เขาไม่ใช่นักการเมืองอาชีพ แต่ก็สามารถทำงานด้านการเมืองรับใช้ชาติรับใช้ประชาชนได้อย่างดีและเป็นที่ยอมรับของประชาชนทั่วไป วางตัวดีเท้าติดดิน.เสมอต้นเสมอปลายไม่เปลี่ยนแปลง..ได้พิสูจน์การทำงานให้เห็นว่ามีความรู้ความสามารถจริง...ขอยกย่องชมเชย....
เพื่อนใหม่ ของคุณ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์
โดย น้ำกรดแช่เย็น
เช้าวันนี้ ผมไปลองนั่งรถไฟชานเมืองเข้ามาจากศาลายา สถานีรถไฟศาลายาอยู่ใกล้ๆ ม.มหิดล จากพุทธมณฑลสายสี่ แยกเข้าไปทางซ้ายมือประมาณ 200 เมตร และเลี้ยวขวา เข้าสถานี มีที่จอดรถประมาณ 80 คัน เมื่อเช้ายังว่างอีกเยอะครับ
สถานีนี้มีรถไฟผ่านหลายขบวน ทั้งรถไฟทางไกลจากทางใต้ และรถชานเมือง มีสองเส้นทางคือ ไปสถานีธนบุรี (บางกอกน้อย) ตรงศิริราช และ ไปบางซื่ิอ หัวลำโพง ผมลองขึ้นรถชานเมืองเข้าบางซื่อ รถออกแปดโมง คนไม่เยอะครับ ส่วนใหญ่เข้าไปขบวนก่อนนี้แล้ว
รถวิ่งศาลายา-กรุงเทพ ใช้เวลา 40 นาทีครับ จอดศาลาธรรมสพน์ ตลิ่งชัน บางบำหรุ บางซ่อน บางซื่อ ผมให้รถเก๋งวิ่งออกจากศาลายาพร้อมกับรถไฟ ให้ไปเจอกันที่บางซื่อ ปรากฎว่ารถไฟมาถึง รถเก๋งยังไม่ถึง ผมนั่งทานข้าวแกงอีกครึ่งชั่วโมง รถก็ยังติดอยู่ตรงแยกแคราย สรุปว่า เส้นทางศาลายา-บางซื่อ รถไฟเร็วกว่ารถเก๋งมากครับ ถึงบางซื่อต่อรถไฟใต้ดินได้เลยครับ สะดวกมาก
บนรถไฟ เจอน้องคนนึง ขึ้นมาด้วยกันตั้งแต่ศาลายา ผมเข้าไปนั่งคุยด้วย ปรากฎว่าอยู่ปี 3 ราชภัฎสวนดุสิต น้องเขาสนใจเรื่องรถไฟมาก รู้รายละเอียดหมดรถไฟขบวนไหนเป็นอย่างไร นั่งถ่ายรูปไปตลอดทาง เรียกชื่อผมถูกด้วย และ แนะนำด้วยว่า ควรให้รถเมล์เข้ามารับคนที่สถานี เช่น สาย 710 ควรเข้ามารับที่สถานีตลิ่งชัน น้องเขาเล่าว่าตัวเขาเป็นออทิสติก ต้องไปหาหมอที่ศิริราชและทานยาประจำ ผมถามว่าอาการเป็นยังไง เขาบอกว่าจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมบอกว่าไม่นะ คุยกันมาเกือบครึ่งชั่วโมง ผมเข้าใจที่เขาพูดทุกอย่าง และยังคิดว่าเขารู้เรื่องรถไฟเยอะมาก เลยแลกเบอร์โทรศัพท์กันและบอกว่าถ้าว่างโทรมาคุยกัน
น้องเขาลงที่สถานีบางบำหรุ เพื่อเดินต่อไปมหาวิทยาลัย ส่วนผมนั่งรถไฟต่อไปบางซื่อ แต่ใจก็ยังคิดถึงน้องเขาอยู่ บางสิ่งที่เราได้มาตามธรรมชาติง่ายๆ ไม่ว่าจะเป็น การมองเห็น การได้ยิน การพูด การคิด การสื่อสาร เราอาจจะเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับคนพิเศษที่เขาแตกต่างหรือขาดบางสิ่งไป ชีวิตมันไม่ง่ายเลย บางทีแม้เพียงความเข้าใจจากคนอื่น ก็ยากที่จะได้รับ
วันนี้ดีใจครับที่ตัดสินใจมาขึ้นรถไฟที่ศาลายา ทำให้ได้เพื่อนใหม่อีกหนึ่งคนครับ
เพื่อนใหม่ ของคุณ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์
เพื่อนใหม่ ของคุณ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์
โดย น้ำกรดแช่เย็น
เช้าวันนี้ ผมไปลองนั่งรถไฟชานเมืองเข้ามาจากศาลายา สถานีรถไฟศาลายาอยู่ใกล้ๆ ม.มหิดล จากพุทธมณฑลสายสี่ แยกเข้าไปทางซ้ายมือประมาณ 200 เมตร และเลี้ยวขวา เข้าสถานี มีที่จอดรถประมาณ 80 คัน เมื่อเช้ายังว่างอีกเยอะครับ
สถานีนี้มีรถไฟผ่านหลายขบวน ทั้งรถไฟทางไกลจากทางใต้ และรถชานเมือง มีสองเส้นทางคือ ไปสถานีธนบุรี (บางกอกน้อย) ตรงศิริราช และ ไปบางซื่ิอ หัวลำโพง ผมลองขึ้นรถชานเมืองเข้าบางซื่อ รถออกแปดโมง คนไม่เยอะครับ ส่วนใหญ่เข้าไปขบวนก่อนนี้แล้ว
รถวิ่งศาลายา-กรุงเทพ ใช้เวลา 40 นาทีครับ จอดศาลาธรรมสพน์ ตลิ่งชัน บางบำหรุ บางซ่อน บางซื่อ ผมให้รถเก๋งวิ่งออกจากศาลายาพร้อมกับรถไฟ ให้ไปเจอกันที่บางซื่อ ปรากฎว่ารถไฟมาถึง รถเก๋งยังไม่ถึง ผมนั่งทานข้าวแกงอีกครึ่งชั่วโมง รถก็ยังติดอยู่ตรงแยกแคราย สรุปว่า เส้นทางศาลายา-บางซื่อ รถไฟเร็วกว่ารถเก๋งมากครับ ถึงบางซื่อต่อรถไฟใต้ดินได้เลยครับ สะดวกมาก
บนรถไฟ เจอน้องคนนึง ขึ้นมาด้วยกันตั้งแต่ศาลายา ผมเข้าไปนั่งคุยด้วย ปรากฎว่าอยู่ปี 3 ราชภัฎสวนดุสิต น้องเขาสนใจเรื่องรถไฟมาก รู้รายละเอียดหมดรถไฟขบวนไหนเป็นอย่างไร นั่งถ่ายรูปไปตลอดทาง เรียกชื่อผมถูกด้วย และ แนะนำด้วยว่า ควรให้รถเมล์เข้ามารับคนที่สถานี เช่น สาย 710 ควรเข้ามารับที่สถานีตลิ่งชัน น้องเขาเล่าว่าตัวเขาเป็นออทิสติก ต้องไปหาหมอที่ศิริราชและทานยาประจำ ผมถามว่าอาการเป็นยังไง เขาบอกว่าจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมบอกว่าไม่นะ คุยกันมาเกือบครึ่งชั่วโมง ผมเข้าใจที่เขาพูดทุกอย่าง และยังคิดว่าเขารู้เรื่องรถไฟเยอะมาก เลยแลกเบอร์โทรศัพท์กันและบอกว่าถ้าว่างโทรมาคุยกัน
น้องเขาลงที่สถานีบางบำหรุ เพื่อเดินต่อไปมหาวิทยาลัย ส่วนผมนั่งรถไฟต่อไปบางซื่อ แต่ใจก็ยังคิดถึงน้องเขาอยู่ บางสิ่งที่เราได้มาตามธรรมชาติง่ายๆ ไม่ว่าจะเป็น การมองเห็น การได้ยิน การพูด การคิด การสื่อสาร เราอาจจะเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับคนพิเศษที่เขาแตกต่างหรือขาดบางสิ่งไป ชีวิตมันไม่ง่ายเลย บางทีแม้เพียงความเข้าใจจากคนอื่น ก็ยากที่จะได้รับ
วันนี้ดีใจครับที่ตัดสินใจมาขึ้นรถไฟที่ศาลายา ทำให้ได้เพื่อนใหม่อีกหนึ่งคนครับ