สวัสดีค่ะ ขอเล่าย้อนไปตอนท้องแรกค่ะจากวันที่ 15 ก.ค.ถึงวันนี้ ช่วงระยะเวลาแห่งความสุขเพียงแค่ 10 กว่าวัน ที่รู้ว่ากำลังจะมีเจ้าตัวเล็กมาอยู่ด้วย แต่วันนี้ก็เหมือนฝันสลาย เพียงแค่ 2 วันก่อนที่เค้าจะจากเราไป เราเริ่มมีเลือดออกแต่ออกมาไม่มากนัก ก็ทำงานบ้านปกติ ตกเย็นจึงไปพบคุณหมอที่นัดฝากครรภ์ไว้ หมอบอกให้เราเผื่อใจไว้เพราะอาจจะเป็นท้องลมได้ (ท้องมีแต่ถุงน้ำคร่ำ แต่ไม่มีตัวอ่อน ถึงเวลาเค้าจะขับตัวเองออกมา หรือภาวะไข่ฝ่อ) คุณหมอบอกว่าอย่าหวังเยอะ ถึงเวลาจะทำใจลำบาก แล้วก็บอกว่าจะไม่ฉีดยากันแท้งให้ ถ้าเค้าไม่สมบูรณ์เค้าก็จะหลุดออกมาเอง เป็นกลไกลธรรมชาติ ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรเลย คิดแค่ว่าคุณหมอคงพูดเผื่อไปอย่างนั้น คงไม่มีอะไรหรอก จากนั้นคุณหมอ us ให้ บอกว่าเค้ายังเป็นแค่ก้อนโดนัทเล็กๆ มีขนาดประมาณ 8 มิล ไม่ถึง 1 เซน เป็นแค่ถุง ยังไม่มีตัวอ่อนอยู่ในนั้น ต้องรออีกประมาณ 2 week จะนัดให้มา us ใหม่ เพื่อหาเสียงหัวใจ จากนั้นคุณหมอก็ตรวจภายในให้เพื่อหาสาเหตุของอาการเลือดออก แต่ปากมดลูกก็ไม่เปิด ถือว่าไม่พบสาเหตุ คุณหมอจึงให้โฟลิคมาทาน วันที่ 2 หลังจากตื่นมาเราก็มีเลือดออก แต่ก็ยังทำงานบ้านเหมือนปกติ ขึ้น-ลงบันได หุงข้าวทำกับข้าว กวาดบ้าน ล้างจาน แต่ก็พบว่าเลือดออกมากขึ้นทุกครั้งที่เราเดิน หรือทำงานบ้าน หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ เราก็ขึ้นไปพักในห้องนอน ก่อนหน้านั้นจิตตก เพราะหาข้อมูลในเน็ตอ่าน บวกกับเลือดก็ไม่หยุดไหลซะที วันรุ่งขึ้นตื่นมาเข้าห้องน้ำเลือดก็ยังไหลออกมาอีก เราก็เลยนอนบนเตียงทั้งวันต้องให้สามีเอาข้าวเอาน้ำมาให้ตลอด จะลุกเดินเฉพาะเวลาทานข้าวกับเข้าห้องน้ำ ตกบ่ายเราก็โทรไปปรึกษาหมออีกครั้งเพราะเลือดยังไม่หยุดไหล คุณหมอถามว่ามีอาการปวดท้อง หรือเลือดออกเป็นพุงปลาหรือเปล่า เราบอกไม่มีอาการปวดท้องเลย มีเลือดออก กับมีลิ่มเลือดเป็นบ้างครั้ง คุณหมอบอกว่าถ้าฉุกเฉินปวดท้องให้ไป ร.พ. ก่อนไม่ต้องรอ แต่ถ้ารอหมอ คลินิกจะเปิดพรุ่งนี้(วันเสาร์เย็น) เรากับสามีจึงตัดสินใจรอหมอ เพราะเราไม่มีอาการอะไรนอกจากเลือดออก เราเผลอหลับไปตอนบ่าย ตื่นมาอีกทีตอนเย็น สามีมาเรียกเอาข้าวมาให้ทาน เราเดินออกไปเข้าห้องน้ำ เลือดออกมามากกว่าปกติ แล้วก็ทานข้าว พอทานข้าวเสร็จ เรารู้สึกปวดหน่วงๆจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ทุกครั้งที่เราเข้าห้องน้ำเราจะเอามือมารองเพื่อสังเกตว่ามีเลือดออกหรือเปล่า แต่แล้วเมื่อเรานั่งลงก็มีก้อนเลือดหลุดออกมา เราตกใจมาก น้ำตาเริ่มไหล สักพักก็มีก้อนพุงปลาหลุดออกมา... เรารู้ทันทีว่าเป็นเค้า เราถือเค้าไว้ในมือ เรามองดูเค้า รู้สึกว่า เค้ามีขนาดใหญ่กว่าที่เราคิดไว้มาก ช่วงวินาทีนั้นเราทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องไห้... แล้วก็วางเค้าไว้บนกระดาษทิชชู่ เราร้องไห้อย่างหนัก เรียกสามีขึ้นมาดู สามีเข้ามากอดเราแล้วถามว่าเราเป็นอะไร เราได้แต่ร้องไห้โฮ ปวดใจสุดๆ หน้าซีด มือเย็น แล้วบอกสามีว่าเค้าอยู่ในห้องน้ำ เราไม่กล้าไปมองเค้าอีกเลย ได้แต่นั่งร้องไห้ แล้วก็ไป ร.พ.เรานั่งน้ำตาไหลตลอดทางไป ร.พ. หมอทำการ us ให้ พบว่าเค้าออกไปเกือบหมดแล้ว แต่ต้องทำการขูดมดลูก เราโดนให้น้ำเกลือ  ให้ยาแก้ปวด และยานอนหลับ แล้วหมอก็ทำการขูดมดลูก ตลอดเวลาที่ทำการขูดมดลูกเรารู้สึกตัวตลอด รู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ก็ไม่เจ็บเท่ากับการที่ได้สูญเสียเค้าไป หมอให้เรา admit เพื่อรอดูอาการ น่าแปลกที่ยานอนหลับไม่ออกฤทธิ์ เราได้แต่นอนร้องไห้ คืนนั้นสามีต้องคอยปลอบ อยากให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน แต่ก็ต้องยอมรับความจริง เพราะเราคงทำบุญร่วมกันมาแค่นี้ ยังคิดอยู่ว่ามันช่างเร็วเหลือเกิน แต่สามีบอกว่าดีแล้วที่เค้าเลือกไปตอนนี้ เพราะเพียงแค่ 5 week ยังไม่มีหัวใจ ยังไม่มีกล้ามเนื้อ ไม่งั้นเราคงทำใจได้ยากกว่านี้ ตอนที่เค้าอยู่เค้าไม่เคยทำให้เราเจ็บเลย ไม่ปวดท้อง ไม่มีอาการอะไร ตอนเค้าไม่อยู่แล้ว เรา admit 1 คืนก็กลับบ้านได้เลย เรียกว่าแข็งแรงมาก แต่เค้าก็ไม่อยู่กับเรา ถึงตอนนี้ก็ยังเสียใจ แอบร้องไห้เป็นบางครั้งที่อยู่คนเดียว คิดถึงช่วงเวลานั้นแล้วก็นึกเสียดายเสียใจนัก คิดเสมอ....ว่าทำไมต้องเกิดกับเรา ต่อจากนี้ก็ต้องทำใจให้ได้ คิดในแง่บวกเสมอ เราจะต้องเตรียมพร้อมมากกว่านี้ และจะต้องดูแลเค้าคนใหม่ให้ดีกว่านี้ 26 ก.ค.56

      เข้าเรื่องซักทีค่ะ. ตอนนี้ท้องที่ 2 แล้วค่ะ  หลังจากที่แท้งไปได้ 4 เดือนกว่า ณ ปัจจุบันอายุครรภ์ประมาณ 6 week ก่อนหน้านี้ไปตรวจเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา สรุปท้องและเป็นซีทอีก ซีทใหญ่ 3.4 ซม.โอยใหญ่กว่าน้องเยอะเลย แต่หมอบอกไม่เป็นอันตราย ล่าสุดไปฝากครรภ์วันที่ 20 ม.ค.57 ที่ผ่านมา หมอ us แล้วยังไม่พบหัวใจน้อง แล้วก็บอกว่าซีทไม่เป็นอันตราย ไม่ต้องกังวล อีก 2 week ค่อยมา us ใหม่ แล้วแนะนำว่าเคสอย่างเราให้นอนเป็นคุณนายเฉยๆจนกว่าจะพ้น 3 เดือน กลับมาเราก็นอนเฉยๆตามที่หมอแนะนำ วันรุ่งขึ้นเราก็นอนเฉยๆตกเย็นๆลุกขึ้นมานั่งจัดของข้างๆเตียง สรุปมีเลือดออกเป็นมูกสีน้ำตาลปนแดงสดติดทิชชูมานิดเดียวตกใจมากรีบไปหาหมอใกล้บ้านคนแรกที่ตรวจให้ ไปหาหมอๆก็ไม่ฉีดยากันแท้งให้เหมือนกัน เพราะยังไม่เห็นหัวใจเค้า ได้แต่บอกว่าเป็นกลไกลธรรมชาติ ถ้าเค้าไม่แข็งแรงร่างกายก้อจะขับออกมาเอง (พูดเหมือนหมอตอนท้องแรกเป๊ะ) เราก็ได้แต่กลับมานอนพักเฉยๆค่ะ โทรไปปรึกษาหมอที่ฝากครรภ์เค้าก็ให้นอนเฉยๆแล้วนัด us ตามเดิม คือ 3 ก.พ. ณ ปัจจุบันเราก็ยังมีเลือดออกอยู่ แต่ส่วนใหญ่เป็นมูกเลือดสีน้ำตาลเข้ม มีเมื่อวานเป็นสีแดงเข้ม คล้าย ปจด. ออกมาเป็นสายๆประมาณช้อนโต๊ะ วันนี้ก็เป็นสีน้ำตาลมีเกือบทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำเลยค่ะ กังวลมากกลัวเค้าไม่อยู่กับเรา ได้แต่รอให้ถึงวัน us ภาวนาขอให้ถุงไข่โตขึ้น แล้วขอให้เห็นหัวใจลูกเร็วๆค่ะ.

  ต้องขออภัยด้วยนะคะหากกระทู้นี้ยาวเกินไป เป็นกระทู้แรกในชีวิตเลยค่ะสำหรับพันธิป อยากขอแชร์ประสบการณ์แม่ๆค่ะ. ขอบคุณค่ะ