ในฐานะแฟนนิยายกำลังภายใน / ยุทธนิยาย คนหนึ่ง ขอติชม จิ่วถูดังนี้ครับ
ขอติก่อนนะครับ โบราณว่าไว้ว่า ติ เพื่อ ก่อ ผมเองก็หวังให้จิ่วถูพัฒนาฝีไม้ลายมือขึ้นเรื่อยๆ ผมจะได้มีนิยายสนุกๆอ่านอีก
1. เรื่องความรัก : เป็นมิติที่เป็นจุดอ่อนของจิ่วถูอย่างเห็นได้ชัด ความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกกับพระเอก มีที่มาไม่ชัดเจน และ ไม่สามารถดึงคนอ่านให้อินหรือร็สึกคล้อยตามได้ ส่วนใหญ่แทบเป็นนางเอกหลงรักและวิ่งไล่ตามพระเอกด้วยซำ้ หลายๆทีพระเอกมีเล่นตัวด้วย เลยเกิดความรู้สึกประหนึ่งว่าคนอ่านแทบไม่ต้องลุ้นเลยว่าพระเอกกับนางเอกจะรักกันยังไง ทำให้เนื้อเรื่องโดยรวมขาดสีสันออกจะดุดันและหนักอึ้งพอสมควร
2. ยุธการการสู้รบเริ่มจำเจ
อ่านแรกๆในยุทธการก็ตื้นเต้นและสนุก แต่เมื่อพระเอกแต่ละคนเริ่มมีท่าไม้ตายเหมือนๆเดิม ความแปลกใหม่ก็เริ่มหายไป ที่คนอ่านจะเห็นซำ้ๆซากๆได้แก่ - ยุทธการ ม้วนม่านตลบมุก (ไล่ต้อนไพร่พลที่แตกพ่ายมาทำลายไพร่พลใหม่)ที่ใช้ตั้งแต่หลีซีมาจนถึงหวังซุน จนทำให้ผมคิดไปว่าค่ายกลหรือ พิชัยยุทธโบราณมันมีแค่นี้หรือ มันมีอะไรที่เท่ห์แบบนนี้อีกมั้ย หรือแม้แต่ -ขบวนดาบม่อเตา ที่ดูน่าเกรงขามพอโดนเอ๋ยถึงบ่อยๆก็เกิดความซำ้ซากจำเจขึ้น หากจิ่วถู สามารถหากลยุทธ์ใหม่ๆในสนามรบมาใช้ได้เยอะกว่านี้ รับรองว่าฉากสู้รบที่เป็นจุดเด่นของเค้าน่าจะสนุกขึ้นอีกมาก
3. ความเก่งกาจของพระเอก/ผู้ร้าย และการสับประยุทธ์ระหว่างตัวต่อตัว
ผมเชื่อว่าทุกคนเอาใจช่วยและอยากให้พระเอกในนิยายที่ตัวเองอ่านเก่งกาจอยู่แล้ว แต่ความเก่งกาจนั้นควรมีทีมาที่ไป ซึ่งในจุดนี้พระเอกของจิ่วถูจะเก่งกาจจนแทบไม่มีใครสามารถต้านได้เลย แถมอยู่ดีๆก็เก่งด้วย ผมแทบไม่เคยเห็นแม่ทัพฝ่ายร้ายในเรื่องสู้พระเอกได้เลย ไม่ว่าจะตัวต่อตัวหรือระหว่าง2ทัพ เหมือนรู้เลยว่าถ้าพระเอกยกทัพมาสู้ยังไงๆก็ชนะแน่ต่อให้ไพร่พลน้อยกว่ากี่เท่าก็ตาม ทำให้ขาดสีสันในการเอาใจช่วยไปหนอย (ถึงจะสมใจก็เหอะ) ผมอยากให้พระเอกของผมแพ้บ้าง ไม่ใช่ในกลยุทธฺทางการเมืองแต่แพ้เพราะเจอคู่ปรับที่แข็งแกร่ง หรือเป็นตัวร้ายที่เก่งกาจ และในที่สุดพระเอกก็ฝึกปรือฝีมือจนกลับมาชนะในภายหลัง
ข้อดี ซึ่งเชื่อว่าหลายๆคนเห็น
1. ฉากรบที่เสมือนจริงและน่าตื้นเต้น จนผมบอกได้เลยว่าจิ่วถูเขียนฉากรบได้ละเอียดและสนุกที่สุดในบรรดานักเขียนทุกท่าน
2. การหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมที่ซับซ้อนและเดาทางไม่ถูก จนแทบไม่รู้เลยว่าเนื้อเรื่องจะไปแนวไหน
3. การสร้างตัวละครที่มีความนึกคิดได้เสมือนจริง จนแทบจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของตัวละครนั้นๆ จนกล่าวได้ว่าจิ่วถูมีความละเอียดในความคิดของตัวบุคคลมากๆ จนบางทีก็มากไป 55
4. วางโครงเรื้องได้ดีและน่าติดตาม จนอ่านเพลินไม่รู้ตัวก็จะจบเล่มซะแล้ว
5. นอกนั้นก็มีอีกเยอะเหมือนที่ท่านอื่นๆเคยบอกไปแล้ว
โดยสรุป ยุทธนิยาย สุยลวน ทั้ง 3 ภาึคของจิ่วถูถือว่าสนุกและคุ้มค้ากับการอ่านมากครับ ถือเป็นนักเขียนใหม่ที่ผมจะติดตามต่อไป หลังจากธาตุไฟแตกกับท่านหวงอี้ไปแล้ว ซึ่งถือว่าน่าเสียดายจริงๆ ส่วนถ้าให้เรียงลำดับความชอบในนิยายจิ่มถูจากมากสุดไปน้อยสุดก็คือ 1. ยุทธการ 2. เทพบุตร 3. ขุนโจร
เริ่ม จาก ยุทธการ ถึง เทพบุตรกู้บัลลังก์ ขอติ/ชม ครับ
ขอติก่อนนะครับ โบราณว่าไว้ว่า ติ เพื่อ ก่อ ผมเองก็หวังให้จิ่วถูพัฒนาฝีไม้ลายมือขึ้นเรื่อยๆ ผมจะได้มีนิยายสนุกๆอ่านอีก
1. เรื่องความรัก : เป็นมิติที่เป็นจุดอ่อนของจิ่วถูอย่างเห็นได้ชัด ความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกกับพระเอก มีที่มาไม่ชัดเจน และ ไม่สามารถดึงคนอ่านให้อินหรือร็สึกคล้อยตามได้ ส่วนใหญ่แทบเป็นนางเอกหลงรักและวิ่งไล่ตามพระเอกด้วยซำ้ หลายๆทีพระเอกมีเล่นตัวด้วย เลยเกิดความรู้สึกประหนึ่งว่าคนอ่านแทบไม่ต้องลุ้นเลยว่าพระเอกกับนางเอกจะรักกันยังไง ทำให้เนื้อเรื่องโดยรวมขาดสีสันออกจะดุดันและหนักอึ้งพอสมควร
2. ยุธการการสู้รบเริ่มจำเจ
อ่านแรกๆในยุทธการก็ตื้นเต้นและสนุก แต่เมื่อพระเอกแต่ละคนเริ่มมีท่าไม้ตายเหมือนๆเดิม ความแปลกใหม่ก็เริ่มหายไป ที่คนอ่านจะเห็นซำ้ๆซากๆได้แก่ - ยุทธการ ม้วนม่านตลบมุก (ไล่ต้อนไพร่พลที่แตกพ่ายมาทำลายไพร่พลใหม่)ที่ใช้ตั้งแต่หลีซีมาจนถึงหวังซุน จนทำให้ผมคิดไปว่าค่ายกลหรือ พิชัยยุทธโบราณมันมีแค่นี้หรือ มันมีอะไรที่เท่ห์แบบนนี้อีกมั้ย หรือแม้แต่ -ขบวนดาบม่อเตา ที่ดูน่าเกรงขามพอโดนเอ๋ยถึงบ่อยๆก็เกิดความซำ้ซากจำเจขึ้น หากจิ่วถู สามารถหากลยุทธ์ใหม่ๆในสนามรบมาใช้ได้เยอะกว่านี้ รับรองว่าฉากสู้รบที่เป็นจุดเด่นของเค้าน่าจะสนุกขึ้นอีกมาก
3. ความเก่งกาจของพระเอก/ผู้ร้าย และการสับประยุทธ์ระหว่างตัวต่อตัว
ผมเชื่อว่าทุกคนเอาใจช่วยและอยากให้พระเอกในนิยายที่ตัวเองอ่านเก่งกาจอยู่แล้ว แต่ความเก่งกาจนั้นควรมีทีมาที่ไป ซึ่งในจุดนี้พระเอกของจิ่วถูจะเก่งกาจจนแทบไม่มีใครสามารถต้านได้เลย แถมอยู่ดีๆก็เก่งด้วย ผมแทบไม่เคยเห็นแม่ทัพฝ่ายร้ายในเรื่องสู้พระเอกได้เลย ไม่ว่าจะตัวต่อตัวหรือระหว่าง2ทัพ เหมือนรู้เลยว่าถ้าพระเอกยกทัพมาสู้ยังไงๆก็ชนะแน่ต่อให้ไพร่พลน้อยกว่ากี่เท่าก็ตาม ทำให้ขาดสีสันในการเอาใจช่วยไปหนอย (ถึงจะสมใจก็เหอะ) ผมอยากให้พระเอกของผมแพ้บ้าง ไม่ใช่ในกลยุทธฺทางการเมืองแต่แพ้เพราะเจอคู่ปรับที่แข็งแกร่ง หรือเป็นตัวร้ายที่เก่งกาจ และในที่สุดพระเอกก็ฝึกปรือฝีมือจนกลับมาชนะในภายหลัง
ข้อดี ซึ่งเชื่อว่าหลายๆคนเห็น
1. ฉากรบที่เสมือนจริงและน่าตื้นเต้น จนผมบอกได้เลยว่าจิ่วถูเขียนฉากรบได้ละเอียดและสนุกที่สุดในบรรดานักเขียนทุกท่าน
2. การหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมที่ซับซ้อนและเดาทางไม่ถูก จนแทบไม่รู้เลยว่าเนื้อเรื่องจะไปแนวไหน
3. การสร้างตัวละครที่มีความนึกคิดได้เสมือนจริง จนแทบจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของตัวละครนั้นๆ จนกล่าวได้ว่าจิ่วถูมีความละเอียดในความคิดของตัวบุคคลมากๆ จนบางทีก็มากไป 55
4. วางโครงเรื้องได้ดีและน่าติดตาม จนอ่านเพลินไม่รู้ตัวก็จะจบเล่มซะแล้ว
5. นอกนั้นก็มีอีกเยอะเหมือนที่ท่านอื่นๆเคยบอกไปแล้ว
โดยสรุป ยุทธนิยาย สุยลวน ทั้ง 3 ภาึคของจิ่วถูถือว่าสนุกและคุ้มค้ากับการอ่านมากครับ ถือเป็นนักเขียนใหม่ที่ผมจะติดตามต่อไป หลังจากธาตุไฟแตกกับท่านหวงอี้ไปแล้ว ซึ่งถือว่าน่าเสียดายจริงๆ ส่วนถ้าให้เรียงลำดับความชอบในนิยายจิ่มถูจากมากสุดไปน้อยสุดก็คือ 1. ยุทธการ 2. เทพบุตร 3. ขุนโจร