เราก็เหมือนทุกๆคนที่เป็นเด็กวัยรุ่น มีฝัน มีศิลปินที่ตัวเองชอบ รักบ้างเลิกบ้างแต่เรื่องราวของเรากับ BIG BANG นี่มันเป็นอะไรที่แตกต่างเล็กน้อย จริงๆแล้วเราเป็นคนที่เปลี่ยนศิลปินที่ตัวเองชอบบ่อยมากมายแต่จะมีอยู่เพียงแค่วงเดียวเท่านั้นที่เราฟังเพลงเค้ามาแต่เด็กจนตอนนี้จะสอบเจ้ามหาลัยแล้ว แต่ทั้งเพลงทั้งเสียงของพวกเขากลับติดตามเรามาในจิตใต้สำนึกมาตลอด ซึ่งก็คือ Big Bang นี่แหละ

ตอนแรกเราก็แค่ฟังเพลงเค้า สนใจเพราะรู้สึกว่ามันแนวดีและแถมยังเป็นวงเกาหลีวงแรกที่เรารู้จักชื่อ 5555 มันก็อารมณ์แบบรักแรกอ่ะ แต่เราก็เก็บมันไว้ตลอดเพราะคิดว่าสักวันเราก็ต้องไปชอบวงอื่นหรือศิลปินคนอื่น แต่ทำไมนะไม่ว่าเราจะชอบวงไหนเราก็ไม่เคยลืม Big Bang เลยอ่ะ เราคอยเช็คข่าว เช็คเพลงออกใหม่อยู่เสมอซึ่งอารมณ์ตอนนั้นก็คล้ายๆกับเราและพี่ชายข้างบ้านที่เราคอยห่วงใยแต่ไม่ได้รัก

จนวันเวลาผ่านไปก็ถึงเวลาที่เราใกล้สอบเอนทรานส์(ตอนนี้เลยแหละ มอห้าใกล้จบ)ซึ่งทุกคนที่กำลังจะสอบก็คงเป็นเหมือนกันคือ เครียด เศร้า เหงา นอยด์ ต้องการใครสักคนจริงๆ และเวลานี้แหละทำไมนะเราถึงนึกถึงbig bang ละ?ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นแฟนคลับพวกเขาขนาดนั้น แต่เราก็ฟังเพลงเขา ดูเอ็มวี ลามไปดูสัมภาษณ์ รายการที่ไปออก ฯลฯ ซึ่งทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเหมือนมีคนคอยปลอบใจ เราชอบที่พวกเขาเป็นตัวของตัวเอง มีอิสระและแตกต่างซึ่งมันก็เหมือนกันตัวเรานี่แหละ เพราะงั้นเราถึงชอบคนที่แตกต่างแบบพวกเขาซึ่งมันทำให้เรารู้สึกดีว่าเราไม่ได้คิดอะไรนอกกรอบอยู่คนเดียว เราชอบที่จีดราก้อนหลุดโลก เราชอบที่ท็อปมีสไตล์ล้ำๆ เราชอบที่แทยังเป็นคนที่แปลกๆขี้เล่นๆ เราชอบแดซองที่แดซองสอนให้รู้ว่าแม้หน้าตาไม่หล่อแต่ใจนั้นหล่อ(จริงๆเวลายิ้มก็หล่อดีนะ) ส่วนซึงรีเราชอบความเป็นน้องเล็กที่ดูสดใสๆแต่เมื่อทำงานสามารถเปลี่ยนบุคลิกได้

จนตอนนี้เรารู้ตัวแล้วว่า Big Bang มีอิทธิพลกับจิตใจของเรามาก ตอนนี้แหละที่เราจะเริ่มหันมาใส่ใจพี่ชายข้างบ้านที่โตมาพร้อมกับเราอย่างจริงๆจัง และอยากอบคุณอปป้าทั้งหลายมากที่อยู่ข้างเราในยามที่เราเครียด แม้อปป้าจะไม่รู้แต่อปป้าช่วยทำให้โลกของเราสดใสขึ้นเยอะ เราจะตอบแทนด้วยการรักอปป้า คุ้มครองอปป้าและเป็นแฟนคลับที่ดีค่ะ

ปล.ตอนนี้เราอาจจะไม่ใช่วีไอพีเต็มตัวแต่ว่าเมื่อเราได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างว่าเป็นเมื่อไหร่เราจะกลับมาพร้อมกับคำว่า V.I.P ด้วยความภาคภูใจแน่นอน^_^