เมื่ออาทิตย์ก่อนคุณแม่สามีพาหลานจากต่างจังหวัดมาเยี่ยมด้วย 1 คนอายุ 4 ขวบ พอมาถึงก็ถามว่าคิดจะมีลูกกันไหม ถ้าไม่คิดมีก็ให้รับเลี้ยงหลานคนนี้ไว้เป็นลูก เพราะที่บ้านเด็กมีปัญหา พ่อแม่ของเด็ก (น้าของสามี) เลิกกัน ประมาณแม่ไปมีแฟนใหม่แล้วทิ้งลูกไปเลยประมาณครึ่งปีแล้ว (มีลูก 4 คน คนที่พามาคือคนที่ 3) เคยเจอหลานคนนี้เมื่อเกือบสองปีก่อน น่ารักอ้วนกลมตัวขาว แต่สภาพตอนที่แม่สามีพามานี้ เราเห็นแล้วตกใจเลย เพราะมาแบบตัวดำ หน้าแตกตกสะเก็ด (อากาศคงหนาวแล้วไม่ได้ทาครีม) แล้วก็มีเหาเต็มหัวไปหมด แม่สามีบอกว่าพอแม่ทิ้งไป พ่อก็ตรอมใจไม่ได้ดูแลลูกเลย พอญาติๆ ไปเยี่ยมเห็นท่าไม่ดีเลยคุยกันว่าคงจะต้องแบ่งกันไปเลี้ยง โดยคนโต (ป.6) จะให้น้าอีกคนเลี้ยง ส่วนคนที่สองกับสี่จะให้คุณยายของสามีเลี้ยง ส่วนหลานคนนี้คุณแม่สามีจะเลี้ยงไว้เอง ตอนที่แม่สามีพูดเรากับสามีก็ได้แต่อึ้งพูดไรไม่ออก แล้วก็สอนให้น้องเรียกเรากับสามีว่า มามี้กับปะป๊า จนผ่านไปประมาณสองวัน ขณะที่กำลังเล่นกันอยู่นั้น น้องก็ถามเราขึ้นมาว่า "มามี้ มามี้แปลว่าอะไรคะ??" "มามี้ แปลว่าแม่ค่ะ ^^" "เหรอคะ ดีจังเพราะหนูอยากให้มามี้เป็นแม่หนู มามี้เป็นแม่ให้หนูนะ (ดวงตาใสๆ มองแบบน่ารักมาก) เพราะน้องเป็นเด็กน่ารักช่างพูดช่างคุย ร่าเริงพอสมควร  

เราจะทำยังไงดีค่ะ คือมันก้ำกึ่งระหว่าง ความสงสาร ถ้าเราไม่เลี้ยงแล้วใครจะเลี้ยง แล้วจะเลี้ยงดีไหม เหมือนเป็นเรื่องของมนุษยธรรม กับความรู้สึกว่านี่ฉันยังไม่พร้อมจะเป็นแม่คนนะ ฉันอยากใช้ชีวิตแฮปปี้กันสองคนกับสามี (พึ่งแต่งกันได้ไม่ถึงสองปี) แล้วชีวิตส่วนตัวฉันละ มันต้องหายไปแน่ๆ เลย แงๆ........

เลยอยากหาทางออกของปัญหานี้แบบดีที่สุดคือ คงจะต้องให้คุณแม่สามีมาอยู่ด้วยเพื่อช่วยเลี้ยง แต่ค่าใช้จ่ายแน่นอนมันต้องเพิ่มขึ้นอีกเป็นสองเท่า คือตอนนี้สับสนใจมากค่ะ อยากปฏิเสธไปนะค่ะ แต่พอเห็นลูกตาใสๆ คู่นั้นแล้วมันทำใจลำบากจริงๆ ใครพอมีคำแนะนำอย่างไรบ้างคะ เช่น เลี้ยงดีหรือจะปฏิเสธดี หรือถ้าจะเลี้ยงช่วยประเมิณค่าใช้จ่ายคราวๆ ให้หน่อยได้ไหมคะ กับการเลี้ยงเด็กหนึ่งคนเนี้ยะมันต้องมีอะไรกันบ้าง แล้วโรงเรียนแบบถูกๆ ไม่ต้องเสียอะไรมาก ถ้ามีแจกชุดนักเรียนฟรีอะไรแบบนี้ด้วยจะดีมากเลยค่ะ คือรายได้เรากับสามีก็ไม่ได้เยอะอะไรมากมาย รบกวนด้วยค่ะ