้างร้านหลักไว้พักใจ
เธอผู้เดียวครองฤทัยตลอดกาล