สวัสดีค่ะ
เรามีเรื่องอยากมาเล่า ถือว่าเตือนคนที่ชอบไปเดินสยามหรือคนที่มีอันต้องไปขึ้นรถขึ้นราที่นั่นนะคะ
จริงๆเรื่องนี้เกิดขึ้นหลายเดือนแล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่ได้สมัครพันทิป เลยเพิ่งเอามาเล่าค่ะ
วันนั้น ประมาณทุ่มกว่าๆ แล้วค่ะ เราเดินอยู่บนสกายวอล์คที่เชื่อมเซนทรัลเวิลด์กับสยาม โดยมุ่งหน้าไปทางเซนทรัลเวิลด์เพราะจะไปหาพี่ที่นั่น
ระหว่างที่เดินอยู่ ตอนนั้นอยู่บนสะพานแถวๆ หน้าเอมเคสุกี้ค่ะ ก็มีผู้ชายคนนึงมาเรียกเรา เราก็หยุดแลัวถอดหูฟัง (เราใช้หูงฟังแบบอันใหญ่ค่ะ ที่ครอบหัว) ผู้ชายคนนั้นบอกเราว่าทำกระเป๋าสตางค์หาย ไม่มีตังค์ขึ้นรถตู้กลับบัาน เลยจะขอเรา บอกตามตรงนะคะ ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยเชื่อ เลยซักถามเค้าไปพอสมควรเลย (กลัวโดนหลอกอ่ะเนาะ) ถามเค้าว่ากระเป๋าสตางค์หายได้ไง เค้าบอกว่าวางไว้บนโทรศัพท์สาธารณะแล้วลืมหยิบ กลับไปดูอีกที ไม่อยู่แล้ว เราก็เลยถามต่อว่าแล้วถามคนแถวนั้นหรือบอกตำรวจแล้วยัง เค้าก็บอกว่าแถวนั้นไม่มีใครเลย เราเริ่มคิดว่ายังไงคงต้องให้ เพราะนึกดูว่าถ้าตัวเองไม่มีเงินค่ารถกลับบ้าน แล้วต้องมาขอคนแปลกหน้า ก็คงลำบากใจเหมือนกันนะ
เราถามเค้าว่าแล้วค่ารถตู้เท่าไร แล้วไปขึ้นตรงไหน เค้าบอกว่า 35 บาท ขึ้นที่มาบุญครอง เราเปิดกระเป๋าสตางค์ตัวเองกะจะให้40 แต่ปรากฏว่าตอนนั้นมีแต่แบงค์ 50 แล้วตอนนั้นเราก็กำลังเก็บแบงค์ 50 (เอามาจากกระทู้ในพันทิปนี่ล่ะค่ะที่สอนให้เก็บแบงค์50ไว้เป็นเงินออมอีกทาง แต่เราจำไม่ได้แล้วว่าใครเปน จขกท นั้นน่ะค่ะ). แต่เราก็ตัดสินใจให้แบงค์ 50 เค้าไป แล้วเราก็เดินไปเซนทรัลเวิลด์ต่อ
แต่ไม่รู้ว่าฟ้ามีตาหรือกรรมติดจรวด พี่เราโทรมาบอกเราว่าให้เดินกลับไปพารากอน พี่เราก็กำลังจะเดินกลับมาเพราะรถจอดที่พารากอน เราเลยรอเจอพี่บนสกายวอล์ค แล้วเดินกลับไปพารากอนพร้อมกัน ระหว่างเดินเราก็เล่าให้พี่ฟังแถมบอกว่าเราสังหรณ์ใจว่าจะโดนหลอก พูดยังไม่ทันขาดคำ เราก็มองไปเจอผู้ชายคนนั้นกำลังเดินสวนเมาทางเรา คือมุ่งหน้าไปเซนทรัลเวิล์ด ซึ่งอยู่คนละทิศละทางกับมาบุญครองที่เค้าบอกจะไปขึ้นรถเลย เราจ้องเค้า ปรากฏว่าเค้าเงยหน้ามาสบตากับเราพอดี เค้าสะดุ้งเลยค่ะ แล้วรีบก้มหน้าเดินหนีไปห่างเรา เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เค้าเดินหายไปจากชีวิตเรา (เหมือนนิยายรักเลยเนอะ555) ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเค้าหลอกเรา
บอกตรงๆ ค่ะตอนนั้นเจ็บใจ+โกรธ+เสียใจ เจ็บใจที่ต้องเสียแบงค์ 50 ที่ตั้งใจเอาไว้เป็นเงินเก็บ (อันนี้ไรัสาระไปหน่อย) โกรธที่เค้าโกหกเรา และเสียใจที่เราตั้งใจทำความดีแต่ดันกลายเปนคนโง่ให้เค้าหลอก แต่ตอนนี้ก็ช่างมันละค่ะ ถือว่าฟาดเคราะห์ คิดอีกแง่ว่าสงสัยกรรมมันติดจรวดทำให้เค้าต้องเดินมาเจอเราอีกจนเราจับได้ว่าเค้าเปนพวกมิจฉาชีพ 5555
ยังไงก็ระวังตัวกันไว้นะคะ โดยเฉพาะสาวๆ เดี๋ยวนี้พวกมิจฉาชีพอุบายเยอะค่ะ
ปล แท็กห้องแป้ง เพราะสาวๆเยอะ เตือนกันไว้ค่ะ แท็กชานเรือน จะได้เอาไปเตือนคนในครอบครัวกันค่ะ แท็กสยามเพราะน้องๆที่ไปเดินสยามจะได้รู้และระวังตัวค่ะ
เดินเล่นที่สยามอยู่ดีๆ ก็โดนหลอกได้
เรามีเรื่องอยากมาเล่า ถือว่าเตือนคนที่ชอบไปเดินสยามหรือคนที่มีอันต้องไปขึ้นรถขึ้นราที่นั่นนะคะ
จริงๆเรื่องนี้เกิดขึ้นหลายเดือนแล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่ได้สมัครพันทิป เลยเพิ่งเอามาเล่าค่ะ
วันนั้น ประมาณทุ่มกว่าๆ แล้วค่ะ เราเดินอยู่บนสกายวอล์คที่เชื่อมเซนทรัลเวิลด์กับสยาม โดยมุ่งหน้าไปทางเซนทรัลเวิลด์เพราะจะไปหาพี่ที่นั่น
ระหว่างที่เดินอยู่ ตอนนั้นอยู่บนสะพานแถวๆ หน้าเอมเคสุกี้ค่ะ ก็มีผู้ชายคนนึงมาเรียกเรา เราก็หยุดแลัวถอดหูฟัง (เราใช้หูงฟังแบบอันใหญ่ค่ะ ที่ครอบหัว) ผู้ชายคนนั้นบอกเราว่าทำกระเป๋าสตางค์หาย ไม่มีตังค์ขึ้นรถตู้กลับบัาน เลยจะขอเรา บอกตามตรงนะคะ ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยเชื่อ เลยซักถามเค้าไปพอสมควรเลย (กลัวโดนหลอกอ่ะเนาะ) ถามเค้าว่ากระเป๋าสตางค์หายได้ไง เค้าบอกว่าวางไว้บนโทรศัพท์สาธารณะแล้วลืมหยิบ กลับไปดูอีกที ไม่อยู่แล้ว เราก็เลยถามต่อว่าแล้วถามคนแถวนั้นหรือบอกตำรวจแล้วยัง เค้าก็บอกว่าแถวนั้นไม่มีใครเลย เราเริ่มคิดว่ายังไงคงต้องให้ เพราะนึกดูว่าถ้าตัวเองไม่มีเงินค่ารถกลับบ้าน แล้วต้องมาขอคนแปลกหน้า ก็คงลำบากใจเหมือนกันนะ
เราถามเค้าว่าแล้วค่ารถตู้เท่าไร แล้วไปขึ้นตรงไหน เค้าบอกว่า 35 บาท ขึ้นที่มาบุญครอง เราเปิดกระเป๋าสตางค์ตัวเองกะจะให้40 แต่ปรากฏว่าตอนนั้นมีแต่แบงค์ 50 แล้วตอนนั้นเราก็กำลังเก็บแบงค์ 50 (เอามาจากกระทู้ในพันทิปนี่ล่ะค่ะที่สอนให้เก็บแบงค์50ไว้เป็นเงินออมอีกทาง แต่เราจำไม่ได้แล้วว่าใครเปน จขกท นั้นน่ะค่ะ). แต่เราก็ตัดสินใจให้แบงค์ 50 เค้าไป แล้วเราก็เดินไปเซนทรัลเวิลด์ต่อ
แต่ไม่รู้ว่าฟ้ามีตาหรือกรรมติดจรวด พี่เราโทรมาบอกเราว่าให้เดินกลับไปพารากอน พี่เราก็กำลังจะเดินกลับมาเพราะรถจอดที่พารากอน เราเลยรอเจอพี่บนสกายวอล์ค แล้วเดินกลับไปพารากอนพร้อมกัน ระหว่างเดินเราก็เล่าให้พี่ฟังแถมบอกว่าเราสังหรณ์ใจว่าจะโดนหลอก พูดยังไม่ทันขาดคำ เราก็มองไปเจอผู้ชายคนนั้นกำลังเดินสวนเมาทางเรา คือมุ่งหน้าไปเซนทรัลเวิล์ด ซึ่งอยู่คนละทิศละทางกับมาบุญครองที่เค้าบอกจะไปขึ้นรถเลย เราจ้องเค้า ปรากฏว่าเค้าเงยหน้ามาสบตากับเราพอดี เค้าสะดุ้งเลยค่ะ แล้วรีบก้มหน้าเดินหนีไปห่างเรา เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เค้าเดินหายไปจากชีวิตเรา (เหมือนนิยายรักเลยเนอะ555) ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเค้าหลอกเรา
บอกตรงๆ ค่ะตอนนั้นเจ็บใจ+โกรธ+เสียใจ เจ็บใจที่ต้องเสียแบงค์ 50 ที่ตั้งใจเอาไว้เป็นเงินเก็บ (อันนี้ไรัสาระไปหน่อย) โกรธที่เค้าโกหกเรา และเสียใจที่เราตั้งใจทำความดีแต่ดันกลายเปนคนโง่ให้เค้าหลอก แต่ตอนนี้ก็ช่างมันละค่ะ ถือว่าฟาดเคราะห์ คิดอีกแง่ว่าสงสัยกรรมมันติดจรวดทำให้เค้าต้องเดินมาเจอเราอีกจนเราจับได้ว่าเค้าเปนพวกมิจฉาชีพ 5555
ยังไงก็ระวังตัวกันไว้นะคะ โดยเฉพาะสาวๆ เดี๋ยวนี้พวกมิจฉาชีพอุบายเยอะค่ะ
ปล แท็กห้องแป้ง เพราะสาวๆเยอะ เตือนกันไว้ค่ะ แท็กชานเรือน จะได้เอาไปเตือนคนในครอบครัวกันค่ะ แท็กสยามเพราะน้องๆที่ไปเดินสยามจะได้รู้และระวังตัวค่ะ