พอดีไปเจอกระทู้ข้างล่างนี้
http://ppantip.com/topic/31574104 และหลายๆกระทู้นี่มีมาก่อนหน้านี้นับตั้งแต่วันแรกๆที่ละครออนแอร์ มาจนถึงปัจจุบัน ป้าเลยต้องขอเอ่ยปากชื่นชมพวกท่านทั้งหลายนะคะ ชื่นชมในความพยายามในการนี้โดยไม่มีการละวาง ปลดปล่อยแต่ประการใด ยังคงตามส่อเสียดได้อย่างเหนียวหนืบ ยิ่งกว่าแฟนพันธุ์แท้...ป้าขอชื่นชมในความมุ่งมั่นและพยายามอย่างยิ่งยวดจริงๆ
ประเด็นเรื่องของการเขียนบท มันเป็นเรื่องของทักษะความชำนาญ (Skill) ชั้นเชิง (Tactic) เอกลักษณ์ (Unique) และศิลปะ (Art) เฉพาะตัวของบุคคลนั้นๆ เช่นกัน แนวทางและสไตล์ของการเขียนบทของคุณแม่คุณเคนท่านมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นมาทางนี้ ซึ่งเอกลักษณ์ตรงนี้ ศิลปะตรงนี้ ล้วนมีคนชื่นชมและตำหนิ แต่ในความรู้สึกของป้า รู้ว่าหลายๆท่านมีความพยายามที่จะสร้างประเด็นตรงนี้ ตำหนิ แบบไม่หยุดหย่อน บางที บางเรื่อง ถ้าเราพยายามมากๆไป บ่อยๆไป ก็เหนื่อย ได้นะคะ...(แค่คิดป้าก็เหนื่อยแทนแล้ว)
บทละครเรื่องนี้ แม่คุณเคน ธีรเดช ท่านใช้เวลาในการเขียนบทละครขึ้นมาประมาณตั้งแต่เดือนมีนาคมของปีที่แล้ว หลังจากที่ละครเรื่อง อาญารัก ได้อวสานจบลง ซึ่งใช้เวลานานกว่า 6 เดือน ในการเขียนและเรียบเรียงบทละครเรื่องนี้ขึ้นมา ระยะเวลาการทำงานที่ยาวนานกว่า 6 เดือน ท่านคงไม่ได้ทำออกมาลวก สุกเอาเผากิน เหมือนอย่างที่หลายๆท่านกำลังโจมตี กลับกันคนดูอย่างป้ามองเห้นความตั้งใจการทำงานของท่านเป้นอย่างมาก คุณวรพันธ์ ท่านใส่ใจในการใส่รายละเอียดของบทละคร ตัวละคร ที่มาที่ไป ให้เติมเต็มจากฉบับก่อนให้มากขึ้นและชัดเจนขึ้น บทละครหรือประเด้นที่มัน Dark & Hard มากๆจากต้นแบบ ท่านก็ปรับให้มัน Soft ลงมาอย่างมีศิลปะ ชั้นเชิง และมีเหตุผลรองรับ แต่แม้กระนั้นท่านก็มิวายที่จะเล่นกับความรู้สึกและบีบเค้นอารมณ์ของคนดูให้อยู่หมัด ณ จังงัง คาจอเลยก้ว่าได้ ขนาดคุณแม่ของป้าบุญรอดที่ท่านอายุมากแล้ว ท่านนั่งดูละครเมื่อสุดสัปดาหืที่ผ่านมา ท่านยังต้องหลั่งน้ำตาออกมานองหน้าให้ป้าและทุกคนในบ้านได้เห็น ส่วนตัวป้าเองนั้นรองน้ำตาได้หลายขันแล้วค่ะ นี่แหละชั้นเชิงของคนเขียนบทที่กระชากความรู้สึกคนดูได้อย่างต่อเนื่องไม่สะดุด พอหมดโหมดเศร้า คุณแม่คุณเคนท่านก็กระชากคนดูเข้าโหมดแซ่บๆหมั่นไส้ๆต่อเนื่องได้อย่างไม่ขะเขิน สะดุดแต่อย่างใด...นี่คืออีกหนึ่งความสามารถที่ป้าบุญรอดของชื่นชมของท่าน
สำหรับคนที่กล่าวหาท่านว่าทำงานแบบลวกๆ คงไม่ใช่แล้วนะคะ ป้าบุญรอดคงต้องแก้ต่างให้ท่านด้วย ให้ความยุติธรรมกับความตั้งใจ และเอกลักษณ์ อัตตลักษณ์ของท่านนะคะ เอกลักษณ์ในประเด็นที่บทละครแนวนี้ที่ท่านถนัดเขียนให้ตัวละครต้องนึกคิด ความในใจ ให้คนดูได้รับฟังไปด้วย...มันกลับเป็นเอกลักษณ์และเป็น Patern ตามสไตล์ของท่านจนกลายเป้นเสน่ห์ไปแล้ว ซึ่งสำหรับคนที่ติดตามผลงานของท่านมาเรื่อยๆทั้ง อาญารัก แม่ค้า มาจนถึง คือหัตถา จะเห็นสไตล์การเขียนบทของท่านเป็นเช่นนี้
ขอชื่นชม...คุณวรพันธ์ รวี (แม่คุณเคน)
ประเด็นเรื่องของการเขียนบท มันเป็นเรื่องของทักษะความชำนาญ (Skill) ชั้นเชิง (Tactic) เอกลักษณ์ (Unique) และศิลปะ (Art) เฉพาะตัวของบุคคลนั้นๆ เช่นกัน แนวทางและสไตล์ของการเขียนบทของคุณแม่คุณเคนท่านมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นมาทางนี้ ซึ่งเอกลักษณ์ตรงนี้ ศิลปะตรงนี้ ล้วนมีคนชื่นชมและตำหนิ แต่ในความรู้สึกของป้า รู้ว่าหลายๆท่านมีความพยายามที่จะสร้างประเด็นตรงนี้ ตำหนิ แบบไม่หยุดหย่อน บางที บางเรื่อง ถ้าเราพยายามมากๆไป บ่อยๆไป ก็เหนื่อย ได้นะคะ...(แค่คิดป้าก็เหนื่อยแทนแล้ว)
บทละครเรื่องนี้ แม่คุณเคน ธีรเดช ท่านใช้เวลาในการเขียนบทละครขึ้นมาประมาณตั้งแต่เดือนมีนาคมของปีที่แล้ว หลังจากที่ละครเรื่อง อาญารัก ได้อวสานจบลง ซึ่งใช้เวลานานกว่า 6 เดือน ในการเขียนและเรียบเรียงบทละครเรื่องนี้ขึ้นมา ระยะเวลาการทำงานที่ยาวนานกว่า 6 เดือน ท่านคงไม่ได้ทำออกมาลวก สุกเอาเผากิน เหมือนอย่างที่หลายๆท่านกำลังโจมตี กลับกันคนดูอย่างป้ามองเห้นความตั้งใจการทำงานของท่านเป้นอย่างมาก คุณวรพันธ์ ท่านใส่ใจในการใส่รายละเอียดของบทละคร ตัวละคร ที่มาที่ไป ให้เติมเต็มจากฉบับก่อนให้มากขึ้นและชัดเจนขึ้น บทละครหรือประเด้นที่มัน Dark & Hard มากๆจากต้นแบบ ท่านก็ปรับให้มัน Soft ลงมาอย่างมีศิลปะ ชั้นเชิง และมีเหตุผลรองรับ แต่แม้กระนั้นท่านก็มิวายที่จะเล่นกับความรู้สึกและบีบเค้นอารมณ์ของคนดูให้อยู่หมัด ณ จังงัง คาจอเลยก้ว่าได้ ขนาดคุณแม่ของป้าบุญรอดที่ท่านอายุมากแล้ว ท่านนั่งดูละครเมื่อสุดสัปดาหืที่ผ่านมา ท่านยังต้องหลั่งน้ำตาออกมานองหน้าให้ป้าและทุกคนในบ้านได้เห็น ส่วนตัวป้าเองนั้นรองน้ำตาได้หลายขันแล้วค่ะ นี่แหละชั้นเชิงของคนเขียนบทที่กระชากความรู้สึกคนดูได้อย่างต่อเนื่องไม่สะดุด พอหมดโหมดเศร้า คุณแม่คุณเคนท่านก็กระชากคนดูเข้าโหมดแซ่บๆหมั่นไส้ๆต่อเนื่องได้อย่างไม่ขะเขิน สะดุดแต่อย่างใด...นี่คืออีกหนึ่งความสามารถที่ป้าบุญรอดของชื่นชมของท่าน
สำหรับคนที่กล่าวหาท่านว่าทำงานแบบลวกๆ คงไม่ใช่แล้วนะคะ ป้าบุญรอดคงต้องแก้ต่างให้ท่านด้วย ให้ความยุติธรรมกับความตั้งใจ และเอกลักษณ์ อัตตลักษณ์ของท่านนะคะ เอกลักษณ์ในประเด็นที่บทละครแนวนี้ที่ท่านถนัดเขียนให้ตัวละครต้องนึกคิด ความในใจ ให้คนดูได้รับฟังไปด้วย...มันกลับเป็นเอกลักษณ์และเป็น Patern ตามสไตล์ของท่านจนกลายเป้นเสน่ห์ไปแล้ว ซึ่งสำหรับคนที่ติดตามผลงานของท่านมาเรื่อยๆทั้ง อาญารัก แม่ค้า มาจนถึง คือหัตถา จะเห็นสไตล์การเขียนบทของท่านเป็นเช่นนี้